Je geeft de terrorist nooit aandacht. Je noemt nooit zijn of haar naam. Je toont nooit een foto van hem of haar. De familie van de terrorist wordt niet geïnterviewd. Ten alle tijden maak je niets over de afkomst van de terrorist bekend.
Aandacht is het enige wat de terrorist wil. Daarom vermoord iemand de president. Doet iemand een bomgordel om. Doet iemand een daad die niemand zal vergeten. Het maakt hen onsterfelijk. Ze schrijven er geschiedenis mee. Hoewel wij domme journalisten, fokking nieuwsmedia, dat juist doen. Wij geven ze een naam. Wij zetten hun portretfoto’s groot in de krant. Kijk toch eens wat deze persoon gedaan heeft!
Wij verheffen deze complete losers tot helden.
Maar onopgemerkt blijven, dat is pas hels. Ik wil dat we ze dat geven. Helemaal niets dus. Geen aandacht. Geen naam. Geen gezicht. Helemaal geen verhaal. Dit leven was er niet.
Alleen de slachtoffers, die krijgen van ons alle aandacht.
Een cordon sanitaire is niet mogelijk aandacht voor slachtoffer tevens aandacht voor dader, helaas.
Waarom is dat niet mogelijk? Bij zelfmoord doen we dat toch ook?
Lijkt me een voor de hand liggend idee en de moeite van het proberen waard. Benader de Nederlandse Vereniging van Journalisten en stel het voor. Succes!
Gedaan!
Is mijn idee ook maar of je de media ook meekrijgt?