Er zijn 122 berichten getagd als Den Haag.
Vanavond werd ik geïnterviewd door Erik Kuylaars over het album The Record Man in het radioprogramma Parkroad Café op Omroep West. Lekker in het Haagse!
Meer over dit album, zie deze eerdere post.
Ik maak me veel zorgen over gehoorbescherming. Als ik mijn oren niet zou beschermen, kan ik geen serieus geluidswerk doen. Geluid bij concerten is vaak veel te hard, dus ik draag altijd gehoorbescherming. Ik heb Dubs oordopjes enkele jaren gebruikt. Onlangs hoorde ik over Loop earplugs. Ze zijn gevestigd in Antwerpen.
Loop bood me aan om me een voorbeeldset te sturen. Als ik ze goed vond zou ik erover schrijven.
Ik heb ze gebruikt tijdens een concert afgelopen zaterdag van Maceo Parker die optrad in Paard, Den Haag. Het geluid was niet echt hard maar nog steeds te luid voor mij. Ik deed de oordoppen al voor het concert in. Ik kon zonder problemen met mijn vriendin praten. Ik denk dat het zelfs makkelijker is om een gesprek te voeren met oordopjes in een luide omgeving. Het enige vreemde van alle oordopjes is dat je jezelf een beetje “in je hoofd” hoort praten.
Toen Maceo en zijn band begonnen te spelen klonk alles meteen geweldig. Ik had het gevoel dat alle frequenties gelijkmatig verlaagd werden in luidheid (20dB). Gewoonweg fantastisch dus!
Tijdens het concert probeerde Maceo het publiek een beetje mee te laten zingen. En dat heb ik ook gedaan. Grappig, want: omdat je jezelf “in je hoofd” hoort zingen is het makkelijker om zuiver te zingen.
Tijdens het concert voelde het echt natuurlijk aan, luisterend met deze Loop oordopjes. Ze zitten super comfortabel in de oren en worden geleverd in memory foam en siliconen dopjes in twee maten. Ik heb kleine oren, dus ik heb de kleinsten gebruikt en ze zitten geweldig. Ze zien er ook geweldig uit en zijn in verschillende kleuren leverbaar:
Deze Loop gehoorbeschermers zijn dus blijvertjes. Check als je geïnteresseerd bent: loopearplugs.com
UPDATE: Ik ontving een reactie van Loop nav mijn opmerking dat je jezelf “in je hoofd” hoort praten of zingen:
Het probleem is dat je je gehoorgang afsluit, en dat het geluid van je stem dus niet gemakkelijk naar buiten kan en dus blijft weerklinken. Dit kan je vermijden door de ruimte in je gehoorkanaal kleiner te maken en dus door een langere eartip te kiezen. Maw, als je de foam eartips gebruikt, zal je hier minder last van hebben.
Een jaarlijks terugkerend fenomeen is het festival in onze achtertuin: NIMBY, Not In My Backyard. Achtertuin moet je ruim zien want het hofje van de Darwinstraat waar we wonen wordt hiervoor autovrij gemaakt en omgetoverd tot een soortemet Berlijnse biergarten-behaglichkeit waar de moffen nog een puntje aan kunnen zuigen. En dan overdrijf ik niet want vorig jaar hadden we een stel spontane Duitse vrijgezellen te gast. De dames waren in Den Haag en vroegen zich af “wo ist einer Party?” en kregen via Google de instructie om naar NIMBY “zu gehen”. Vervolgens hadden de dames de dag van hun leven. En dan moest er dus nog getrouwd worden…
Toen ik vanmorgen de Filmrol van mijn iPhone opende trof ik het volgende aan:
Vincent van Gogh gereïncarneerd in een barista
Reageerbuiskoffie
Reinier van Delden was overgevloggen uit Meppel en sprak hele volzinnen. Zijn grootste fan bleek ook aanwezig te zijn en rechtop klaar zijn te wezen.
Ook in mijn achtertuin: vette analoge synths!
EUT, een lekker bandje met zangeres met stemvervormer:
Zie ook videootje 1 en videootje 2 die ik van het optreden van EUT maakte.
Ook erg leuk waren de 45ACIDBABIES. Net als de andere bands op NIMBY waren dat een stel vakbekwame poepjonge muziekmakers. Keistrak spel en een mooie geluidsopvatting. Opvallend is dat de hedendaagse bandjes heel vakbekwaam het eindgeluid zelf lopen te besturen vanaf het podium. Effecten worden smaakvol aan- en uitgezet gedurende de nummers om zo een levendig geluid te bewerkstelligen. Het verhoogt de feestvreugde. Het wordt er net ff wat meer gelikt van. Ook de zangeres van de 45ACIDBABIES voorzag zichzelf van wat gave vocale effecten, een lo-fi echootje en een snerpende vervorming om een coupletje ff van wat viezigheid te voorzien.
Ik maakte ook een kort videootje van deze babies.
Dankzij de Silent Disco konden we zonder fronsende politiemannen de nacht vol dansen totdat alle koelkasten leeg waren.
En dat gebeurde dus allemaal in de allerallerallermooiste wijk van Den Haag: Stroom Der Verademing.
Het is november 2016. De telefoon gaat.
“Je spreekt met Wim de Bie.”
Wim vertelde over zijn plannen om te gaan podcasten. Hiervoor had hij een audiorecorder gekocht en zat verlegen om wat technische hulp. Of ik hem daarbij wilde helpen.
En of ik dat wilde!
Voor ik het wist maakte ik een wandeling met Wim die zijn audiorecorder op een grindpad richtte terwijl iemand verderop de gordijnen wat verder opzij schoof. “Oh jee, we worden bekeken!”
Een maand of wat later zat ik naast een hoge stapel Koot & Bie DVD’s de eerste episode te editen. Het komt dan aan op timing. Heel af en toe hoorde ik een aarzeling in Wim z’n stem. “Ja hoor, haal maar weg”, antwoordde Wim dan. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het geen makkie was.
En er moest natuurlijk ook een website komen. Aan mij de taak om de vormgeving te vertalen naar hi-tech HTML5 en CSS3.
Als host voor de mp3-bestanden en het genereren van de podcast-feed gebruiken we SoundCloud. Daarnaast gebruiken we Feedburner voor extra controle over de feed. En Podtrac gebruiken we voor het analyseren van de luistercijfers. Deze heilige drie-eenheid is naar mijn idee het summum voor de hedendaagse podcaster.
Slechts 4 Haagse personen, inclusief Wim zelf, zijn nodig om deze podcast te realiseren. Zie bieswarboel.nl/colofon.html
Episode 1 staat inmiddels online:
De volgende onvoorspelbare audio-uitingen van de Bie zullen met enige onvoorspelbare regelmaat via Bie’s Warboel Podcast ten gehore worden gebracht.
Met heel veel Haagse trots,
Marco Raaphorst
Haagse straatmuzikant Chuck Deely overleed vorige week plotseling op 62-jarige leeftijd. Hij werd onwel op straat en overleed 2 dagen later in het HMC Westeinde. Gisteravond kreeg Chuck in het Paard van Troje van Den Haag een zeer waardig en muzikaal afscheid. De grote zaal zat vol toen de kist op de schouder het podium op werd gedragen. Een oude gitaar van Chuck lag in het midden van de bloemenkrans van Gemeente Den Haag. Ik zag diverse ambtenaren en politici, Jan Slagter van Omroep MAX en vooral veel bekende Haagse koppen en vrienden van Chuck.
Chuck is geboren in Detroit maar kwam na wat omzwervingen in Den Haag terecht en bleef. En wie kende hem niet? Nog voordat jij na je werk ging zat Chuck er al, bij Den Haag CS. En terwijl jij ’s avonds achter een bord dampend eten zat, zat Chuck in de Grote Marktstraat nog te rocken als een jonge vogel. Door weer en wind. Dag in, dag uit. 7 days a week. Hij vergroeide helemaal met zijn gitaar, wat zijn kenmerkende gebogen houding tot gevolg had. Het moest zo zijn, Chuck was de ultieme straatmuzikant die zonder twijfel de meeste vlieguren van alle muzikanten maakte. Geen muzikant die zoveel uren achter elkaar gitaar speelde en zong.
Chuck werd gisteravond door René Bom, onze Nachburgemeester, uitgeroepen tot Hagenees. Terecht want Chuck vult met gemak een eigen bladzijde in de Haagse rock- en popgeschiedenis. Van burgemeester Van Aartsen kreeg Deely in 2013 een ‘vergunning voor het leven’, een uitzondering op het straatmuziekverbod.
Sjaak Bral presenteerde de herdenkingsdienst. Er waren optredens van trio Remmelt, Muus en Femke, Tim Akkerman, het Couperus Cello Kwartet, Nicko Christiansen, Pyke de Grood en vooral Chuck zelf die op het grote scherm weer even tot leven kwam.
Bij het wegdragen van de kist werd het origineel van Chuck’s lijflied gedraaid: Keep On Rockin’ In The Free World, van Neil Young. Waarbij de zaal hele zaal meezong en meeklapte. En het niet langer drooghield. Een gevoel dat er loskwam!
FREE world! We’ll keep on rockin’ in the FREE world! Our FREE world!
In aanloop naar Parkpop had ik op tv al diverse festivals voorbij zien komen. Pinkpop, Best Kept Secret, Down The Rabbit Hole. Maar goeds, vanaf de bank mis je dan toch wel een hoop. Gisteren kon ik dat goedmaken op Parkpop. In tegenstelling tot die andere festivals was er op Parkpop wel volop ZON!
Met een blauw polsbandje om en oordoppen in kon ik het muzikale gebeuren van een paar meter afstand tot mij nemen. Er begint dan altijd wat te jeuken bij mij als zijnde Deze Gitarist Ziet Een Podium En Wil Rocken! Maar goeds, gisteren dus niet want gisteren was ik van de pers.
Gisterenavond hebben we afscheid genomen van de geilneef met het paarse brein: Prince. Kleine Zaal, Paard van Troje, Den Haag, 29 april 2016.
Samen met m’n meisje was ik stipt op tijd om 21 uur naar binnen getreden. Al snel besloot een ieder daar aanwezig de heupen in de strijd te gooien. Wij dus ook. Op het podium verzorgden een DJ en VJ de muziek en beelden. Aan het begin van de avond kwam vooral veel obscuur materiaal voorbij. Toen Prince nog een echte geilneef was en in een tangaslip op hoge hakken het podium beklom. Toen hij nog uitgefloten werd als voorprogramma van de Rolling Stones. Toen de halve wereld nog dacht: wie is die gek?
