Gisteren luisterde ik in de trein naar de meeste recente aflevering van de Switched On Pop podcast: Do You Believe in Life After Autotune?
Ik was ergens vergeten dat ik er een paar jaar geleden zelf ook eens een behoorlijk uitgebreid relaas over had geschreven:
Wat was mijn persoonlijke standpunt in deze? Aan de ene kant vind ik de Auto-Tune vaak verschrikkelijk klinken als effect. Gewoon esthetisch beschouwd niet fraai. Maar aan de andere kant besef ik dat het nieuwe artistieke mogelijkheden biedt.
Soms ben ik voor, soms ben ik tegen. Toch raar want je zou verwachten dat het overtuigingen zijn die diep van binnen komen. Toch niet, ik denk overduidelijk niet zo zwart-wit vanuit overtuigingen als ik zelf zou denken. Misschien LIJKEN het overtuigingen te zijn maar zijn ze het niet.
Schijnovertuigingen dus. Volgens mij ontstaan er vele ruzies door.
Hopelijk weer wat geleerd, ik hoop dat ik het onthoud.
