Gisteren was de documentaire ‘Robert Jan Stips – De tovenaar van de Nederpop’ in Het Uur van de Wolf te zien. Ik had de voorvertoning al gezien in ’t Paard. Een prachtige documentaire waar ook dè fan van mijn oude band MAM in voorbij komt: Ron Kane. Een bijzondere man uit Los Angeles die in 2017 helaas kwam te overlijden en waarvoor ik samen met een stel muzikanten wereldwijd een eerbetoon heb gemaakt in de vorm van een album The Record Man genaamd.
Eigenlijk zou iemand een documentaire over Ron Kane moeten maken. Er is geen grotere fan van Nederlandse muziek denkbaar dan Ron. Vandaar ook dat woordje “ongelofelijk” van hem op ’t end. Het is natuurlijk een directe verwijzing naar die oude band van mij:
En zo is de cirkel weer rond. Rust zacht Ron!
