En hoe was No Man’s Land?

Gisteren deed ik een dagje No Man’s Land in Vredenburg Utrecht. De jaarlijkse muziekconferentie van De Coöperatie dat dit jaar in het teken stond van De Duurzame Muziekcarrière.

Songwriting workout met Marike Jager

Marike Jager op No Man’s Land 2019

De eerste sessie die ik bijwoonde was er eentje van Marike Jager. Zij gaf de goegemeente bestaande uit vooral jongelui een paar tips voor het schrijven van liedjes.

Een vriend had Marike verteld dat ze de melodie moest doorcomponeren. Een woord dat ik niet kende. Het slaat op het maken van lange melodieën in plaats korte melodietjes bestaande uit slechts een paar noten. Check, dat doe ik ook. De coupletten van mijn laatste single Gimmick bestaan uit lange melodielijnen.

Marike is voor haar nieuwe plaat overgestapt op het componeren met de computer (Logic). Hiervoor werkte ze met een hardware 4-sporenrecorder. Oude onderdelen van het decor van een oude show besloot ze te sampelen (iets wat ze nog niet eerder had gedaan). Het resulteerde in de song The Burning Sun met drums die rieken naar die van Tom Waits. En het geheel klinkt een beetje als een van mijn favoriete bands: Latin Playboys. Dat is een oude band waar Tchad Blake gitaar in speelde en welke hij voorzag van zijn kenmerkende sound.

En laat diezelfde Tchad nu ook dit album voor Marike gemixt te hebben.

Scoren met streams

Tijdens de sessie ‘Scoren met streams’ openbaarde het parallelle universum van de artieste Nina June zich aan mij. Ik had nog nimmer van haar gehoord maar mevrouw is goed voor meer dan 10 miljoen streams per maand. Wat zo’n 4.000 dollar per maand oplevert.

Nina zit al jaren op Spotify en vertelde geluk te hebben gehad omdat ze al snel werd opgenomen in populaire playlists die haar muziek onder de aandacht hebben gebracht.

Ze pleitte voor een duidelijke focus als artiest, eenduidigheid, zodat het publiek een vastomlijnd beeld beeld van je krijgt. Daarbij acht ze de visuele aspecten minstens zo belangrijk. Nina stopt zodoende veel tijd in Instagram naast Spotify.

Volgens Nina werken de algoritmes van Spotify als een soort sluis. Je komt in het begin in een kleine vijver terecht met weinig luisteraars, maar vind je een paar volgers dan wordt de sluis opengezet naar een nog grotere vijver en zo gaat dat maar door.

Volgens Nina moet je je niet blindstaren op het aantal luisteraars maar je focussen op het aantal volgers, want dat zijn fans. Niet alleen zorgen zij ervoor dat er telkens een grotere sluis voor je opengaat, zij krijgen ook via Songkick een mailtje als er een optreden in hun territorium op stapel staat.

Wat ik denk? Hoe slim en handig de algoritmes van Spotify ook zijn, het moet jouw artistieke vrijheid niet op de tocht zetten. Het idioom van de kunstenaar is immers de fantasie, de eigen wet en de middelvinger richting de consensus. De macht moet bij de kunstenaar liggen en niet bij Spotify.

Blijf mentale druk de baas

Muziekmaken en creatief ondernemen stelt hoge eisen aan je mentale gezondheid. Het werk is immers geen lopendebandwerk maar liefdewerk. Je moet dus opgewassen zijn tegen mensen die het helemaal niets vinden wat je doet. Die misschien neerkijken op wat je doet en hoe je het doet.

De sessie ‘Blijf mentale druk de baas’ maakte heel wat los bij de aanwezigen. Ik hoorde verhalen over geldzorgen, over schuldgevoelens, over stress en twijfel. Het panel bestond uit Daisy Gubbels (artiestenpsychologie), Marike Jager, Esther van der Poel (Mental Coach) en Otto Wichers (Lucky Fonz III).

Marike vertelde dat ze nog altijd kampt met stress voor optredens (lastig te beginnen, terwijl de kick als het voorbij is groot is) en dat ze last heeft van de ups en downs die samenvallen met momenten dat je iets te vieren hebt en momenten dat dit niet het geval is.

Otto vertelde over de serieuze problemen waar hij 12 jaar geleden tegenaan liep en waarvoor hij een psychiatrische dagbehandeling heeft moeten ondergaan. En de terugval die hij 6 jaar later kreeg. Hij schaamde zich er toendertijd voor maar heeft geleerd dat door erover te praten die last van hem afvalt. Als hij nu teveel stress ervaart gaat hij op bepaalde verzoeken niet in. Nee-verkopen ervaart hij niet als iets negatiefs maar juist als iets positiefs. Velen vertellen hem dat ze het stoer vinden dat hij goed op zichzelf let.

Esther en Daisy vertelden hoe belangrijk het is je eigen mentale gezondheid goed in de gaten te houden. Het zou een vast onderdeel moeten zijn van een ieder die zich professioneel met muziek bezighoudt. Mindfulness werd genoemd als oefening en het negeren van je gedachten. “Jij bent niet je gedachten”, zo luidt de boodschap, toch kent iedereen het duiveltje in zijn hoofd die van alles loopt te roeptoeteren. Volgens Daisy is onderzocht hoe dat zit. Wij schijnen minimaal 40.000 gedachten per dag te hebben en ruim 70% daarvan is negatief. Dus wie gehoor geeft aan die negatieve gedachten haalt zichzelf dus mentaal omlaag. Geeft gehoor aan dat duiveltje.

Vanuit het publiek werd de vraag aan Otto gesteld of ‘ie zich nooit schuldig voelt wanneer hij een offday heeft en op de bank ligt? Volgens Otto werd de kunstenaar vroeger als een slacker gezien. Het is iets dat we vandaag de dag juist in het kunstenaarschap moeten koesteren. In zijn woorden:

Je gaat de muziek in omdat je van muziek houdt, geen kutbaan wilt en van aandacht houdt.

Ooit heb ik de HEAO afgebroken op ’t eind van het tweede jaar. Ik was het uitzicht op een kutbaan meer dan zat. Ik koos voor de muziek. En ik kies daar nog altijd voor. Elke dag weer opnieuw.

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als uitgesproken

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.