Stichting Offline070 die ik ooit met Karin Ramaker heb moeten oprichten omdat we in 2009 een subsidie ontvingen van Gemeente Den Haag voor de organisatie van ons Blog-Art festival, is sindsdien slapend.
Om een subsidie te mogen ontvangen moet je een stichting oprichten. Wat je honderden euro’s aan notariskosten kost plus de maandelijkse kosten voor het openen van een extra rekeningnummer. Niet handig, maar dit terzijde.
Die stichting moest vanwege die subsidie omzetaangifte doen. Als je dat vervolgens wilt opheffen omdat er niets valt aan te geven, je maakt kenbaar aan de Belastingdienst dat je niet langer omzetbelasting hoeft te betalen, dan krijg je daarvan geen bevestiging. Ik heb dat inmiddels al tweemaal gedaan. In een tussenliggende periode hebben we namelijk de omzetbelastingplicht weer in werking moeten stellen toen we een poos geleden opnieuw een subsidieaanvraag deden voor een project. Dat werd niet gehonoreerd waardoor we ons opnieuw hebben moeten uitschrijven voor omzetaangifte bij de Belastingdienst. En het nieuwe rekeningnummer weer hebben moeten opheffen. Even maakte de Stichting dus weer verlies ivm die gemaakte kosten. Tja, handiger kunnen we het niet maken in Nederland, niet waar?
Maar goeds, de Belastingdienst stuurt dus GEEN bevestiging van het stopzetten van de omzetaangifte. Sterker nog: er gaat misschien wel een jaar overheen voordat het stopzetten van de omzetaangifte door de Belastingdienst is verwerkt (waarom dat zo enorm lang duurt, schiet mij maar lek). Wat je WEL moet doen is de omzetaangifte netjes blijven doorgeven via de website van de belastingdienst net zolang tot je merkt dat er geen aangifte meer voor je klaar staat. Waarbij je dan dus de vage conclusie moet trekken dat het is komen te vervallen en niet om een tijdelijke storing van het systeem gaat.
Het is een heel vreemde en onbetrouwbare routine van de Belastingdienst. En nu met het nieuwe systeem/website van de Belastingdienst dat met DigiD werkt is het helemaal tricky geworden want de omzetaangifte krijg ik niet te zien wanneer ik met DigiD inlog. Wel voor mijn Melodiefabriek maar niet voor mijn stichting! En let wel, als ik ook maar 1 keer vergeet de omzetaangifte door te geven voor deze stichting waar sinds 2009 geen enkele euro in omgaat (sterker nog: af en toe dus keihard verlies maakt vanwege stompzinnige bankkosten), dan krijg ik een boete van duizenden euro’s.
De Belastingdienst stuurt normaliter voor alles brieven, waar ik veelal geen enkel behoefte aan heb, maar in dit geval zou een brief wel nut hebben. Dit betreft immers communicatie, het stopzetten van omzetaangifte lijkt mij wel een “dingetje”, niet waar? Waarom de Belastingdienst de klant niet op de hoogte stelt wanneer de omzetaangifte komt te vervallen, het is mij een raadsel. En dat dit heel veel gedonder geeft voor vele ondernemers, dat moge duidelijk zijn.
Leest de Belastingdienst mee? Ik ben in te huren als consultant om deze procedure glashelder te maken. Deal?
#ruudwas werd vandaag ineens trending op Twitter. Erg triest nu hij dood is. Zo plotseling. Een paar jaar geleden vroeg hij mij voor een klus voor de Belastingdienst. Hij wist wat ‘ie aan me had, want hij kende mij van Twitter. Ruud kende toen al vele ongemakken vanwege zijn suikerziekte. Er zat veel opstand in de man. Hij was eigenwijs en debatteerde graag, met name online. Twitter en zijn blog vormden een verlengstuk van zijn brein. Hij kon daar iets kwijt en vond tegen- en medestanders.
Ruud was een onbekende Nederlander totdat de nabestaanden zijn account overnamen…
Wij willen de #Ruudwas instellen om welke mooie herinnering dan ook te delen, deze krijgen een mooie plek in de uitvaartdienst.
En nu vandaag dus trending op Twitter omdat heel veel mensen hun herinneringen aan Ruud willen delen. Waarmee het internet haar sociale karakter maar weer eens bevestigt en bekrachtigt door de verbondenheid zichtbaar te maken.
Per 1 januari 2015 moeten alle webshops die geautomatiseerde online diensten of software aan Europese particuliere klanten verkopen een BTW-tarief hanteren dat in het land van de consument geldt. Zo betaalt een klant uit Duitsland dus 19% en een klant uit Finland 24%, ongeacht in welk land de webshop zich bevindt (hamvraag: kent internet landen?). Niet alleen levert dat een enorm complexe boekhouding op, maar er zijn nog meer punten van kritiek. Het heeft tot gevolg dat vele webshops, met name in Amerika, niet langer aan Europese klanten leveren. En sommige professionele webshops zijn gestopt met het leveren aan particulieren.
De nieuwe eisen van de EU voor webshops
BTW-tarief rekenen dat in het land van de consument geldt
fraude bestrijden door na te gaan waar de klant zich bevindt via tenminste een match van 2 onafhankelijke kenmerken (bv factuuradres dat overeenstemt met IP-adres)
de BTW afdragen aan de belastingdiensten van de betreffende landen
WTF!!!
BTW-tarief rekenen dat in het land van de consument geldt
Binnen de EU gelden 28 verschillende tarieven die nu vanaf 1 januari 2015 ook doorberekend moeten worden aan klanten die afkomstig zijn uit Europa. Dit geldt dus niet voor klanten buiten Europa!
Het is dus prettiger leveren aan klanten in landen zoals Amerika want daarvoor hoef je geen BTW in rekening te brengen. En aangezien Amerikaanse webshops nu voor Europese klanten BTW moeten heffen, terwijl ze dat voor hun eigen burgers niet hoeven te doen, hebben veel webshops besloten Europese klanten uit te sluiten. Ook in mijn vakgebied, soundware (samples en patches), zijn veel webshops ermee opgehouden nog langer te leveren aan Europese klanten. En sommige bedrijven hebben besloten alleen nog maar aan bedrijven en professionals te leveren omdat daarvoor binnen Europe nog altijd de 0% BTW-regeling geldt.
Niet alleen de Europese webshops worden hierdoor getroffen maar alle webshops. En Europese klanten krijgen het te verduren. Per saldo zal dat een flinke inkomstenderving tot gevolg hebben voor heel Europa.
Fraude bestrijden
De ambtenaren die deze regels hebben verzonnen, vonden het ook leuk om fraudebestrijding geheel bij de verkopende partij neer te leggen. Elke koper van een webshop moet geïdentificeerd worden, bijvoorbeeld aan de hand van IP-adres en bankgegevens.
Je zou je kunnen afvragen: vindt de consument dit eigenlijk wel leuk, dat opgeven van deze privacy-gegevens bij het aanschaffen van een product? Achter zijn of haar rug om moet nu elke webshop heel sneaky de persoon proberen te identificeren aan de hand van bankgegevens en het IP-adres en dergelijke.
Nu kunnen toeristen in Nederland anoniem producten kopen, behalve als dat online gebeurt. Online en offline zijn zo lijnrecht tegenover elkaar komen te staan. Deze nieuwe BTW-regels zullen tot gevolg hebben dat de consumenten liever offline dan online kopen, zo vermoed ik.
BTW afdragen aan de belastingdiensten uit de betreffende landen
Het afdragen van BTW aan de belastingdiensten uit de betreffende landen is natuurlijk een living hell voor de meeste eenpitters met een webshop. Het is al een hele klus om een webshop te voorzien van een stuk intelligente software die tijdens het bestelproces weet te achterhalen in welke land de klant zich bevindt, de juiste BTW berekent en het via Credit Card en PayPal veilig afrekent met de klant. Maar om vervolgens deze BTW naar alle Europese landen over te maken, dat is compleet ondoenlijk!
Je kunt je registeren voor de BTW-MOSS regeling bij onze Belastingdienst. Je kunt dan de BTW overmaken naar de Nederlandse Belastingdienst en zij maken het weer over naar het betreffende land. Via via via via via. Het mag wat kosten zo’n belastingsysteempje… maar waar is in godsnaam de ondernemersgeest die op de kosten van dit alles let? Of zijn we bezig de arbeidsvoorziening van de Belastingdienst in stand te houden? Daar lijkt het wel op.
En let wel, menig webshop heeft ook te maken met lastige koersverschillen. Een webshop zoals die van mij hanteert een andere munteenheid dan de EURO. In mijn geval de DOLLAR want de meeste van mijn klanten wensen daarmee te betalen. Maar hierdoor zit ik ook met wisselkoersen en hele complexe berekeningen nadat een klant wat bij mij besteld heeft. En daar komt deze EU-BTW nog bovenop (die dus ook berekend is in DOLLARS maar ik weer moet omkoersen nadat ik het geld op mijn rekening heb staan naar EURO’S).
Suggestie voor oplossing: belastingvrije drempel voor kleine ondernemingen
De meeste Europese landen hanteren een belastingvrije drempel voor kleine ondernemingen. Van de 28 Europese landen doen alleen Nederland, Spanje en Zweden hier niet aan mee (zie VAT limits – by country – PDF). Dit zorgt voor oneerlijke concurrentie omdat collega’s van mij in bijvoorbeeld Frankrijk (belastingvrij tot aan €90.300) een belastingvrije webshop kunnen runnen terwijl ik dat vanuit Nederland niet kan. Het staat haaks op de eenheid die Europa zegt na te streven maar in werkelijkheid een totale farce blijkt te zijn. Ondernemers worden in Europa ongelijkwaardig behandeld.
Conclusie
Deze regels zijn niet te doen voor een ondernemer zoals ik. Natuurlijk begrijp ik dat Amazon en Apple in staat zijn om dit proces tot in de details te automatiseren, voor mij geldt dat niet. De Belastingdienst heeft daar de tools niet voor en ze zelf laten bouwen is voor mij onbetaalbaar. Een investering die ik simpelweg niet terug kan verdienen. En grote kans ook dat de EU volgend jaar weer wat nieuws verzint om kleine ondernemers aan banden te leggen.
Eenpitters worden nu op eenzelfde manier behandeld als het grootste en machtigste concern ter hele wereld, Apple. Maar ondernemers zoals ik die al 12 jaar hun plek op de internationale markt aan het veroveren zijn worden niet serieus genomen. Nee, sterker nog: wij worden ontmoedigd! En velen van ons geven op omdat wij niet zoals Apple en Starbucks een regeling met de Belastingdienst kunnen treffen. Het is meten met 2 maten hier in Europa en onze Belastingdienst doet er vrolijk aan mee.
Het herstel van de economie, waar zoveel politici handenwrijvend naar smachten, we kunnen het vergeten. De sloop van Europa is allang begonnen.
… en die Amerikanen maar lachen.
Aanvulling 1: Jurist Arnoud Engelfriet schreef de heldere blogpost ‘Hoe rampzalig zijn de nieuwe btw-regels voor online ondernemers?’. En schroom niet te googlen op dit onderwerp. Half internet staat bol van de zoutloze kritiek op deze krankzinnige regels van een stel Europese ambtenaren op witte sokken.
De nieuwe BTW-regels leiden tot administratieve lasten, waar sommige kleine ondernemers niet aan kunnen voldoen. De administratieve chaos wordt zelfs zo groot, dat online-verkopers gedwongen zijn hun bedrijf op te geven. Vaak weten online-verkopers ook helemaal niet waar hun klant vandaan komt.
Aanvulling 3: Thuiswinkel.org en Ecommerce Europe hebben drie aanbevelingen om administratieve lasten te verlichten en verkoop aan Europese consumenten te vereenvoudigen:
De Europese BTW-regels moeten zoveel mogelijk worden geharmoniseerd. De werkelijke oorzaak van de problemen ligt namelijk in de uiteenlopende tarieven die in de EU gelden (Luxemburg 15% tot Denemarken 25%).
Het midden- en kleinbedrijf en de export zou moeten profiteren van een vrijstelling van BTW-verplichtingen tot €100.000 per land van bestemming. Zij hoeven dan niet te investeren in ingewikkelde en dure administraties.
Er moet één (Europees) loket komen waar (web)winkels al hun BTW-verplichtingen kunnen afwikkelen. Nu hebben vaak kleine webwinkels weinig kennis over BTW en zou informatie of beter: ontzorgen enorm helpen.
Aanvulling 4:
Commission to review digital services taxation after complaints about its effects on small businesses.
Gisteravond hebben Henk-Jan Winkeldermaat a.k.a. Punkmedia en ik handjeklap gedaan: voor de documentaire Hidden Champions van Henk-Jan ga ik de muziek, sounddesign, audionabewerking en mixage verzorgen.
It's official! @raaphorst gaat audio, sounddesign en muziek doen voor Hidden Champions documentaire. Kicken kicken kicken!
Wij werkten al eerder samen. Een paar maanden geleden bijvoorbeeld toen Henk-Jan en ik een video in opdracht van de Belastingdienst maakten die van het Ministerie van Financiën het advies kreeg “NIET TE PLAATSEN OP YOUTUBE EN OOK NIET OP DE SITE VAN DE PRODUCENT”.
Hidden Champions zal natuurlijk wel online te zien zijn. Kortom: wordt vervolgd…
Het Ministerie van Financiën staat niet toe dat de eventvideo die ik onlangs samen met Henk-Jan Winkeldermaat voor de Belastingdienst maakte ook online te zien is.
ONS ADVIES IS OM HET FILMPJE NIET TE PLAATSEN OP YOUTUBE EN OOK NIET OP DE SITE VAN DE PRODUCENT
En slaat daarmee een gat in mijn portfolio. Of denken ze dat ik nog aan knipselkranten doe? Alleen voor intern gebruik, voor de familie.
Het maakt een van de betrokkenen van dit project bij de Belastingdienst furieus; Steven Gort, een van de initiatiefnemers hierin, mijn opdrachtgever. Zijn woede bleek na een weekend nog niet te zijn bekoeld en schreef er een uitvoerige blogpost over. Waarmee hij overigens de kracht van een blog weer eens onderstreept.
Met de Belastingdienst ben ik al een tijdje in gesprek om de documentaire als middel in te zetten voor het vastleggen van veranderende werkprocessen. Het liefst ook geheel transparant vrij beschikbaar, zodat het publiek mee kan kijken.
Echt Raaphorst, gewoon op het Internet?
Ja lieve mensen, gewoon op het Internet. Dat vind ik een vereiste.
Een goed voorbeeld is de recente documentaire Het Geheim van de HEMA. Misschien niet helemaal omdat in dit geval de HEMA niet zelf de opdrachtgever is, maar als vorm is het wel een goed voorbeeld. Er wordt ingezoomd op volle asbakken, zoals Koot en Bie dat vroeger zeiden. En om te snappen wat dat inhoudt moet je deze trailer maar eens bekijken:
Vrijwel geen enkele bedrijfsvideo gebruikt deze vorm. In bedrijfsvideo’s worden vaak droge feitjes opgesomd, de een na de ander. Maar na afloop van de video ben je ze allemaal vergeten. En de mensen die in beeld komen doen niets raars, spreken te braaf Nederlands, hebben een braaf pakkie aan en zijn dus gewoon fucking saaie wezens!
Wat je nodig hebt voor een interessant verhaal is: leuke mensen, smeuïgheid, humor, dingen die mislopen, ellende, mensen die hardop nadenken, gehannes en gedoe. De meeste bedrijven durven dat niet. Die zitten vol met bange managers. Maar o wee als je hun bangigheid wil proberen vast te leggen in een documentaire…
Speciaal voor Steven Gort en Diana de Groot was ik vandaag ten kantore van de Belastingdienst in Apeldoorn verschenen om mijn licht te werpen op het onderwerp storytelling. Mijn laptop had ik voorzien van een kleine presentatie met wat mooie voorbeelden op dit gebied. In een paar sheets legde ik de link tussen storytelling, de schoonheid van het documentaire-format (lees: iemand op de voet volgen zodat de luisteraar en/of kijker kan gaan meevoelen) en een nieuwe mixed-media techniek die je de webdoc of de interactieve documentaire kunt noemen.
We spraken over hoe de Belastingdienst een interessante onbekende kant zou kunnen laten zien. Aan mekaar, als collega’s en naar buiten toe, naar de belastingbetalers toe. De gevoelige kant laten zien van een organisatie die net als iedereen aan het veranderen is. Omdat werk en prive door elkaar zijn gaan lopen. Omdat tijd en plaats onafhankelijkheden zijn geworden. En waarin we via Twitter de buitenwereld bij ons werk zijn gaan betrekken. Omdat we willen delen met iedereen. Omdat we om raad willen kunnen vragen ook al is het kantoor gesloten. Ook al zitten we niet achter ons bureau.
Zeg, hoe ver reikt het begrip collega?
Steven citeerde een collega:
niet meedoen aan sociale media is zoiets als de telefoon niet opnemen
Binnen de EU gelden 28 verschillende tarieven die nu vanaf 1 januari 2015 ook doorberekend moeten worden aan klanten die afkomstig zijn uit Europa. Dit geldt dus niet voor klanten buiten Europa!
Speciaal voor