De 3 dingen van Freek de Jonge

Gisteravond aan tafel in het tv-programma Pauw zat een Isa Hoes met haar zoon Merlijn Kamerling die na 3 tussenjaren en 4 maanden New York nog altijd niet wist wat ‘ie wilde worden. Moeder Isa wist er zich geen raad mee. Merlijn blowde zich gek. Stond om 3 uur ’s middags pas eens op en wist vervolgens dan niet wat ‘ie moest gaan doen behalve met de scooter naar de coffeeshop te rijden.

Freek de Jonge zat ook aan tafel. Volgens Freek ontbrak het Merlijn aan 3 dingen:

  1. vertrouwen
  2. discipline
  3. concentratie

Als het je aan puntje 1, vertrouwen, ontbreekt dan kun je puntjes 2 en 3 wel op je buik schrijven.

Ik kan erover meepraten. Vertrouwen krijgen in jezelf kan heel lastig zijn. Misschien krijg je zelden of nooit een compliment van je ouders wanneer je iets goed doet. Voel je je minderwaardig. Denk je dat jouw familie hooguit is weggelegd voor de grijze middelmaat. Is er niets om trots op te zijn.

De vraag aan Merlijn is dus: ben jij trots op jezelf? En wat nou als het antwoord op die vraag nee is? Wie gaat Merlijn dan dat zelfvertrouwen geven?

 

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

4 reacties

  1. Als alles maar kan en mag, dan lijkt the sky the limit. In werkelijkheid is de grenzeloosheid het meest vreselijke wat een kind meemaakt. Het heeft niets te maken met ‘de generatie’ simpelweg omdat zijn leefwereld niet lijkt op die van menig leeftijdgenoot. Zij hebben geen kans om even een tussenjaar te houden en zullen studieschulden moeten afbetalen. Er zitten bij hen grenzen aan wat zij kunnen. Van grenzeloosheid raak je opgebrand en is er van zelfvertrouwen (waar Freek de Jonge het over heeft) weinig over. Want wat moet je met jezelf als je geen houvast hebt, ook niet van je omgeving?

    1. Ja en er zijn vele ouders zoals Isa. Dan moet het kind het vertrouwen zelf zien te vinden. Ik denk dat het kan, door goeie leermeesters zien te vinden. Ik heb de mazzel dat ik die ben tegengekomen. Mijn oude gitaarleraar Ferry Robers bijvoorbeeld. Puur goud, die man. Maar het risico is ook dat je erin berust “ach mijn generatie” of je juist laat bevestigen door foute vrienden dat je totaal grijs en gemiddeld bent. En met die vrienden een beetje blowend gaat hangen… ik denk dat als je weinig of geen zelfvertrouwen hebt en ook nog eens niets hebt qua creativiteit waar je van in vuur en vlam raakt, dat het dan moeilijk wordt. Je moet ergens als een magneet naartoe gezogen worden. Voor mij is en was dat altijd de muziek. Dat moest, dat moet. Beter worden is een vereiste. Dankzij leermeesters. De Miles Davissen, Todd Rundgrens en zo verder…

Laat een antwoord achter aan Karin Ramaker ➚ (@metkcom) Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.