Elke dag bloggen kan natuurlijk prima. Ik heb het ook gedaan. Een paar jaar geleden deed ik het zelfs een paar keer per dag. Er viel toen veel te bloggen. Maar het bloggen vormt niet langer een doel op zich voor mij. Het is een bijkomstigheid. Ik maak muziek. Ik verdien mijn geld. Ik leef. Het bloggen is daar hooguit een onderdeel van.
Er moet een innerlijke noodzaak zijn. En zolang die er niet is kan ik maar beter mijn middelvinger optrekken naar de klok en gaan lummelen. Het is namelijk echt een christelijke gedachte dat we ons schuldig moeten voelen als we niets doen. Complete onzin. Je hebt echt een beter leven als je niet gestresst op de klok leeft en de dingen wat meer op zijn beloop laat zodat je echt open kunt staan voor het leven zoals het zich aanbiedt. Menig creatief persoon kan niet de hele tijd creatief zijn en moet zich toch echt opladen. Allemaal heel logisch. Go with the flow.
Na al die jaren bloggen kan ik eigenlijk niets anders concluderen dan ik jaren geleden al deed. Heel simpel, dankzij mijn blog kan ik:
- op mijn eigen domein
- in dat lege witte kader van WordPress
- typen wat ik wil
- en er een video bij doen als ik daar zin in heb
- of audio of een foto
- en op een moment dat het mij schikt
- zodat iedereen het kan lezen en het kan doorsturen
Natuurlijk zijn de bloggers bezig met dat wat ze doen te theoretiseren en te psychologiseren. Ze proberen het te duiden als een soort wetenschap. Maar ik beschouw dat niet als een uitgangspunt voor mijzelf. Het is juist de vrije vorm die mij nog altijd het meeste aantrekt. En daarom blog ik dus niet elke dag maar gewoon zoals het komt.