Sinds Joni Mitchell weer terug op Spotify is draai ik haar met graagte weer op mijn computer. Dat is toch wat makkelijker dan de mp3’s op een extern schijfje te moeten opzoeken. En nog eenvoudiger dan de cd’s op te moeten zoeken. Ik heb er een paar honderd in dozen zitten, dus de juiste uit de juiste doos opvissen is een serieus klusje. En ik moet een externe CD-speler op de computer aansluiten om de glimmende schijf überhaupt af te kunnen spelen.
Van mij zul je vandaag dus geen negatieve woordjes over Spotify lezen.
Anyway, ik wil van de gelegenheid gebruik maken om haar geweldige song The Reoccurring Dream van haar album Chalk Mark in a Rain Storm aan te prijzen.
Reoccurring is een woord dat je niet snel in een songtekst zult aantreffen. Alle songwritende “experts” op YouTube zullen het afraden om zulke lastige woorden te gebruiken in een liedtekst waar je mogelijk zelfs je kaak mee uit de kom kunt zingen. Hetzelfde geldt voor It Wouldn’t Have Made Any Difference van Todd Rundgren. Die bekbrekende dichtregels resulteerde toevallig wel in een geniale song. Anyway, we hadden het niet over Todd, maar over Joni.
Ik vind The Reoccurring Dream ook een geniale song. Waarom? Vanwege die heerlijke collage van verschillende stemmen, zowel gezongen als gesproken (parlando, daar ben ik dol op!). Gitarist Michael Landau voorziet het nummer van fenomenale partijen met zijn typische glasheldere eighties belletjes geluid. De synthesizer partijen zijn trouwens ook om van te smullen.
Het nummer kent geen standaard structuur met coupletten en refreinen maar kent een vrije vorm. Het begint met een soort jazzy introductie waarin Joni onze hebzucht bezingt. De terugkerende droom die geboren werd in de sombere kloof tussen wat we nu hebben en wat we zouden willen hebben.
Deze tekst is als een boek ingedikt tot een song van drie minuut vier.
Vervolgens gaat het nummer over in een zich herhalende modus waarbij ze via het tekst-frame ‘Recognize this? Dreamer‘ begint op te sommen waar wij mensen zoal van dromen.
Let ook vooral op hoe prachtig die woorden worden gezongen en uitgesproken door Joni en de andere stemmen.
Het nummer is van 1988. Ik was 20 en droomde nog van alles wat ik niet was en nooit zou worden.
Geef een reactie