Doden of delen?

Stel je voor dat na de vele oorlogen die met drones gevoerd zijn er op een gegeven moment nog maar 2 mensen in leven zijn op onze planeet. Deze mensen komen oog in oog met elkaar te staan. De een zichtbaar verzwakt en zonder wapen, de ander oogt daarentegen nog redelijk vitaal en heeft een machinegeweer in de hand. Het voedsel dat nog over is, is beperkt. Wat gaat er gebeuren? Zal de sterkere de zwakkere doden omdat hij het voedsel niet met de zwakkere wilt delen? Of gaan ze gezellig alles met elkaar delen?

Twee mensen of 7,125 miljard mensen, maakt dat die vraag wezenlijk anders?

Delen is vermenigvuldigen, doden is deleten. Een doodeenvoudig rekensommetje, maar wie hoor je er nog over tegenwoordig?

Misschien hebben anderen er wat aan?

Je kunt hele theorieën verzinnen waarom je iets wel of niet online zou willen delen. En doe jij dat niet dan doen anderen dat wel voor je. Vrijwel alles wordt onderzocht en uitgelegd via het oorzaak-gevolg principe.

Alles wordt uitgedrukt in:
geld
en/of
aantal

Geen geld en weinig mensen bereiken, of weinig producten verkopen, is niet goed. Want tja, alleen de liefde is voor slechts 2 mensen bedoeld.

Slechts 15% van de internetgebruikers is ‘sociaal’

All the world’s a stage

Ongeveer 7 miljard mensen leven er op aarde (wiki). Ongeveer 2 miljard mensen daarvan gebruiken internet (cijfers 2010). En ruim 300 miljoen gebruikers, zo’n 15% van de internetgebruikers wereldwijd, maken gebruik van sociale media (cijfers 2010). Deze cijfers zijn wel sterk stijgende, zo groeide het gebruik tussen 2009 en 2010 met 70 miljoen.

Samen naar muziek luisteren. Samen in de bioscoop zitten. Samen een discussie hebben. Veel mensen vinden dat leuk.

Je ziet dat nu ook op blogs, op Twitter, op Flickr, op Vimeo, op Facebook. Gedeelde ervaringen online. Heel erg live, heel erg nu.

Het is vele malen krachtiger dan tv, radio, kranten. Deze media kunnen alleen maar zenden. Inmiddels zetten ook zij, natuurlijk, de sociale media in.

Het leven lijkt een gedeelde ervaring geworden. Jij en de rest van de wereld. Nu.

Onder de 7 miljard mensen op aarde bevinden zich ook mensen die helemaal geen internet (kunnen) gebruiken. Zoals baby’s. Sommige landen zijn door technische infrastructuur en armoede beperkt. Het is echter de verwachting dat in de toekomst meer mensen gebruik kunnen en zullen gaan maken van internet. En met name het gebruik van sociale media zal volgens verwachting sterk toenemen komende jaren. En daarmee zal de gedeelde ervaring wereldwijd binnen een paar jaar de overhand krijgen.

Toch zijn er zat bedrijven en vrienden van mij die niets van sociale media moeten hebben. Die weigeren er aan mee te doen en delen hun ervaringen niet online. Nog niet, of misschien wel nooit niet. Maar ooit zullen zij dan de grote uitzondering op de massa zijn. Of wellicht dat ze wanneer sociale media in de fase van volwassenheid zit, ontkennen dat ze er ooit anders over dachten. Zoals het zo vaak gaat met vernieuwing, of het nu om muziek gaat (herinneren we ons de opkomst van de rock ’n roll, de punk, of de house nog?), de popart van Andy Warhol of het eerste vliegtuig, de conservatieve mens wijst altijd zaken af die afwijken van de norm.

Iedereen weet dat als een subcultuur groter groeit het de naam mainstream krijgt. Een kwestie van tijd. En dan is het hippe er wel vanaf. Dan is het gewoon. Maar zover is het niet. Gelukkig maar. Want dat betekent: werk aan de winkel!

Alles is een kwestie van delen, ook in de liefde

We leren het op school: eerlijk zullen we alles delen. Altijd biedt eerst iemand iets aan, en dan biedt de ander iets aan. In de liefde werkt het net zo, dat lijkt mij volkomen logisch. Je kunt toch niet eisen dat iemand je leuk vindt? Je kunt alleen een ander leuk vinden in de hoop dat de ander jouw ook leuk vindt. Dus: eerst liefde geven in de hoop liefde terug te krijgen. Dat zo’n meisje dat niet begrijpt vind ik heel opvallend. Waar zijn die moedergevoelens toch gebleven bij moderne vrouwen? We zijn toch bekend met het woord onvoorwaardelijke liefde? En we weten toch wat dat betekent?

Het is een universele wet: je kunt pas iets krijgen als JIJ eerst iets weggeeft. Dat geldt in de muziek dus net zo. Een onbekende band die muziek online tegen betaling aanbiedt zal niets verkopen. We zullen eerst iets gratis moeten kunnen beluisteren voordat we de credticard trekken. En in de liefde werkt dat dus net zo.

Het is een kwestie van delen, van DURVEN delen, daar ben ik inmiddels heel erg achter gekomen. De afgelopen jaren dachten heel veel mensen dat ik als professional niet mijn geld zou kunnen verdienen via het gratis weggeven van muziek, video’s en teksten. Ik heb het tegendeel aangetoond, omdat ik erin geloofde, ik sprong erin vol overtuiging en kreeg iets terug. Volkomen logisch. Maar wel iets wat ze mij op school nooit verteld hebben. Waar ik nooit iets over hoor op tv. Nee, positieve verhalen hoor je zelden. Je hoort ook zelden dat je als mens op eigen kracht heel veel kunt bereiken. Met als basis: liefde.

Ik ben niet bang om liefde te tonen. En dan bedoel ik niet de liefde om met elkaar het bed te delen, maar ook liefde in de zin van elkaar heel erg mogen. Ik heb zeer veel mensen lief. En dat kan resulteren in aanraken, kussen, een knuffel hier en daar. En soms merk ik dat ik daarmee heel wat losmaak bij de ander. Te weinig mensen doen dat, je gevoel volgen. Nee, mensen kijken iets te vaak naar elkaar, wat de norm is enzo. Maar ik hou van mensen die eerlijk zijn, die karakter hebben, die eerlijk durven te zijn over hun zwakke en goeie punten. Die dat allemaal onder ogen durven te zien. Die mensen staan open voor complimenten en geven het ook weer terug. Die mensen delen echt. Die delen hun liefde. En het is het meest eenvoudige wat je kunt verzinnen. Geen opleiding voor nodig, het is gratis en je kunt het zo vaak doen als je wilt.

Kortom: wie liefde geeft, liefde ontmoet.