Volgens sommigen valt er over muziek niet te twisten. Kun je niet spreken van goed of slecht. Toch zijn er velen, waaronder ikzelf, die toch echt wel een stevige uitgesproken mening hebben over de kwaliteit van de liedjes die vaak de grote massa weet te beroeren. Vaak is het zo dat diegenen die kritiek hebben op De Mening Van De Grote Massa weggezet worden als zeikerds.
Maar als je een land hebt gebouwd rondom subsidie, met opleidingen, en journalistiek op het gebied van muziek dan verwacht je toch dat het onderscheid wat goed is en wat slecht is wel gemaakt kan worden?
Nog altijd niet. Nog altijd roepen velen: hahaha, gewoon een kwestie van smaak!
Heel leuk dus, een serieus vak hebben dat hangt rondom 1 ding: smaak. Nou ik DACHT HET NIET!
Geef Trump een Roti en vraag hem of het lekker is! … het antwoord wil ik niet eens weten.
Over smaak kun je juist HEEL ZUIVER discussiëren. Het getuigt van goeie smaak als je in woorden kunt uitdrukken waarom iets goed of juist niet goed is. En als je je eigen gekleurde smaak dat oordeel niet in de weg laat zitten in plaats van te roepen: “ik vind het gewoon niet lekker!”
Een uitzondering lijkt de literatuur te zijn. Er is toch niemand die de streekroman weet weg te zetten als literatuur, of wel soms?
Daarom zeg ik dit: Het Songfestival is de streekroman van de muziek.
Geef een reactie