De piepjes van de apparatuur klinken naargeestig. Familie zit rond een patiënt half verscholen achter een gordijntje. Bij een box verderop zie ik een blote voet onder een deken uitsteken. Sommige patiënten slapen, of liggen ze misschien in coma? Andere patiënten hebben hun ogen open.
Hier op de Intensive Care loop ik met mijn audiorecorder in mijn hand rond. Op deze plek leven patiënten op het randje van leven en dood. Hier overlijden soms patiënten. Maar lang niet allemaal. Het meerendeel overleeft gelukkig de IC.
Daarom noem ik het de afdeling van hoop. Want ik voelde die hoop. En ik hoorde die hoop. Er klonk namelijk livemuziek op de IC.
Een podcast in wording…
