Ik wil mijn zorgen uitspreken over het geklooi bij de overheid met computers. Vanwege het niet updaten van Windows lag de Rotterdamse Haven van de week totaal aan het infuus, bleek dat 14 van de 25 ziekenhuizen nog op Windows XP draaien en stond de gehele centrale server (lees: we doen er gewoon 1, handig als die dan uitvalt… ) van de nationale politie in standje idle.
Je moest eens weten hoe vaak ik bij de overheid voor een enorm hoog uurtarief op een aftandse pc heb lopen te klootviolen. Of dat ik een presentatie moest geven op Internet Explorer 6 en dat ik dan riep: “gasten, deze browsert is meer dan 10 jaar oud! En jullie doen daar gewoon jullie bankzaken op?”
Ja dus, dat deden ze dus gewoon.
Totdat die ransomware dus als een magneet op die harde schijf terechtkomt.
“Hè, hoe ken dat nou?”
Kan het nog erger? Het kan altijd erger maar ik hoop dat de grens nu wel bereikt is. Elk ziekenhuis, bedrijf of overheidsinstantie die zijn computers niet update is een regelrecht GEVAAR voor de samenleving. En een enorme sukkel dus!
UPDATE: via Volkskrant 8 juli 2017:
Dat APM het met de digitale beveiliging niet zo nauw neemt, blijkt uit interne documenten ingezien door de Volkskrant. Hierin staat dat het tot ver in 2015 ontbrak aan de juiste maatregelen. Het Terminal Operating System heeft dan nog geen antivirussoftware terwijl dat een simpele investering is. Kwalijker is dat niet alle verbindingen met andere bedrijven, zoals met het moederbedrijf Maersk, achter een firewall staan. Nog kwalijker is dat er niet wordt gekeken of iemand zonder bevoegdheden toegang heeft tot de twee belangrijkste operationele systemen van APM. Alsof onbevoegdheden zonder controle door de verkeerstoren op Schiphol mogen lopen.
Volgens betrokkenen zijn in 2016 nog expliciete waarschuwingen gedaan aan het management van APM over de zwakke beveiliging van het Terminal Operating System. Maar de leiding van de terminals wilde geen verbeteringen. Het zou namelijk betekenen dat de terminals tijdelijk stil zouden liggen door een upgrade van het netwerk. ‘Men zag de noodzaak niet. Op de terminals is te weinig ict-kennis’, aldus een bron.
‘APM had waarschijnlijk twee dingen niet op orde: monitoring en het scheiden van netwerken. Ze hebben al die tijd niet door gehad dat er iets mis was. En toen de aanvallers eenmaal het virus loslieten, werd niet alleen het boekhoudsysteem getroffen, maar ook hun andere systemen.’
APM heeft sinds donderdagmiddag niet gereageerd op meerdere telefonische verzoeken om een reactie.
De beste tijd om te leven is nu. Altijd zo geweest. Ook ik sta niet stil, behalve nu op dit moment hier op mijn blog. Het is 3 januari 2016, de perfecte datum voor mijn visie en voorspellingen. Dus als ik zo vrij mag zijn…
Den Haag
Den Haag is nog altijd dé muziekstad van Nederland. Lui uit Volendam zullen er wat onrustig van op hun stoel gaan wiebelen maar goeds met die gladde palingsound ga je hooguit de TROS en wat ouwe wijven redden. Denk ik dan.
Het is te verwachten dat ik ook dit jaar weer regelmatig zal aanschuiven aan de koffietafel van Opûh Koffie. Sinds 2008 organiseren we dat iedere woensdag. Onze vaste plek is op het moment Café van Beek aan de Turfmarkt/Spui. Een plek die door een aparte regeling met de gemeente geen koffie mag schenken zonder er ook een alcoholisch goedje naast te zetten. Kortom: koffie met amaretto.
‘zegzeg’ met Tom America
Met mijn muzikale maatje van MAM, Tom America heb ik vorig jaar een nieuwe formatie opgericht. Zodoende wisselden we afgelopen jaar aan de lopende band muziekfiles met nieuwe arrangementen met elkaar uit. Speelde ik een basje in en stuurde die dan in audio naar Tom. Soms stuurde hij mij een MIDI-file en kon ik wat gaan rommelen met het geluid en de noten. Een uitwisseling tussen Den Haag en Tilburg. Maar het had net zo goed Oostende en Tokio kunnen zijn. Plaats en tijd speelt tegenwoordig een ondergeschikte rol.
We hebben nu een klein half uur aan materiaal bij elkaar gearrangeerd en na een paar oefensessies waren we klaar voor het echie. Live, het podium weer op is ons muzikale voornemen voor dit jaar.
Content Management
Voor het jaar 2016 word ik voor een 14-17 uur per week ingehuurd als Content Manager voor de website Filedier.nl. Het is een hippe titel, een hoedanigheid waarin ik als professioneel blogger, Twitteraar en Facebooker opereer. In opdracht van De Verkeersonderneming en in samenwerking met WeDigital verzin ik online campagnes, vaak in combinatie met offline uittingen via billboards en dergelijke.
Aandacht is schaars, dus hoe val je op? En via welke online kanalen? Hoe haal je het meeste uit een blog, uit Twitter, uit Facebook. Heeft Instagram zin? Of Snapchat misschien? Er zal dit jaar het nodige gaan veranderen, zo is met name de verschuivende rol van Facebook een interessant gegeven. Want hoe populair ook, weinig in gebruik onder de jeugd en steevast onder vuur vanwege het jij-bent-het-product concept waarbij de gebruikersgegevens verkocht worden.
Voor Filedier hou ik mij bezig met mobiliteit in de regio Rotterdam. Om specifiek te zijn: spitsmijdend gedrag, mensen uit de file zien te halen door ze alternatieven te bieden. Voor een deel kan de smartphone daarin een rol spelen. Apps op dit vlak worden nog onvoldoende gebruikt. Terwijl men beter goed voorbereid op reis kan gaan. Er zijn enorm veel apps, zelfs apps die volledig integreren met je online agenda. Ik verwacht dat ontwikkelingen op dit gebied en het gebruik ervan in 2016 enorm zullen toenemen.
Mijn werk kan ik overigens vanuit elke locatie uitvoeren. Zolang er WIFI is kan ik werken. En met mij vele anderen die er net zo over denken. Meer dan ooit tevoren stikt het in Den Haag van de gezellige koffietentjes met goeie WIFI. Een groeimarkt terwijl het huren van kantoorruimte een aflopende glijbaan is. Leuk versus saai. In 2016 zet deze trend zich door.
Webshops
"Internet zou de oplossing kunnen zijn", werd op het NOS journaal gezegd in het kader van V&D. Ja DUH! V&D heeft die boot COMPLEET gemist!
Opvallend toch hoe sommige bedrijven weigeren mee te gaan met de tijdgeest en bij bosjes omvallen. De enorme zakelijke leegstand, niet alleen voor kantoorpanden maar ook voor het winkelgebied werd jaren geleden al feilloos voorspeld. Veel van die bedrijven zien veel te laat in dat ze naast een fysieke winkel ook een online webshop moeten hebben.
Vorig jaar besloot ik om een set digitale gitaarsounds te ontwikkelen voor gitaristen. Daarom ben ook ik een webshop begonnen en verkoop ik deze sounds ook via het Zweedse muziekbedrijf Propellerhead. In 1 jaar tijd had ik toch maar mooi een paar honderd klanten en dat zonder enige vorm van betaalde promotie. Puur online via mijn blogs, Twitter en Facebook kon ik dat realiseren.
Podcasting
Dat ik een groot fan ben van het fenomeen podcasting is geen geheim. Jarenlang probeer ik iedereen ermee te begeesteren. Tegelijkertijd twijfel ik over mijn eigen concrete stappen in die richting. Jaren geleden heb ik weleens een podcast-reeks gemaakt. En ook mijn audiodocumentaire over Marvin Gaye in Oostende, Oostende Healing zou uitstekend kunnen dienen als een episode van een podcast.
Ik voel hem wel, want het laten samenvallen van storytelling, kick-ass sounddesign, swingende editing en spannende muziek, dat kan alleen maar in een podcast naar mijn idee. Mijn gevoel zegt dat in 2016 de podcast definitief zal doorbreken in Nederland. Elke iPhone of iPad die je koopt komt voorgeïnstalleerd met de Podcast app, dus zo heel onbekend is het ook weer niet. Ik ken dan ook vele Nederlanders die verslaafd zijn aan podcasts. Punt is alleen: het zijn alleen maar Amerikaanse podcasts die ze beluisteren. En precies dat is wat er gaat veranderen in 2016 zo voorspel ik: er gaan Nederlandse podcasts komen die vele luisteraars gaan trekken.
De broekzakcomputer
Een kleine 10 jaar fotografeer ik nu met de smartphone. Mijn eerste Sony had slechts een paar megapixels en haalde niet de kwaliteit van mijn compactcamera. Toch gaf ik die weg aan mijn pa. Ik was ervan overtuigd dat ik nooit meer met een compactcamera foto’s zou nemen. Het viel te voorspellen dat de kwaliteit van de smartphone-camera’s enorm omhoog zou schieten.
Sterker nog, dat die smartphone gemeengoed zou worden, dat voelde toch iedereen op zijn klompen aan? Nee dus. Sterker nog, velen geloofden zelfs dat men tot in de eeuwigheid achter een desktopcomputer zou blijven zitten. Ze worden hier en daar nog op een kantoor gebruikt maar op menig kantoor werkt men toch echt liever op een eigen laptop of tablet. Op menig kantoor zit iedereen zich kapot te ergeren aan die ouderwetse computers waar je niet eens je Gmail op kunt checken. Kortom: men sleept massaal haar eigen iPads het gebouw in. En met een SIM-kaartje erin kun je ineens alles.
Hoewel kijkonderzoek ons wil doen geloven dat we veel tv kijken, dat is natuurlijk je reinste volksverlakkerij. We kijken vooral op onze mobiel! Niemand, maar dan ook niemand verlaat het huis zonder de mobiel op zak te hebben. En wie geen internet op zijn mobiel heeft is een uitzondering.
Bovenstaande foto’s maakte ik met mijn nieuwe smartphone, een iPhone 6S die geweldige foto’s maakt en die je met 1 swipe het internet opstuurt. Dat ding filmt ook geweldig. En ja, ook in slow motion. Dat doe je allemaal gewoon op je smartphone. Daar kijkt niemand meer van op.
In 2016 zal het live streamen van video enorm gaan toenemen. Video is namelijk een kwestie van: knopje indrukken en de camera richten op wat je wilt filmen. Kortom: super simpel. Iedereen gaat dus filmen. En ja, in super hoge kwaliteit. Bandbreedte en de techniek die je ervoor nodig hebt, het is allemaal zo simpel geworden.
Radio en tv
Internet heel veel meer te bieden dan radio of tv kan bieden. Onze NPO loopt zo zwaar achter, het is niet normaal meer. Bij de NPO ligt de focus nog op radio en tv en in 2e instantie pas op internet. What the fuck gekkies! NPO.nl toont video in een verschrikkelijk lage kwaliteit. Geen haar beter dan de baggerkwaliteit van 10 jaar geleden op YouTube. Maar in tegenstelling tot YouTube uit 2006 kun je de NPO video’s niet eens embedden op een blog of website! Een grof schandaal, verspilling van ons belastinggeld. Iedereen met een smartphone kan op haarscherpe HD-kwaliteit opnemen (steker nog: 4K is inmiddels gemeengoed aan het worden!), dat de NPO zulke baggerkwaliteit op ons loslaat is gewoon een schande!
Ook heeft NPO-radio het fenomeen podcasting totaal gemist. Er worden, zover ik weet, geen unieke podcasts door de NPO gemaakt. Hooguit wordt een radioprogramma ook als podcast aangeboden, aanvullend. Kortom: de NPO ziet radio als heilig en internet als 2e keus. Elke moderne audiomaker heeft de NPO allang verlaten. En ik zweer het je: 2016 gaat het jaar worden dat vele ex-radiomakers een podcast zullen beginnen. In Amerika is dat allang appeltje eitje. Maar hier in Nederland zit Hilversum duidelijk niet op te letten.
De timelapse film van Frans Hofmeester waarvoor ik een uniek stuk muziek componeerde werd in 2 maanden tijd 3,5 miljoen keer bekeken. Dat overstijgt De Wereld Draait Door, een Pauw of een RTL LateNight. Die aantallen haal je als je op de Huffington Post, of Reddit terechtkomt.
Medicijn tegen burn-outs
Ook in 2016 zullen velen zichzelf weer voorbij lopen. Teveel hooi op de vork nemen, teveel willen, maar vooral ook: te weinig lummelen. Welnu ik ben een groot liefhebber van nietsdoen. Van een beetje aanklooien. Voor mij is het een voorwaarde om creatief te kunnen zijn. Sterker nog: als ik een beetje zonder doel aan het klootviolen ben kom ik meestal tot goeie dingen.
Ik hou er zelfs een speciaal tumblr-blog voor bij: lumlr. Verwacht daarop niet teveel updates want het moet wel leuk blijven en niet als werk gaan voelen.
Nieuwe geluiden
Zo rond de overgang van de 50-er jaren naar de 60-er jaren ontstond er een nieuwe jeugdcultuur in Nederland. Dat begon hier in Den Haag, gevoed door muziek, rebelse muziek. Helaas, toen ik in 1968 geboren werd was de jeugd alweer toe aan een heel wat rustiger tijdperk. Ik was er allemaal te jong voor. Ook voor de punk die in ’76 begon. Precies op het moment dat men drummers ging vervangen door drumcomputers vormden mijn muzikale oren zich. Ik weet nog hoe ik begin jaren 80 Kraftwerk hoorde. De sexuele heeling van Marvin Gaye. Het rappen over een beat. De relatie mens-machine, het valt niet te ontkennen, het vormt de basis van mijn generatie. Mens en machine.
De computer is inmiddels een verlengstuk van onszelf geworden die in onze broekzak past. En zoals een auto, of een fiets ons Snelle Benen geeft. Of zoals een bril ons Goeie Ogen geeft. Zo geeft een computer ons een Stem, een Verrekijker op de Wereld, een Blijvend Geheugen en een Bandje Die Een Liedje Voor Ons doet. En een hele hoop andere dingen.
We zijn denk ik flink toe aan een betere wereld. Eentje zonder angst voor terroristen. Een wereld zonder valse politici. Zullen we wild gaan roepen op een podium met onze vuisten in de lucht? Of samen blowend op een grasveldje tegen elkaar aan gaan liggen? Nee toch zeker? Tegenwoordig doen wij dat anders, we vormen een legioen online en laten van ons horen, we onderzoeken, we creëren, we delen, we discussiëren.
Het internet toont ons wat het leven is. Via verleden, heden en toekomst. Via ons Nederland dat we voor het eerst echt goed met de rest van de wereld kunnen vergelijken. Deels gecensureerd door commerciële partijen, deels compleet ongecensureerd. Dat is met radio en televisie nog nooit gelukt. En dat is met kranten nog nooit gelukt. Maar met internet wel! Anarchistisch, open en chaotisch. Maar daardoor: levensecht. Het leven gevat als een netwerk van mensen en machines. Verbonden zonder structuur.
We zullen in 2016 wel harder moeten knokken om het internet open te houden. Maar we zullen het doen omdat we het internet liefhebben. Omdat wij het zijn. Onze data, wij zijn internet. En hier, nu op dit moment lees jij mij. Als teken van mijn bestaan, als teken van mijn stem. Ik ben data. Communicatie via de computer. DUH!
De toekomst perfect kunnen aanvoelen, invullen en aanvoeren is slechts weinigen gegeven. Steve Jobs lag dat wel. Die snoof het gewoon op. In 1983 sprak hij op de IDCA conferentie over zijn visies op de computer.
Opvallend is dat een van de visies die hij benoemt juist iets is dat later door concurrent Google groot gemaakt zal worden: Google Maps. Maar goed, Google is natuurlijk evenzogoed een enorm visionair bedrijf.
Komende jaren gaan we meemaken dat alles wat door een computer gedaan kan worden ook door een computer gedaan gaat worden. Als je nu bij een kantoor naar binnen gluurt dan zie je tientallen mensen achter de computer zitten. De ene stuurt het door naar de ander die ergens zijn goedkeuring om moet geven. Vervolgens zitten daar weer een paar mensen op te wachten, waarvan er 3 ziek zijn en 1 op vakantie is. Over een maand vergaderen ze over dat stuk en stellen ze de plannen bij. Opnieuw wordt er een discussiestuk rondgestuurd per email. Vaak worden die stukken door iedereen uitgeprint.
De reden waarom we het automatiseren is omdat computers efficiënter zijn. Ze doen gewoon hun ding zonder te zeuren. En zonder dat er een ego in de weg zit of er onverwachts een persoonlijk conflict met die en die tussendoor komt. Nog een keer: computers werken efficiënt. Super efficiënt.
En in de muziek werkt dat net zo. Hoewel ik een enorme liefhebber ben van de interactie met musici, breek me de bek niet open over wat voor een gezeik het je soms geeft. Mensen zeiken, zeuren en hebben ego’s waar soms niet mee te werken valt. Hooguit met wat poen kan je nog zeggen: bek houden, spelen! Dus ja, ik snap wel waarom ik heel graag alleen achter een laptop muziek maak. Er is niemand die mij op de lip zit en vrijwel alle sounds kan ik alleen uit dat ding halen. Ik heb geen drummer of orkest nodig. Okay, het is wat eenzamer, maar je bent van het gezeur af.
Ook in het boek van Ken Scott ‘Abbey Road to Ziggy Stardust’ lees ik erover dat gezeur. Over orkesten met musici die begonnen te mokken wanneer een Paul McCartney of een Mick Jagger instructies begonnen te geven over wat ze moesten spelen. Als ‘ordinaire’ popmusicus met wilde haren mocht je dat niet van de conservatieve heren eisen. Nu jaren later gebruikt menig Hollywood-componist de violen en blazers die op de harde schrijf van zijn computer staan. Gewillig kan hij deze instrumenten alles laten spelen wat hij wil, gedienstig zonder te mokken. Alle filmscores worden zo gemaakt.
Bezuinigen op mensen die ooit deel uitmaakten van het creatieve proces, het is heel logisch. De boek-tjak-drummers vervangen door een drumcomputer die gedienstig de maat slaat. Vrijwel alle popmuziek vandaag de dag maakt er gebruik van. En ja, een echte drummer klinkt vaak veel lekkerder, maar het geeft ook veel meer gezeik.
De meest compacte versie van mijn studio bestaat uit:
laptop
hoofdtelefoon
toetsenbordje
Die set neem ik ook altijd mee als ik moet lesgeven op de SAE (School of Audio Engineering). Met name dat toetsenbordje komt dan van pas omdat ik dan echt wat kan spelen.
Afgelopen 2 dagen tijdens het mixen had ik mijn mini studiootje meegenomen. En vandaag kwam ‘ie van pas, zo kon ik een paar kleine dingen in de compositie aanpassen om de mix van het geluid en de beelden beter op elkaar af te stemmen.
En dat past allemaal in een normale laptoptas en vervoer ik per fiets. Je zal mij dus niet horen zeggen dat het vroeger beter was. Hou mij ten goede; ik hou van de analoge klank, maar dan wel in combinatie met het gemak en de totale controle die alleen een computer mij kan geven.
Mijn vriendin vraagt het me soms, waarom ik mijn muziek al snel een beetje spooky laat klinken.
Ik weet het niet.
Wat ik wel weet is dat ik soms ook gewoon cleane dingen maak. Omdat het zo loopt. Omdat de klant het wil. Stand van de maan. Het voedsel dat ik tot me neem. Whatevah.
Okee, ik hou van LOFI. Uit te spreken als HIFI, maar dan anders. WIFI spreek je ook op die manier uit, hoewel vrijwel niemand dat doet.
Dat is een cleane track. Erg digitaal.
Maar ik hou inderdaad zeer van rare warme, gruizige en vage klanken. Misschien omdat ik graag met de computer werk maar tegelijkertijd de perfectie ervan een groot nadeel vind. Een computer kan een perfecte cirkel tekenen. En elke letter A ziet er op het scherm telkens precies hetzelfde uit.
Dat vraagt om een offset. En het gekke is: dat is precies mijn karakter. Als de anderen zus doen, dan doe ik zo.
Godskolere zeg wat was het toch godsgruwelijk lekker om een week lang zonder de computer te vertoeven.
Een Hagenees en een geïmporteerde brabo in de relax op Rhodos.
Met applaus geland. En onder applaus de restaurants verlaten. Met taxiritjes langs een azuurblauwe kustlijn als toetje.
Twee boeken mee. ‘De wereld als trommel’, het levensverhaal van de ik-heb-peper-in-mijn-reet-drummer Han Bennink. En ‘Septuagenarian Stew: Stories and Poems by Charles Bukowski’, die ik jarenlang voor de helft uitgelezen in de kast had laten staan.
Het speelde nog door mijn hoofd, wat zou Bukowski doen als hij nu nog zou leven? Zou ‘ie een blog hebben? Gratis leesvoer dagelijks van Bukowski? Met de mogelijkheid ‘proost Chinaski!’ eronder te reaguren? Niet voor te stellen.
Het had zo kunnen zijn.
Bukowski gebruikte een computer met veel plezier de laatste jaren van zijn leven. Had kritiek op de uitwisselbaarheid tussen verschillende systemen zoals die van IBM en Apple. En dacht na over de toegankelijkheid ervan zodat werken ook in de toekomst in omloop kunnen blijven. Charles zag zelfs een succes van het e-book voor zich.
We schrijven 1991…
2009 – Beste Charles, dankzij al die klote bedrijven die, net als toen jij nog leefde, zich zo druk bezighouden met geldgraaien via patenten en Digital Rights Management op e-books is het nog steeds niet zover. Gelukkig hebben we tegenwoordig een hele grote groep piraten die voor de vernieuwing zorgen. Jouw wens zal dus ooit uitkomen. En potdikkie man, vrijheid, dankzij de weblogs. Je hebt tegenwoordig geen uitgever meer nodig. Proost Chinaski!
Charles, Hank, hij zou zich heden ten dage helemaal de konijntjes bloggen.
