Mensen worden gedwongen te kiezen tussen twee uitersten. Zo worden ze opgevoed. En de media helpen daar enorm in mee, het zet die uitersten tegenover elkaar, want dat doet het zo goed op tv. Alleen uitersten halen het nieuws. Wat er tussenin zit valt af en krijgt geen aandacht.
Maar het kleine kan niet overleven want het wordt opgevreten door het grote. Je ziet het in alles, de uitwassen van het grote. Bij de banken, bij de multinationals, bij de grote internetbedrijven. En de mensen zijn daar zelf schuldig aan want men aapt maar wat graag na wat de massa doet, men kijkt bewonderenswaardig naar wat het stempel superster draagt of dat wat van Oranje bloed is. Men gelooft in het uiterste van het grote omdat men het andere uiterste, ellende en armoede, vreest.
Maar misschien is het een klein beetje aan het veranderen. De groep die zich tegen de gevestigde orde van het grote keert is misschien mondiger en actiever dan ooit tevoren. Het is deze groep die van oudsher zich in Nederland niet thuis voelt bij de uitersten (extremisme). Het is een groep die zich niet kan rekenen tot de elite, maar het zijn ook geen arme sloebers. Het is deze groep die weet dat ergens tussen die twee uitersten de sleutel voor een goed leven ligt.
De optimale balans brengt geluk. Of misschien beter: de optimale balans is geluk.
