De groep

Van de week sprong ineens een gedachte in mijn hoofd over waarom mensen zo graag bij groepen willen horen. Wat de groep beoogt te doen werkt eigenlijk precies andersom. Hoor je bij een groep dan denk je dat je veilig bent. Maar dat ben je niet, want al snel verschil je van mening met de groep, wijk je er toch van af. Hoe goed je ook nagedacht hebt over de dingen, je blijkt toch een iets anders mens te zijn dan het groepsmens dat van je verwacht wordt.

De groep is goed voor wie in de groep gelooft, maar doe je dat niet dan lig je eruit. Er zal niemand om je huilen. En al helemaal de groep niet. Eigenlijk bestaat de groep niet. Want een groep is een abstract iets, met een abstract doel. Neem bv een voetbalgroep die heeft afgesproken: wie bij onze groep komt moet willen winnen.

Een groep gaat altijd door. Je denkt bij een voetbalclub te horen maar dat is niet waar. Die voetbalclub zal blijven bestaan, ook al ga je er vanaf. En die voetbalclub vindt je een sukkel als je tijdens de wedstrijd bedenkt: hey, eigenlijk maakt het geen reet uit of we winnen of verliezen.

Dus als je bij een groep denkt te horen, zit dat puur tussen jouw oren. De groep geeft niets om jou, tenzij je de groepsregels 100% naleeft.

Een vrij mens laat zich toch niet zo makkelijk inperken?

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

5 reacties

  1. een groep heeft een soort schijnveiligheid. veel mensen vinden het eng om er buiten te vallen dus blijven ze liever in een soort groep. ik krijg het meteen benauwd als ik in een groep moet of gevraagd wordt mee te doen met een groep. ik ben geen groepsmens.

  2. Grappig, ik heb best veel over groepsvorming gedacht, en het is mij best tegen gaan staan. Een politieke partij is bijvoorbeeld in mijn ogen ook groepsvorming, groepsvorming als machtsmiddel tot monopolie als doel, en het doel is de wil van de groep opdringen en overheersen, een compromis voor macht en zekerheid. Ik denk dat het onbewust in vele mensen evolutioneel zo is ingebouwd, een gezin, kinderen een familie is uiteindelijk ook bijna onvrijwillige groepsvorming, als familie sta je sterker op deze wereld dan in je eentje. Al moet ik toegeven dat het best fijn kan zijn om in een groep van gelijkgestemde te mogen vertoeven, tot de individuele creativiteit groter word dan je groep je kan bieden, en dan komen we neer tot de basale onbewuste en toch altijd aanwezige overweging, wat geef ik, en wat krijg ik :D ;-)

Laat een antwoord achter aan Marco Raaphorst Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.