Complimenten uit Amerika

Mijn podcast VERVORMER wordt genoemd op het Amerikaanse blog Post-Punk Monk. Dit nav het album The Record Man dat deze week uitkwam en waarop ik als gitarist te horen ben. Zie ook mijn vorige blogpost daarover.

Toch opvallend aangezien mijn podcast in het Nederlands is. Dat het ondanks dat Amerika weet te bereiken vind ik ronduit te gek!

MAM guitarist Marco Raaphorst played on the album and has written an article about it here. There has been a single released from “The Record Man” with “Human Heart” by Hans Croon, who has written a fascinating blog on how he came to this project, here. And finally, there is a podcast about this album… but you will need to be fluent in Dutch to understand it. Which is probably exactly how Ron would have wanted it. It hurts me that Ron could not live to see this fascinating work his friends have done in his memory, but that’s part of the territory of tribute albums, I suppose. As an arch record collector [I’m just a wet-nosed punk, by comparison], I can say that he certainly would have been eating this up with a spoon were he among the living right now.

Lees het hele stuk op het blog Post-Punk Monk.

Mijn muziek gebruikt in Momentum tentoonstelling in San Jose Museum of Art

foto van Marc Weidenbaum

Van oktober 2014 tot februari 2015 is in het San Jose Museum of Art (Californië, Amerika) de Momentum tentoonstelling te zien. Mijn muziek is een van de muzikale scores die de stille video van kunstenaar Josh Azzarella begeleidt in de installatie “Sonic Frame”. Het werk Momentum omvat drie kleine schermen en een groter scherm waarop mijn muziek en die van anderen te beluisteren is via hoofdtelefoons.

Hierbij mijn score die wordt gebruikt in de installatie:

Update 1: Voor de volledige achtergrondinformatie, inclusief een grote collectie foto’s, zie ‘How Sound Frames Vision’ op het disquiet-blog.

Update 2: In het artikel ‘Sound as Commentary – Marc Weidenbaum and the Sonic Frame’ wordt mijn naam genoemd.

Bill Hicks leerde mij

Bill_Hicks_at_the_Laff_Stop_in_Austin,_Texas,_1991

foto onder CC-BY: Angela D.

Wie Bill Hicks niet kent mist iets.
Het is de beste stand-up comedian die je ooit gezien hebt en ooit zult zien.

Met zijn rauwe en scherpe spirituele tong.

Bill Hicks spuugde op de achterlijke Amerikaanse politiek:

Go back to bed, America. Your government has figured out how it all transpired. Go back to bed, America. Your government is in control again. Here. Here’s American Gladiators. Watch this, shut up. Go back to bed, America. Here is American Gladiators. Here is 56 channels of it! Watch these pituitary retards bang their fucking skulls together and congratulate you on living in the land of freedom. Here you go, America! You are free to do what we tell you! You are free to do what we tell you!

Haar hypocriete houding ten opzichte van drugs:

I’m glad mushrooms are against the law, because I took them one time, and you know what happened to me? I laid in a field of green grass for four hours going, “My God! I love everything.” Yeah, now if that isn’t a hazard to our country … how are we gonna justify arms dealing when we realize that we’re all one?

Hicks haatte marketing:

By the way, if anyone here is in marketing or advertising…kill yourself. Thank you. Just planting seeds, planting seeds is all I’m doing. No joke here, really. Seriously, kill yourself, you have no rationalisation for what you do, you are Satan’s little helpers. Kill yourself, kill yourself, kill yourself now. Now, back to the show. Seriously, I know the marketing people: ‘There’s gonna be a joke comin’ up.’ There’s no fuckin’ joke. Suck a tail pipe, hang yourself…borrow a pistol from an NRA buddy, do something…rid the world of your evil fuckin’ presence.

Hicks haatte nepbands zoals Vanilla Ice en New Kids On The Block:

Oh, com’ on Bill, they’re the New Kids, don’t pick on them, they’re so good, they’re so clean cut n’ they’re such a good image for the children.

En commercials:

Supreme Court says pornography is anything without artistic merit that causes sexual thoughts. No artistic merit, causes sexual thoughts. Hmmm . . . sounds like every commercial on TV doesn’t it?

Hicks is spirituele vriend en ik mis hem.

Life is only a dream and we are the imagination of ourselves.

We are the facilitators of our own creative evolution.

…

This Wild Idea: 365 persoonlijke portretten in foto’s en audio

Theron Humphrey was jarenlang fotograaf in een commerciële fotostudio totdat ‘ie besefte dat het inhoudsloos werk was. Waarom zou je iets alleen maar voor de poen doen terwijl je zoveel meer uit jezelf halen kunt? Hij fotografeerde zijn opa tijdens een kerstmist en kwam er bij thuiskomst achter dat de man overleden was. Hij besefte hoe waardevol die foto’s zijn, want wat nu als hij bijvoorbeeld kinderen krijgt? Dan zou hij ze de foto’s van opa kunnen laten zien.

Theron besloot door Amerika te gaan reizen en in 365 dagen elke dag een serie foto’s en een audio-interview te maken van een persoon die hij toevallig ontmoette. Hij stelde ze vragen over waar ze geboren waren, over hun werk en meer van dat soort persoonlijke vragen. En hij maakte foto’s met details van het huis waarin ze wonen, de koelkast open, het bed niet opgemaakt.

Bekijk de 365 persoonlijke portretten op thiswildidea.com →

De zonnige kant van hacken

Hacken heeft een zonnige kant. Waarom? Simpel, omdat hackers de zwakke plekken in systemen blootleggen zodat je maatregelen kunt nemen om nog veel grotere problemen te voorkomen. Zoals Brenno de Winter het bijvoorbeeld aanpakt met zijn hackervrienden. Die toonde aan hoe slecht de beveiliging van bijvoorbeeld de DigiD, cheaptickets.nl en de OV-chipkaart geregeld was. Maar in plaats van respect voor deze ethische hackpogingen (puur bedoeld om onze eigen veiligheid te garanderen) zat het Openbaar Ministerie een tijd lang achter Brenno aan. Het heeft hem 10.000 euro uit eigen zak gekost en het OM weigert Brenno dat bedrag terug te betalen, zo las ik gisteren in Vrij Nederland (09 / 3 maart 2012).

In Amerika snappen ze het een heel stuk beter, zo lijkt het want onder de titel ‘The Bright Side of Being Hacked‘ klopte de The New York Times 2 dagen geleden een goed artikel over de hackerbeweging Anonymous.

Anonymous bestrijdt het kwaad vanuit een ethisch oogpunt. Maar gaat nog veel verder dan hacken alleen.

Anonymous is a wake-up call

Als je het mij vraagt zijn deze bewegingen noodzakelijk om internet vrij te houden. Ze toetsen systemen en mensen op hun zuivere werking en gedrag. Ze zijn sterk moralistisch en proberen machtsmisbruik aan te pakken.

Ook onze nieuwsmedia is zo lek als een mandje. Alle persberichten worden letterlijk overgenomen zonder wederhoor te plegen. En dan heb ik het niet alleen over de APN-berichten (waar Anonymous ons trouwens, terecht, op aanspreekt) maar over alle (!) persberichten. Kwestie van copy and paste en het staat online of gaat met de gedrukte versie mee. Zoals je gisteravond in een uitzending van het VARA-programma RamBam kon zien. Opvallend overigens dat het publiek op Twitter deze fake-nieuwsberichten wist te ontmaskeren. Zeg maar kijhard: #nieuwsredacties #fail. Kortom: het publiek is veel slimmer dan de gevestigde orde. Opnieuw een bewijs van Wisdom of of the Crowds.

De verhalen liggen op straat: Radio Diaries

Radio Diaries works with people to document their own lives for public radio: teenagers, seniors, prison inmates and others whose voices are rarely heard. We help people share their stories—and their lives—in their own words, creating documentaries that are powerful, surprising, intimate and timeless.

Radio Diaries, een Amerikaanse non-profit organisatie, doet dit al meer dan 15 jaar op een voorbeeldige manier.

waar komt de blues vandaan?

Het verhaal gaat dat een blanke man Amerika heeft ontdekt. En dat de blues maar een jaar of honderd oud is. Blanke leugens.

Hasan Ismail liet me de link ‘Muslim Roots, U.S. Blues‘ weten. Een fantastisch artikel die de link legt tussen Moslims en de blues. Grote man Ali Farka Toure heeft altijd gezegd dat zijn Mali blues dezelfde blues is als die van bijvoorbeeld een John Lee Hooker. Sterker nog hij beweerde dat die Amerikaanse blues “nothing but African” is.

Wanneer werd de gospel ontdekt? Wanneer werd de blues ontdekt? Toen de zwarte artiesten van het moslimgeloof overgestapt waren op het christelijke geloof. Geschiedvervalsing van de missionarissen.

De blues is waarschijnlijk minimaal net zo oud als dat wat wij bleekscheten Klassieke Muziek noemen. Ik heb altijd meer gehouden van zwarte muziek dan welke muziek dan ook. Misschien omdat ik vroeger tot een jaar of 12 in kerken kwam. Vol ‘heilige boontjes’ die braaf een pepermuntje innamen. Het stond zo ver van mijn leven af. De somberheid die uit de verhalen van de dominee klonk. Oudjes die tijdens de dienst een dutje deden. Elke zondag weer. Oh, de dominee had weer zo mooi gesproken. Onechtheid. Oneerlijkheid. Het resulteerde bij mij naar het snakken naar vrijheid. Opstand. Snakken naar warmte. En een afkeer van groepen en ideologieën.

Een schreeuw vanuit de ziel. Zo moet muziek zijn. Zonder trucjes. Zonder ijdeltuiterij. Maar rauw en eerlijk. Braaf op je stoel blijven zitten is al bij voorbaat verdacht. Sommige mensen noemen het de muziek van de duivel. Zwarte muziek. Maar het is een schande. Het zijn de leugens van een blanke.

Inmiddels is het boek Africa and the Blues in bestelling. Dat moge duidelijk zijn.