Swingend op teenslippers liepen we Schiphol binnen. Helaas werd onze opgewektheid al snel door het douanepersoneel bedorven. Reizen per vliegtuig is afzien. Zelfs wanneer je ervoor kiest om met KLM te vliegen. Het kwam ons duur te staan aangezien we 2 koffers voor elk 20 euro per stuk moesten inchecken. En bij het inchecken voor de terugvlucht bleek dat bedrag zelfs opgelopen te zijn naar 30 euro per koffer. 100 euro in totaal dus. Vakantieman, gezellig he? Om door de douane te komen moesten mijn dochter en ik ook nog eens voor 30 euro aan cremes, parfums, haarmiddelen en dergelijke weggooien. We konden geen kant op want de koffers waren al ingecheckt en dus gaven we alles aan het douane-mannetje die het vervolgens respectloos in een grote afvalbak pleurde. Doodsbang voor terroristen vinden zij ons en iedereen en alles verdacht. Maar hoe je met een flesje Spa een heel vliegtuig kunt opblazen is mij een raadsel. Genoeg gekankerd want in het vliegtuig kon ik toch maar mooi naar het toilet zonder eerst gefouilleerd te hoeven worden.
En eenmaal in Berlijn
Berlijn heeft echt wel een paar lessen geleerd van die gestoorde periode toen het Westen en het Oosten van elkaar gescheiden waren door een muur. Een tijd waarin de Stasi al haar inwoners schaduwde. Toen de muur eenmaal gevallen was, claimde het volk de stad volledig terug. Berlijn is een grote stedelijke speeltuin waarin de bewoners het straatbeeld bepalen. Een groot urban museum. Niet zo gek dus dat Berlijn een gewilde plek is voor creatieve geesten, kunstenaars, muzikanten en creatieve ondernemers. SoundCloud, van origine een Zweeds bedrijf, is er gevestigd. En ook het bedrijf van de muzieksoftware waar ik zo dol op ben, Ableton is er gevestigd. Vrijheid, creativiteit en een liberale levensstijl voeren hier zichtbaar de boventoon.
Geen stad dus voor mensen die bij de eerste de beste roestige lantarenpaal al een aanval van smetvrees krijgen. Deze stad grossiert in ouwe aftandse stadsattributen die middels street art opgeleukt worden. Men stort een beetje zand, zet een paar strandstoelen neer en voilà: we hebben een beach. Na het vallen van die pleuris muur viert men hier dag en nacht overduidelijk feest.
Geen bejaarden
Op de warmste dag van ons verblijf bezochten we Badeschiff. Een beach met een drijvend zwembad in de Berlijnse river de Spree. We moesten er wel 2 uur voor in de rij staan terwijl het 34 graden heet in onze nek stond te branden. Gelukkig bood de neveldouche verkoeling tijdens het wachten.
Eenmaal binnen gaf de verkoelende duik in het 2 meter diepe bad een zware klap in het gezicht. Er zat niets anders op dan je eraan over te geven terwijl de mechanische Duitse Techno over het terrein bonkte. En bij het aanzien van hipsters met wc-baarden en pilotenbrillen die quasi-nonchalant naar de Duitse schonen lagen te loeren.
Op onze slotavond bezochten we de wijk Kreuzberg. Hier kun je goedkoop en lekkâh eten en drinken. Bejaarden zul je hier niet aantreffen. Bij Vöner, een top vega-restaurantje, vraten we onze vingers op. Daarna brak het onweer volledig los. Goed voor een veldopname.
Een dag of wat eerder maakte ik ook al een veldopname, ditmaal van een ander natuurverschijnsel. Muziek van de bejaardenband The Stones doet het nog altijd goed.
Hey hey hey, that’s what I say!
Genoeg geluld. Bekijk de foto’s maar:
