Aanstaande zondag is componist Hennie Vrienten de eerste VPRO Zomergasten gast van dit seizoen. Ik kijk er zeker naar uit. Als opwarmertje las ik deze week een interview met hem in de VPRO Gids. Daarin komt op een gegeven moment de uitspraak voorbij dat Hennie alles kan vergeten als hij bezig is met zijn werk. Dat heb ik dus precies zo. En van kleins af aan, vraag het mijn ouders maar. Of vraag het mijn vriendin maar, want het uren aaneengesloten geconcentreerd werken, het is mij totaal niet vreemd. Ik kan tijd en alles om mij heen compleet vergeten. Urenlang kan ik soms zitten te pielen aan een klein detail. Als ik hoor wat er beter kan, dan ga ik door. Ook al heeft het nog uren extra nodig, geen probleem, ik doe het want ik weet drommels goed wanneer het wel goed is. Da’s een mazzeltje want ik kan me ook voorstellen dat er een risico zit in het proces van maar blijven doorgaan. Je moet weten wanneer iets af is.
Hou mij ten goede, ik streef niet naar perfectie. Ik stop vaak fonetische weeffouten in mijn muziek en ook al zal de leek ze vaak niet opmerken, ik hoor ze wel. Het is namelijk een hele kunst om geluid en muziek lekker te laten klinken, om het te laten ademen en het een menselijk gevoel te geven. Voor ik het weet zet dat gevoel de prioriteiten des levens op z’n kop en vergeet ik dus dat ik honger of dorst heb.