Das war einmal

Henny Vrienten ten tijden van Doe Maar in de jaren 80 wist dat zijn fans jong waren maar door gebrek aan goed licht in de zalen was het een beetje langs hem heengegaan. Tot hij een keer op een festival speelde en daar in het heldere daglicht kleuters aantrof die weliswaar niet meer in de pamper scheten maar zich wel genoodzaakt voelden om keihard “je loopt je lul achterna” te moeten scandeerden. Het zorgde ervoor dat Henny de popmuziek de rug toekeerde.

Het is de bijvangst van het ouder worden dat je je soms gaat verwonderen over het puberale niveau van heel veel popmuziek. Tegelijkertijd is het voor velen een goed middel om het ouder worden mee te maskeren. Je roeptoetert gewoon dat Miley Cyrus een hele goede artieste is.

Of je koopt een motor.

Afgelopen maandag maakte een soort kortstondige midlife crisis van mij meester (kan ik iedereen aanbevelen, het dwingt je tot frisse gedachten) tijdens de cursus Popgeschiedenis die ik in het Paard volg. Hoe interessant en bevlogen de lessen (12 stuks, jawel!) van docent Arris Roordink ook zijn, regelmatig spookt het door het hoofd bij het zien en luisteren naar de supersterren van weleer: das war einmal.

Zo stond de les van afgelopen maandag in het teken van HipHop. Hoe creatief en opwindend de ontwikkeling van HipHop ook is en ook al ben ik een fan van het eerste uur (Rapper’s Delight pakte me meteen en Public Enemy en andere boze rappers vrat ik vroeger als zoete koek) het zorgt bij mij nu voor kromme tenen.

Arris bracht naar voren dat hij zijn vinger er niet op kon krijgen waarom er geen vrouwen in die eerste golf van HipHop te vinden zijn. Nou ik wel! Het was een machismo cultuur waarin vrouwen gezien werden als ho’s en bitches. Het was de stoerdoenerij. Het was het ge-yo-yo-yo met de handgebaren, de nep gouden kettingen, het geëtaleer van geweld, het overdreven machismo karakter. Om kort te gaan: vrouwen voelden zich daar he-le-maal niet veilig bij. Gelukkig dat De La Soul wat later liefde in HipHop heeft gebracht en de monocultuur wat heeft weten open te breken.

Samenvattend: elke gozer die stoer gaat lopen doen en elke jonge meid in bikini met autotune op haar babystem… het zijn achterhaalde oude verleidingstrucs.

Wie is er hier nu oud?


Abonneer je op mijn berichten

Bepaal zelf de frequentie waarin je mijn artikelen wilt ontvangen (direct, dagelijks of eens per week). De link om dit in te stellen vind je in de bevestigingsmail.

Reacties

6 reacties op “Das war einmal”

  1. Casper de Weerd avatar

    Eh Queen Latifah; wee papa girl rappers, rock steady crew, lady pink. Of is dat allemaal 2e golf?

    1. Marco Raaphorst avatar
      Marco Raaphorst

      Ja tweede golf. En met Missy Elliott die ik nog altijd erg goed vind.

  2. terrebel avatar
    terrebel

    De producent van The Message van Grandmaster Flash and the Furious Five was bijvoorbeeld een dame. Maar inderdaad: in de spotlights zag je toen dames zelden.

    1. P. Sluis avatar
      P. Sluis

      Sylvia Robinson? Had zelf jaren ervoor een ‘kreunnr’ uitgebracht…. Of is dat juist goed? Qua emancipatie? Haha

  3. P. Sluis avatar
    P. Sluis

    Wordt muziek door de bank genomen niet steeds ‘dommer’? Of broeit er nog steeds v alles maar merk ik daar niets van? In laatste geval vraag ik me af of die scenes niet veel kleiner zijn dan 25-50 jaar geleden.

    1. Marco Raaphorst avatar
      Marco Raaphorst

      Ligt er een beetje aan wat je onder dom verstaat. Maar populaire muziek van nu is wel eenvoudiger qua nootkeuze en harmonie dan vroeger. Minder rijk, en slechts voorzien van een paar noten. Er is onderzoek naar gedaan. De massa blijkt te houden van simpele liedjes met een paar noten en een simpele tekst. Nadruk is wel meer op de sound komen te liggen.

      Hoor je ook in filmmuziek terug (Zimmer is een simplist vergeleken met Ennio Morricone maar wat Zimmer inzet is sound; met 2 saaie noten iets creëren dat toch heel theatraal een gevoel veroorzaakt). En reclametunes zijn ook vaak heel kinderlijk van aard.

      Popmuziek wordt nog altijd vanuit de jeugd benaderd. Aankomend talent, dat idee. Terwijl oude muziek wordt het meest beluisterd op streaming. Ik denk dat op den duur het kwartje in de media ook gaat vallen en men toch op een bredere manier naar popmuziek gaat kijken ipv het te beschouwen als een jeugdcultuur. Zoals het natuurlijk ook bv met jazz is gegaan.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.