Jazz kissa, je weet toch?

Hoe goed weet die Raaphorst nu eigenlijk wel wat er op de aarde te halen valt? Ik hoor het je vragen. Welnu, neem het begrip Jazz kissa, ik zal u eerlijk bekennen: tot voor kort had ik geen flauw idee wat dat inhield.

Unique to Japan, jazz kissa are spaces where jazz music is played for dedicated listening rather than as background music. A typical jazz kissa features a high-quality stereo system, a large music collection and dim lighting, and serves coffee and alcoholic drinks.

Wikipedia

Wat een enorm goed concept is dat zeg! Geen café waar de klandizie zich geroepen voelt om de achtergrondmuziek te moeten overstemmen. Nee, precies het omgekeerde: bekhouden en luisteren!

Het slimme Japanse concept van de Jazz kissa is reeds 100 jaar oud! Toch heeft vrijwel niemand wereldwijd dat concept overgenomen…

Europe and North America, of late, have seen a very limited adoption regarding some of the ‘kissa’ ethos with cafés and bars like Spiritland in London, England and In Sheep’s Clothing in Los Angeles opening in the past few years to genuine success.

(…)

Talk to me about the ‘jazz kissa’ scene in Japan (mainly Tokyo). In the ‘60s it was probably the most popular form of cafe/bar. It grew out of a love for American jazz music and a strange twist of Japanese law that allowed music to be played, and alcohol to be served in the same establishment (depending on the serving arrangement), but dancing was forbidden. 

(…)

Did Miles Davis, John Coltrane, and Bill Evans want you to dance to their music? They played for their expression. It is an art that does not serve anyone. And the Japanese were quick to recognize the true nature of their music… that this music is music that you can’t understand unless you sit down and focus quietly. In the movie theater, the entire audience sits down and focuses on the screen in front of them without talking. I think the customers of Jazz Kissa in Japan are the same. I don’t understand why it looks strange.

Tokyo Jazz Kissa: Vintage High Fidelity with #VINYL

Het artikel The Lost Art of Jazz Kissa Revealed in Two New Books staat vol met foto’s van sfeervolle cafeetjes die voorzien zijn van fraaie analoge HIFI-apparatuur en een enorme collecties aan vinyl en CD’s. In deze tijd van streaming wordt juist het tastbare weer iets waar we naar terugverlangen. Dat in combinatie met jazz en het samenklonteren in een sfeervol café met gelijkgestemden, het lijkt mij een uitermate geschikte formule.