De beroepskeuze van Generation Slash; de optelsom der dingen

marco raaphorst

Wat wil je later worden?

Van kinds af aan wordt ons verteld dat we maar 1 ding kunnen worden.

Worden?

Moeten we niet gewoon afgerekend worden op onze daden? Op wat we doen?

Je kunt wel iets willen worden, maar nu, op dit moment ben je iets, doe je iets. Ben je dat wat je bent, dat wat je doet.

Oh, het is maar een hobby hoor!

Ik maak muziek / maak video’s / maak foto’s / schrijf blogjes / geef lezingen / organiseer blog-art / et cetera.

En ik ben blij met die Generation Slash. Omdat ik dat echt allemaal ben. Omdat ik echt van al die dingen hou. Omdat ik al die dingen echt doe.

Niet geworden. Zijn. Mijn beroep. De optelsom der dingen.

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

3 reacties

  1. mooie foto. maar dat terzijde. :-)

    misschien is het ook hollands om er vanuit te gaan dat je maar in een ding goed kunt zijn. al dat andere wordt al snel gezien als bijzaak. minder belangrijk. dat ene, die expertise, dat beroep, ja dat is toch wel wat je bent.

    onzin natuurlijk. gelukkig is het hedendaags steeds meer normaal om verschillende dingen te doen. je hoeft niet alleen maar in een ding goed te zijn. je hebt verschillende talenten. logisch toch?

  2. Chapeau! Ik ben dat hokjesgedrag ook zo zat. Het begint al op de kleuterschool en eenmaal na je studie wordt dat bij de meeste banen alleen nog maar versterkt.

    In de muziekindustrie is het ook duidelijk te merken. Toen wij een DVD-tak begonnen, waren de eerste reacties “maar jullie zijn toch opgeleid voor audio?”. Maar ja, als je ziet dat iets steeds weer opnieuw niet goed wordt aangepakt, waarom zou je dan niet zelf het heft in eigen handen mogen nemen? Omdat je er niet voor opgeleid bent? Ondertussen doen we DVD’s voor Guus Meeuwis, Trijntje Oosterhuis, Bløf en Marco Borsato en nog krijgen we af en toe die opmerkingen.

    Ik weet nog wel toen Jan Tekstra bij Polydor A&R manager was voor o.a. het album Marco van Marco Borsato, hij ook live speelde, liedjes voor dat album schreef, de bas inspeelde en koortjes zong. Wat een commentaar kreeg die gast toen, dat hij zich maar bezig moest houden waar die voor was aangenomen en niet z’n zakken moest vullen door mee te liften met iemands succes (terwijl hij er eigenlijk voor gezorgd had dat dat succes er was).

    Tegelijkertijd in 1994 was David Foster vice-president van de A&R afdeling van Atlantic Records, en produceerde ondertussen artiesten als Celine Dion en schreef voor anderen. Niemand die daar moeilijk over deed. Waarom niet? Het was in ieders voordeel en meneer Foster kon zo veel beter artiesten ontwikkelen.

    Gelukkig zie je tegenwoordig ook het tegendeel, van mensen met een vaste baan die van hun baas een klein bedrijfje ernaast mogen opzetten. Lijkt me een goeie tendens.

  3. Helemaal mee eens. Er is me zo vaak gezegd dat ik te breed dingen deed, dat kon niet. Je kunt niet overal goed in zijn en alles leuk vinden.
    Maar ik weet dat het wel kan. En jullie gelukkig ook!

Laat een antwoord achter aan karin r. Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.