Het super lezenswaardige boekje How To Be An Artist van Jerry Saltz, de kunstcriticaster van New York Magazine, staat vol met deugdzame tips. Zelfs als je niet van plan was een artiest te worden.
Onderstaande is wat mij betreft ook uitstekend advies voor elke blogger. En met name deze twee zinnen dan:
Don’t make writing a big deal. You already know how to write!
Inspirerend Marco!
Meteen de opdracht gedaan.
MIJN GEDICHTEN
In mijn gedichten houd ik me niet aan de regels.
Niet aan de geschreven, en niet aan de ongeschreven regels.
Behalve aan die ene regel: “zeur niet, zinder”.
Ik schrijf wat ik wil en beweeg met mijn gedichten langs de randen van proza, poëzie, dagboek en songtekst. Ik schrijf over wat ik bewonder, verafschuw, niet begrijp, of juist heel goed, of over dingen waar mijn gedachten maar steeds aan blijven haken.
Wat ik maak is, ook al heb ik een hekel aan dat woord, echt poëzie, letterlijk: maaksel (*).
Met mijn dichtwerk leg ik vast wat er gebeurde. Met mij -en met jou, lezer.
Wat we voelden, wat we bedoelden, wat we wilden, dachten, deden, droomden, wat we zagen, proefden, roken en hoorden. Met woorden maak ik slordige polaroids en korte, ratelende smalfilms, die we later tevoorschijn kunnen halen en bekijken.
De beelden zijn al aan het verkleuren, maar zo haarscherp en zo vaag, zo mooi en zo droef en zo traag en zo vluchtig en zo kleurig herinneren we ons dit leven. Die ogenblikken dat alles leek te kloppen – of juist helemaal niet.
(*) Grieks: poièsis = het maken, maaksel
Prima tekst!
Ik sla dan gelijk aan op ‘Wat ik maak is, ook al heb ik een hekel aan dat woord, echt poëzie, letterlijk: maaksel (*).’ Dat geeft gelijk duidelijkheid, schept gelijk een band met iedereen die poëzie ook een klote woord vindt.
‘maaksel’ vind ik grappig en hoewel lomp, ik vind een werkwoord prima van toepassing. Het haakt ook aan op mijn favoriete uitspraak van John Cleese: creativiteit is geen talent, het is een manier van werken.