handel van boeren en muzikanten

Rijk kun je worden door handel te bedrijven. Dat Sjaak voor 1 euro iets aan mij verkoopt, hij op zijn fiets stapt en het voor 1 euro 20 aan Peter verkoop, Peter het voor 2 euro 50 per stuk laat reproduceren in China zodat het internationaal voor 15 euro internationaal verkocht kan worden.

Net zo’n verhaal als een boer die wat zaadjes in de grond stopt en vervolgens groeit daar een bloemkool uit die de boer verkoopt aan iemand die deze ook weer op zijn beurt verder verkoopt.

De tussenhandel verdient er het meeste aan. En hoe meer schakels er in de tussenhandel zitten, hoe groter het verschil in prijs tussen de boer en de consument zeg maar. Zou de boer de bloemkool rechtstreeks aan de consument verkopen dan zou ‘ie een stuk meer kunnen verdienen.

Hetzelfde geldt voor menig muzikant. Jij maakt een liedje en de tussenhandel verdient er het meeste geld aan.

Recent onderzoek (Pop, wat levert het op?) toont aan dat de modale popmusicus een netto jaarinkomen heeft van rond de € 12.000. Hetzelfde onderzoek toonde aan dat ruim de helft van de musici in 2008 niet meer dan € 6000 verdiende met muziek.

(zie ‘Eindrapport Parlementaire Werkgroep Auteursrecht’)

De industrie er omheen is megamegarijk.

Dankzij internet heb je veel minder tussenhandel nodig. Je kunt als creatieve maker rechtstreeks aan consumenten verkopen. En mocht het echt gaan lopen dan kun je altijd nog een poppetje (*) ertussen zetten die aan jouw creatieve werk ook een klein zakcentje verdient. Maar dan moet dat poppetje wel van goeie huize komen en echt van toegevoegde waarde zijn.

• = misschien komt dat denigrerend over en dat bedoel ik ook zo. Verkopers zijn namelijk meestal volkomen inwisselbaar. Stap maar eens een willekeurige winkel binnen en kijk om je heen. Menig chagrijnig stuk vreten staat je het liefst de winkel uit te kijken. Werken? Tijd uitzitten zul je bedoelen!