Ik zag een interview met Nick Cave waarin ‘ie zei:
That idea that art sort of trounces everything, it just doesn’t apply to me anymore. I’m a father and I’m a husband and a kind of person of the world. These things are much more important to me than the concept of being an artist
Of je nu kunstenaar bent of achter de kassa van een supermarkt zit, het is slechts werk. De ene rolt de kant van de creativiteit op, de ander is meer praktisch bezig. Voor je vrienden en dierbaren maakt het geen reet uit wat je doet, waar je nou zo gepassioneerd over bent, zolang ze je maar vaak genoeg kunnen zien en een beroep op je kunnen doen als de pleuris uitbreekt.
Het is het gehuil van het ego om je te moeten identificeren met de status van jouw werk. Zodat je gaat denken “wat heb ik toch een cool beroep, ik de podcast editor”.
Je dierbaren kopen er helemaal niets voor. En je kunt die status niet op je brood smeren. Het is puur iets dat je in je eigen ego-echokamer even lekker kan laten resoneren ter compensatie van de aai over je de bol die je vroeger node gemist hebt. Het idee dat je niet goed genoeg bent maar het misschien nog wel kan worden.
Geef een reactie