Door De Verkeersonderneming (opgericht door Metropoolregio Rotterdam Den Haag en gemeente Rotterdam, Havenbedrijf Rotterdam, het ministerie van Infrastructuur en Milieu/Rijkswaterstaat) ben ik tot het eind van dit jaar voor een kleine 450 uur ingehuurd om het Community Management voor haar websites en social media te verzorgen. Een belangrijke site die ik onder mijn hoede krijg is het blog Filedier.
Hoe kun je middels een blog en social media concrete doelstellingen realiseren? Dat is precies mijn uitdaging als Community Manager van De Verkeersonderneming.
Vanmiddag mocht ik op uitnodiging van BEREIK!, een samenwerkingsorganisatie van verschillende overheden, en APPM me buigen over de vraag ‘Een online community van weggebruikers om de files aan te pakken?’. Samen met zo’n 16 specialisten zat ik in de frisse en gloednieuwe Vrije Werkersplek Swung House van Den Haag Ypenburg.
In een korte lezing vertelde ik over de Haagse community’s Haags Bakkie op Flickr.com (sinds maart 2007) en Opuh Koffie (sinds januari 2008) waarvan ik de oprichter ben. Deze community’s zijn niet gestart vanuit een complex idee maar kwamen voort uit een hele simpele gedachte: gezelligheid. Het leek mij gewoon gezellig om een bakkie koffie te drinken met wat mensen die ik online leerde kennen via de Flickr fotocommunity. Zelfs wekelijks, in de vorm van Opuh Koffie. Inmiddels bestaan beide groepen dus al jaren (lees: we zijn niet te stoppen!). Zonder vastgesteld doel, zonder contributie. Geheel uit vrije wil.
Er zijn al veel online community’s die zich bezighouden met het fileprobleem. Op Twitter kun je fileklachten lezen. En de echte file-die-hards melden het natuurlijk op Foursquare, zie bv de A13 als File venue die zelfs een burgemeester van de file heeft :)
Het niet file-rijden moet de uitdaging zijn van zo’n community. Maak het tot een sport om niet in de file te staan. Maak het een gewoonte om te voorspellen hoe groot de kans is dat je straks in de file komt te staan. De Buienradar onder de filemeldingen, dat idee.
En al luisterend naar al die verhalen over files gingen mijn hersenen aan het werk. Ik zag mensen voor me die in de file stonden. Mensen met een verhaal. Verhalen die ik zou willen documenteren met mijn audiorecorder. Wat doen al die mensen daar? En waar denken ze aan als ze in de file staan? Is een file een soort van stilte? Waarom nemen ze niet de trein?
Ik zie een expositie voor me. Met foto’s van filerijders. En een tv programma ‘Vandaag in de file’. Het leven bestaat voor een groot deel uit wachten. Je bent vrouw, zwanger, en je wacht. Je bent man, koopt een auto, en je wacht.
En ik dacht aan nationalisme. Wij Nederlanders. Wij Den Haag. Wat verbindt ons? Is Nederland een community? Is een stad een community? Een flat, een straat? Een A13-rijder?
Of toch maar niet? Want filmmaker Martin Koolhoven liet vandaag via een Tweet weten:
“Zij hebben het aangegeven bij Rapidshare. Weet niet wat de procedure is.”
Rapidshare, een dienst waarmee je bestanden met mekaar kunt uitwisselen. Videobestanden bijvoorbeeld. Boeiend. Kijk, je kunt natuurlijk ook een DVDtje branden en op de fiets stappen, maar this is internet man, dus waarom zo moeilijk doen?
Hoe dan ook, het lijkt erop dat Martin niet overtuigd is van de voordelen van filesharing, want na mijn tweet
“sharing is goed! sterker nog: de oplossing voor de filmindustrie. net zoals de videorecorder dat ooit voor Hollywood was”
gingen de tweets tussen ons al snel heen en weer.
Maar om een korte tweet lang te maken, hier mijn verhaal, voor Martin.
Even terug naar Oorlogswinter. Ik heb inderdaad een download lopen nu. Via bittorrent, geweldig formaat. Mijn MacBook Pro is met een S-video kabel aangesloten op de televisie. Misschien kunnen we vanavond die film gaan zien.
Martin denkt nu natuurlijk: ja, helemaal gratis, aan die Raaphorst verdien ik dus geen drol. Fout!
Even een rijtje voordelen:
stel ik wil naar de bios, helaas draait Oorlogswinter daar niet meer
stel ik rij naar de videotheek voor een DVD, maar ze hebben Oorlogswinter niet staan
stel ik kijk in de VPROgids in de hoop daar aan te treffen dat Oorlogswinter vandaag op tv te zien zal zijn, maar dat is niet zo
In alle gevallen ga ik niet die film zien, maar iets anders. Downloaden is dan beter. Of wil jij, Martin, soms niet dat ik jouw films zie?
En let wel, dan hebben we het over Oorlogswinter. Martin heeft misschien ook films gemaakt die helemaal niet op DVD leverbaar zijn. Die heel, heel lastig te vinden zijn. Obscuur.
Ik moet zeggen dat ik nooit zo van het formaat DVD gehouden heb (vooral die waarschuwingen van Stichting BREIN en het menu dat pas na 2 minuten in beeld komt terwijl mijn dochter vanaf de bank roept ‘nummer 11 pap, nummer 11!’ is er bij mij nooit zo in gegaan). Mijn vriendin daarentegen koopt ze wel. Een hele afdeling staat in onze boekenkast een soort van trots te zijn. Ook gaan we vaak naar de bioscoop.
Waarom? De bioscoop is leuk. Vooral van het Filmhuis in Den Haag houden we. Daar kun je ook rustig een lekker Haags Bakkie drinken, krantje erbij. Of vooraf wat eten. Hoewel dat wel veel duurder is dan thuis.
Ja, waarom eten we eigenlijk nog buiten de deur? Ik moet zeggen dat mijn vriendin en ik best lekker kunnen koken. Maar toch gaan we regelmatig buiten de deur eten. Dan kookt iemand anders voor ons. En komt er zelfs iemand het voor onze neuzen opdienen. We hoeven het niet eens zelf te pakken.
Weet je wat het is? Het is iets anders. Een andere ervaring. Thuis op de bank een film kijken is iets anders dan in de bioscoop een film zien. En een DVD in de kast is net zoiets als een boek bezitten. Je kunt een boek ook bij de bibliotheek huren. Toch is dat niet hetzelfde.
“@Raaphorst Je vergeet dat video inkomsten genereerde, file sharing is voor 99% onbetaald.”
Dit komt doordat file sharing nu nog door het publiek gedaan wordt. Er zijn een paar filmmakers die het ook zelf doen, maar niet echt veel. Toch gaat dat gebeuren. En dat heeft voordelen:
jij kan als filmmaker het publiek aan je binden
jij houdt toezicht op de kwaliteit
jij verdient er het meeste geld mee
Hoe dan, vraag je je af?
Ik lees dat je bezig bent met je nieuwste film The Ugly. Stel nu dat je daarvoor een website start. Diverse betrokkenen, van de grimeur tot de cameraman, laat je bloggen op het speciale domein voor deze film. De hele ‘making of’ wordt op die manier vastgelegd. De bezoekers van de website worden gevraagd om zich in te schrijven op de nieuwsbrief. Ook de laatste Tweets zijn natuurlijk zichtbaar. Op de site kunnen bezoekers snel klikken naar jouw oudere films die op DVD te bestellen zijn. Daarnaast heb je wat adverteerders die hele gerichte content aanbieden. En volgend jaar ga je via jouw website The Ugly editie van de nieuwste iPod verkopen. De eerste die het h.265 formaat voor video ondersteunt. Jouw film, het toonbeeld van vernieuwing. Een prachtig beeld en geweldig geluid. Alsof de gitarist en mondharp-speler vlak voor je ogen de soundtrack ingespeeld hebben.
Zomaar een paar ideeën.
Vroeger, voor de komst van internet, voor het ontstaan van Social Media, wist jij niet wie jouw films leuk vonden. Oké, van je vrienden en kennissen kreeg je reacties. Maar jouw fans in Appelscha, ken je die ook? Nee, sterker nog: ken je überhaupt namen en email-adressen van de mensen die naar jouw films in de bioscopen komen, of die jouw DVD’s kopen? Dat kun je nu wel. Dankzij internet en Social Media.
Als The Ugly klaar is, kunnen de abonnees van jouw nieuwsbrief zich inschrijven op de première in Tuschinski. In de weken erna kunnen ze korting krijgen op een bioscoopkaartje. Ook online biedt je in de weken erna de film online aan. Hoewel de film dan inmiddels al via het file sharing circuit beschikbaar is, zorg jij ervoor dat de kwaliteit via jouw website beter is. En misschien vinden sommigen The Ugly niet zo’n goeie film maar kopen wel de DVD van Oorlogswinter. Weet jij het?
Neem plaats tussen je eigen publiek.
Eigenlijk kan ik het niet beter verwoorden dan Monty Python op YouTube:
For 3 years you YouTubers have been ripping us off, taking tens of thousands of our videos and putting them on YouTube. Now the tables are turned. It’s time for us to take matters into our own hands.
We know who you are, we know where you live and we could come after you in ways too horrible to tell. But being the extraordinarily nice chaps we are, we’ve figured a better way to get our own back: We’ve launched our own Monty Python channel on YouTube.
No more of those crap quality videos you’ve been posting. We’re giving you the real thing – HQ videos delivered straight from our vault.
What’s more, we’re taking our most viewed clips and uploading brand new HQ versions. And what’s even more, we’re letting you see absolutely everything for free. So there!
But we want something in return.
None of your driveling, mindless comments. Instead, we want you to click on the links, buy our movies & TV shows and soften our pain and disgust at being ripped off all these years.
Oorlogswinter van filmmaker Martin Koolhoven is een film die ik nog niet gezien heb. Dus hoppa, ff klikken, en ja hoor, resultaat: