Walter Becker was 50% van Steely Dan. Hoe belangrijk is die man voor de muziek geweest? Domme vraag. Na zijn overlijden in 2017 werd een New Yorkse straat naar hem vernoemd, de Walter Becker Way. Volgens zijn dochter Sayan Becker zou Walter daar zo ongeveer als volgt op gereageerd hebben, ware hij nog in leven geweest:
Ha! Can you believe it? Who’s crazy idea was this anyway?
And then he would continue playing his guitar…
Al grasduinend in Walter’s nalatenschap kom je dat soort parels tegen. Zodoende ook dit mooie citaat van jeugdvriend Howard A. Rodman dat gewoon in de Nederlandse zon gezet moet worden:
Yet Walter and Donald did, anyway, and sold forty million records, anyway. They did it not by reverse-engineering what an audience might like, but by being deeply, obsessively, cannily true to themselves. The success of Steely Dan was because, not in spite of, its celebration of the marginal.
P.S. Nog ff een pittig luistertipje. Qua spanning en ontspanning is onderstaande een sterk staaltje muzikale krachtpatserij voorzien van een grote dosis subtiliteit. De spanning wordt telkens heel lang opgebouwd met akkoorden die behoorlijk tegen de reggae riff ingaan, gitaar er ook nog eens dwars overheen met tegentonen, totdat een basloopje op de synth de spanning plotseling geheel oplost naar een wel heel onwaarschijnlijk heerlijke akkoordprogressie die van een zeldzame schoonheid is. Avant-garde en vernuftige harmonie komen hier samen.
