Vertellingen over Parijs hebben bij mij een streepje voor omdat ik verliefd ben op die stad. Neem bijvoorbeeld het geweldige boek van Adriaan van Dis, De Wandelaar. Of neem zijn boeken Stadsliefde. Scènes in Parijs en Onder het zink waarmee je je totaal in Parijs waant.
Van Dis sprak onlangs in zijn podcast liefdevol over zijn geliefde Ellen Jens die die week overleden was. Weer draaide het verhaal naar Parijs toe. Op haar sterfbed in de hospice wilde Ellen nog met hem reizen.
“Dan deed ze haar ogen dicht en dan gingen wij reizen als een soort Sjeherazade, met eindeloze vertellingen.”
“Waar wil je dan reizen?”, vroeg Adriaan.
Je raadt het al.
De stalker, de manipuleerder en de duider
Luister, van Sacha Bronwasser, een boek met zo’n titel dat zich dan ook nog eens grotendeels in Parijs afspeelt, dat moet natuurlijk door mij gelezen worden. Het is een soort coming of age van de hoofdpersoon Marie. Ze richt zich tot haar oude kunstdocent die gedrag vertoont dat we vandaag de dag toxic noemen.
“Voor ons verhaal heb ik een derde nodig, want ieder verhaal rust op drie punten. Anders valt het om.”
De derde persoon is een stalker (met een twist). Hun levens blijken op een wonderlijke manier verbonden te zijn zonder dat ze dat van elkaar weten. Wie dat wel weet is onze hoofdpersoon, Marie. Zij biedt de helicopterview, duidt de samenhang en kern van hun levens.
Het is een meesterlijke vertelling van Bronwasser. Haar taal is prachtig en de vertelling steekt intrigerend in elkaar. Luister is simpelweg het beste fictionele verhaal dat ik dit jaar las. En voor even waande ik mij weer in mijn geliefde Parijs.
Geef een reactie