blues

Er zijn 13 berichten getagd als blues.

Jan Vollaard was zeker ongesteld of moest het worden

Jan Vollaard pende voor de NRC ondermeer het volgende:

Al te vaak klonk Keiths gitaarspel alsof er een mortiergranaat boven het samenspel van de anderen werd losgelaten.

Tuurlijk, ze zijn stokoud en niet meer zo fris en scherp als ze ooit waren. De magische dynamiek tussen Ronnie en Keith vindt zich tegenwoordig waarschijnlijk alleen nog buiten het podium af. Al jaren aait Keith de snaren als ie Gimme Shelter struikelend speelt. En af en toe slaat ie het verkeerde akkoord aan. Zoals bv hier duidelijk te horen en te zien is:

So fucking what!

De Stones hebben nooit perfectie nagestreefd. Wat dat betreft zijn het de The Beatles niet. De Stones stammen uit de blues. En ze gaan met de dag meer met hun helden samenvallen. Ze hebben eenzelfde soort slordigheid en rauwheid. En ze lachen iedereen uit. Keith al helemaal. Zo herinner ik me nog een interview van Jip Golsteijn dat ik in een jubileumuitgave van muziekkrant OOR ooit las. Het stamde uit de begin jaren 70 en Jip gaf Keith nog een paar jaar. Niet dus want Keith heeft iedereen overleefd, ook Jip.

Ronnie, de virtuoos van de 2 gitaristen, en onlangs medisch gezien ook weer helemaal in shape weten te krijgen, speelt trouwens nog best een paar puntige zeer gedoseerde solos. Ik heb de YouTube videos van het concert van gisteren hier en daar wat kunnen bekijken en het viel niet tegen. Ik heb heel veel respect voor het feit dat ze nog gewoon spelen en er lol in hebben. Het is hun leven. Een stijl die ze zelf gecreëerd hebben. En dat Keith wanneer ie een fout maakt een kop opzet van “I don’t fucking care!” Man, dat siert de man. Die houding vind ik te gek. Op zo’n leeftijd niet luisteren naar de azijnpisser die zich meneer de muziekjournalist noemt. De muzikant heeft namelijk Altijd gelijk.

Man, ik heb Miles Davis nog zien spelen toen hij zowat doodging van de pijn. Pijn in zijn heup en teveel medisch gedoe gewoon. Maar man, man, man wat een genot om Miles over dat podium te zien sjokken. Hoefde voor mij niet eens een noot te spelen. Kind of Blue all over the place. Alleen al uit zijn houding sprak een belangrijke les: trek je geen REET aan van wat ze van je zeggen. Ga door. Spelen!

Het was rock and roll die ons calvinisme eruit sloeg. Het werd fucking tijd! Opendraaien die versterker en hard aanslaan. Desnoods als je boven de 70 bent. Al zit je haar niet. Who cares!

De Stones rollen terug

Met hun vandaag uitgekomen Blue & Lonesome keren The Rolling Stones terug naar waar ze ooit mee zijn begonnen. De blues, een muziekstijl die ondermeer door de Stones naar de UK geïmporteerd werd. Want de blues komt tenslotte uit de USA. Of nee, eigenlijk is het de muziek van tot het christendom bekeerde slaven die uit Afrika naar Amerika zijn gehaald. Daarom klinkt Malinese muziek precies als de blues, omdat daar de roots van de blues liggen, pal naast de Niger.

De Stones hebben de blues mede populair gemaakt. Ze ontlenen hun naam zelfs aan het nummer Rollin’ Stone van Muddy Waters.

Muddy vond het een enorm compliment en heeft gezegd dat hij zijn populariteit voor een groot deel aan de Stones te danken heeft.

En nu zijn ze weer terug bij af. Blue & Lonesome had een album uit de sixties kunnen zijn. Maar daar waar The Beatles creatieve innovators werden die hun eigen inspiratiebronnen overstegen, vallen de Rolling Stones gewoon geheel samen met hun oude helden zoals Muddy Walters en Howlin’ Wolf. Een stel schatrijke Engelsen dat nog altijd probeert te klinken als arme slaven die hun pijn bezingen.

Waar komt de Nederlandse muziek vandaan?

Hoewel ik met jazzmuziek begonnen ben om gitaar te leren spelen, de popmuziek was de muziek uit mijn jeugd. Een maffe term die slaat op “populaire muziek”. Want was muziek voordat men het popmuziek ging noemen dan niet populair? Johnny Jordaan bijvoorbeeld, zijn muziek was toch heel populair in de jaren 50?

Wat populair is, is van invloed. En die invloed daar gaat het me in dit stuk om.

Rock-‘n-Roll

De Rock-‘n-roll waaide over vanuit Amerika eind jaren 50. Mijn stad Den Haag kan er trots op zijn dat die Rock-‘n-roll hier voor het eerst voet aan de grond kreeg dankzij de The Tielman Brothers.

Deze muziek heeft kunnen ontstaan uit de Rhythm & Blues. Ook hier was dus sprake van typisch Amerikaanse muziek die voort is gekomen uit de Blues, Gospel en Jazz.

Lees verder →

Onderzoek toont aan: 50 jaar popmuziek kenmerkt 3 revoluties

Queen Mary University of London en Imperial College London hebben 17.000 nummers van de Amerikaanse Billboard Hot 100 geanalyseerd op basis van Timbre (klankkleur) en Harmonie data. De conclusies zijn bijzonder interessant.

Timbre en Harmonie subsets

Timbre en Harmonie werden verdeeld in 8 subsets (T1 – T8 en H1 – H8):

  • T1 = drums, agressieve, percussief
  • T2 = kalm, rustig
  • T3 = energiek, spraak, helder
  • T4 = piano, orkest, harmonisch
  • T5 = gitaar, luid, energiek
  • T6 = / ay /, mannelijke stem, vocaal
  • T7 = / o /, afgerond, mellow
  • T8 = vrouwelijke stem, melodieus, vocaal
  • H1 = dominant 7 akkoorden
  • H2 = natuurlijke mineur
  • H3 = mineur 7 akkoorden
  • H4 = standaard diatoniek
  • H5 = geen akkoorden
  • H6 = stapsgewijs akkoordenschema
  • H7 = dubbelzinnige tonaliteit
  • H8 = majeur akkoorden, geen wijzigingen

Opmerkelijke stijlen

Tussen 1960 en 2009 zien we een enorme daling in het gebruik van H1 (dominant-septiemakkoorden), wat de dood van de jazz en blues muziek in deze jaren aangeeft. Deze stijlen gebruiken veelal dominant-septiemakkoorden en nummers die daar gebruik van maakten werden steeds minder vaak een hit gedurende die periode.

H3 (mineur-septiemakkoorden) speelt een dominante rol in funk, disco en soul. Tussen 1967 en 1977 tonen de grafieken een verdubbeling van groei in het gebruik van dit type akkoorden.

H6 combineert verschillende akkoordwisselingen die veelal in modale rocknummers gebruikt worden door stadion-bands zoals Van Halen, Queen en Kiss. Tussen 1978 en 1985 ligt het hoogtepunt van H6.

En dan H5 (afwezigheid van harmonie, geen akkoorden!) die steeds vaker in de late jaren 1980 gebruikt wordt en snel tot een hoogtepunt stijgt in 1993. Het vertegenwoordigt de opkomst van hip hop, rap en aanverwante genres. Vanwege de exponentiële groei van dit genre H5 + T 3 (energiek, spraak, heldere) wordt het beschouwt als de belangrijkste muzikale revolutie van de afgelopen 50 jaar.

De 3 genre gebaseerde omwentelingen

De onderzoekers kenmerken 3 belangrijke stilistische perioden van de afgelopen 50 jaar op basis van Harmonie en Timbre:

  1. 1964 SOUL en ROCK revolutie
  2. 1983 NEW WAVE, DISCO en HARD ROCK revolutie, terwijl op hetzelfde moment SOFT ROCK, COUNTRY, SOUL en R’nB waren ook dominant
  3. 1991 RAP revolutie die een andere stijl gemaakt zien er nogal populair in vergelijking

Wat zal de volgende muzikale revolutie zijn?

Download de PDF van het onderzoek hierrrr!

Geweldige docu over muziek uit de Sahel: I Sing The Desert Electric

Via het mooie blog sahelsounds.com kwam ik deze documentaire op het spoor. De Sahel innoveert muzikaal op een zeer interessante manier. De muziek daar is aanverwant aan de blues (we spreken bijvoorbeeld van Malinese blues) en lijkt een soortgelijke ontwikkeling door te maken als wat in Amerika onder invloed van elektriciteit op muziekgebied gebeurde.

Alleen lijkt alles daar in een stroomversnelling te verlopen want dankzij de computer, die daar ook gearriveerd is, klinkt er ook een eigen soort hiphop en techno uit de primitieve boxen. Het resulteert in een vervormd geluid dat een heerlijke rauwigheid tentoonspreidt.

Ritme blijft de basis van alle muziek daar. In deze korte documentaire komt dat duidelijk naar voren want hij draait evenveel om muziek als om geweldige dans. Opwinding alom!