Een tijdje terug citeerde ik ZEN-leermeester en schrijver Haemin Sunim. Hij pleit ervoor om niet te snel te vergeven.
Vergeving wordt vaak uitgelegd als compassievol handelen, het besef dat de persoon noodgedwongen, bv door misvorming in de opvoeding, uit een vorm van machteloosheid handelt.
Naar mijn idee ontken je daarmee het bestaan van de vrije wil.
Laat ik een voorbeeld nemen. Hitler, die overduidelijk leed aan grootheidswaanzin. Hij wierp een ziek balletje op en het begon plotseling te rollen. Iets dat alle populisten doen. Die bal is gaan rollen door alle idioten die in hem geloofden. Hitler werd gesteund in zijn waanideeën. Toch gaan we Hitler en al die idioten nooit vergeven voor hun daden. Never nooit niet.
Juist dat is heel compassievol. Omdat we compassie tonen voor de slachtoffers en juist niet voor de daders.
