Joe Frank: Yes, I recorded a monologue in Dolby and then relistened to it in non-Dolby, and I was so astonished with the sharp, deep sound. It did create some problems, a lot of popping, so I had to spend a fair amount of time editing those pops out. But it was, to me, well worth it. The consequence was brilliant, because my voice took on a real edge that it never had before. For as long as it was available to me, I used it, and people were quite impressed. When I met people in person, they would be appalled at the disparity between what I really sounded like and what I sounded like on the radio.
bron
Dat is het mooie van audio: het is een opname, je hoeft niet te klinken zoals je in het echt klinkt. The Beatles kwamen daar in de jaren 60 ook achter. Meester Bach-vertolker Glenn Gould ook. Zij begrepen dat je met een opnamerecorder iets kunt creëren dat mooier dan de werkelijkheid is.
Repeat after me: mooier dan de werkelijkheid. En maak er een mantra van. Of laat het als een tattoo zetten.
P.S. Wie denkt “Joe Frank WTF!?” begin hierrrr!
(omslagfoto onder Creative Commons BY licentie: Mark Campbell Creative)
