De armoede bestrijding van de muziekindustrie

De muziekindustrie probeert, gemaakt en nep, een lelijk gezicht te trekken want oei, oei, oei, wat hebben ze toch last van die illegale p2p netwerken voor het downloaden van muziek. Dit doen ze al jaren. En ze liegen.

Het ligt altijd aan de nieuwe techniek die ‘kwalijke eigenschappen’ zou hebben. Zo zou de video-recorder de dood van Hollywood betekenen, het kopieer-apparaat de nekslag voor uitgeverijen zijn en ga zo maar door.

Nu is de muziekindustrie al jarenlang onschuldige burgers aan het oppakken vanwege het illegale downloaden. In Nederland is het niet illegaal om muziek te downloaden voor eigen gebruik. De kosten die de muziekindustrie hiervoor maakt, rekenen zij af met de musici, die per saldo minder verdienen.

Af en toe verschijnen er onderzoeken die aantonen dat die p2p-netwerken nauwelijks of geen effect hebben op de muziek-verkoop. Lees bijvoorbeeld het artikel van vandaag ‘Effect p2p op legale muziekverkoop statistisch nul’ op Webwereld. Een citaat:

In 2002 zijn er 803 miljoen cd’s verkocht, een afname van zo’n tachtig miljoen cd’s ten opzichte van 2001. De RIAA heeft de schuld van de dalende verkoopcijfers altijd gelegd bij het bestaan van p2p-netwerken. Volgens het onderzoek echter zijn p2p-netwerken slechts verantwoordelijk voor een afname van zes miljoen.

De vraag die dan rijst is waar de afname van de overige 74 miljoen vandaan komt. In het onderzoek komen twee redenen naar voren. De eerste is dat de platenmaatschappijen uitgaan van het aantal platen dat zij leveren aan de tussenhandel en niet van het aantal dat daadwerkelijk verkocht wordt. In het onderzoek wordt gesteld dat winkeliers minder groot inkopen. Tevens wordt de groei van de dvd-verkopen aangedragen als mogelijke verklaring voor de daling van cd-verkopen. Tenslotte kunnen mensen hun geld maar één keer uitgeven.

Hebben we de muziekindustrie nog nodig? En hoor ik als componist eigenlijk ook niet bij dat foute clubje? Ik dacht het niet! Ik regel mijn zaakjes zelf, moedig downloaden, verder verspreiden en samplen/hergebruik van mijn muziek juist aan. Tussen mij en mijn luisteraars wil ik zo min mogelijk foute badgasten met 3 dubbele zwembaden hebben. Van die moord-en-brand-roepers met zonnebank-vrouwen. Van het type dat opgewonden raakt van Celine Dion’s ‘My Heart Will Go On’ (okee, sorry… smaken verschillen).

Ik heb er helemaal niets mee. Laat mij mijn eigen pad maar volgen, samen met de nieuwe generatie. Noem het iPunk, iProvo, de Creative Commons beweging, sharing economy, ‘Ready for the Internet!’ of gewoon de vrije vogels. Of noem ons visionairen met telepathische trekjes :)

Bedankt vrije vogel Maarten!

Door Marco Raaphorst

maakt podcasts en muziek

14 reacties

  1. daar ben ik… :)
    Ik zat aan Internetbohemien te denken.
    Dat dekt de lading wel volledig, al bekt het misschien niet zo…
    Ik zal nog verder denken.

  2. Tja, ik zou zeggen: Lees straks mijn scriptie maar eens, dan snap je wel waarom ik ervoor heb gekozen die naam te gebruiken. Heeft trouwens ook te maken met een paar ‘negatieve’ aspecten van de huidige open content beweging, maar daar ga ik nu even niet verder op in ;)

    Wetenschap heeft als nadeel dat niet alles ‘sexy’ mag zijn, maar dat onderbouwing ook telt :P

    Ik vind “internet bohemien” trouwens geweldig bedacht Irene!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.