In de tuin van Pulchri zat ik aan een heerlijk appel-aardbeiensapje terwijl achter mij een jochie van 7 of 8 zich hoorbaar stierlijk zat te vervelen. Z’n familie sprak alleen maar over dingen waar hij geen reet van begreep. Dat de Tong Tong Fair één groot kill gebeuren is. En dat het in Malaga teveel regent.
En dus ging het jochie pal voor een tafeltje met wat oudjes met zijn armen staan wapperen. Het had geen enkel effect op de bejaarden die met hun neuzen in het appelgebak met slagroom hingen.
Hij holde terug naar zijn familie:
Niemand kijkt naar mij!
Een familielid moest er even om lachen terwijl het andere familielid liet weten dat ‘ie geen zin had om in die hete zon te gaan zitten. Godverdomme, het was ook altijd wat in Nederland, of het was bloedheet of het regende!
Toen ik terugliep naar de bar om af te rekenen hoorde ik hoe het jochie een serieuze poging deed om wat freejazz uit de piano te perzen. Maar zelfs de bardame gaf hem geen aandacht.
