Stilletjes aan ’t werk

Internet maakt het mogelijk om data met iedereen te delen. En die data kan alles zijn, humor, kennis, muziek, eigen maaksels, ga zo maar door. Daardoor kun je contact leggen met mensen die misschien duizenden kilometers verderop leven. Dat was het internet van 1996 voor mij en dat het is nog steeds. Het is deze geglobaliseerde wereld die me fascineert. Of geef het een beter woord: online.

Maar er is ook veel veranderd. Elke boerenlul leeft tegenwoordig online en daar word je niet altijd vrolijk van. Echte vrienden en echte zielsverwanten, het is altijd een klein gezelschap. Dat heeft internet echt niet veranderd. Ook al heb je 36.000 volgers op Twitter. Je kunt er maar beter veel minder hebben, want die 36.000 zullen alles wat je uitkraamt onder de loep nemen.

Volgens velen is het hebben van succes aangenaam. Moet je zoveel mogelijk volgers nastreven. Maar het lijkt mij helemaal niet leuk om overal door iedereen herkent te worden. Dat alles wat je roept, denkt of doet, enorm onder een vergrootglas gelegd wordt.

Inmiddels zijn we nooit meer away from keyboard screen. En draait alles om aandacht. Hoe meer en langer de tijd die eyeballs besteden, des te beter, is het streven van de evil bedrijven. En veel eenpitters zijn dat gaan nadoen. “Kijk naar mij, kijk naar mij!” Narcisme is enorm toegenomen, de kwaal van de eeuw. Met dito burnout tot gevolg. Want elke tegenslag voelt als een mokerslag.

Terwijl ik dan denk: ga gewoon lekker op je bek, daar leer je van. Pruts gewoon eerst tot je een ons weegt. Ik speel al een eeuwigheid gitaar en nog komt niet alles even soepel uit mijn vingers, wil ik meer dan ik kan. Maar het is ook die drive die me aan het spelen houdt. Telkens maar beter willen worden. Tame the dragon. En waarom menigeen opgeeft. Makkelijkste weg natuurlijk, opgeven.

Het is wat uit de hand gelopen wat we allemaal delen, want de grootste graaiers van deze wereld zijn inmiddels de bedrijven die we eerst als niet evil bestempelden. Ze zijn dus wel evil en roepen ons op om vooral zoveel mogelijk te blijven delen. Zelf delen ze helemaal niets, zijn die bedrijven en mannen erachter zo gesloten als wat. Net zo goed als Steve Jobs die de iPad uitvond zijn eigen kinderen verbood er een te gebruiken. Heel cynisch en hypocriet. Maar het volk koopt slaafs die producten en de fabrikanten lachen zich gek.

Vroeger, de early adopters, deelden we van alles op onze blogs, op Twitter. Toen je halve vriendenkring je nog raar aankeek. “Een blog?” Toen er nog slechts 100 man en vrouw op Twitter zat. Die oude mentaliteit is compleet verdwenen. Mijn tijdslijn op Twitter staat tegenwoordig vol met promotionele tweets. Men promoot vooral zichzelf. “Zie mij nu eens goed bezig zijn!” Of men deelt een visie van een ander. Ik wil dingen zien die echt goed zijn, waar echt gruwelijk veel bloed, zweet en tranen ingestopt zijn. Waarbij men tot aan het gaatje gegaan is.

Men denkt te vaak de gemakkelijkste weg te kunnen nemen. Ik denk dat het niet werkt. Fake news is geen nieuws. En wetenschappelijk onderzoek is niet “ook maar een mening.” Echt goeie dingen kosten bloed, zweet en tranen. Juist omdat het zo moeilijk is, zie of hoor je het te weinig. Dat is altijd zo geweest en zal altijd zo zijn.

Gelukkig zie ik ook de tegenreactie, mensen die hun Facebook account deleten en zich terugtrekken. Die laten alleen via direct messages van zich horen maar zijn ondertussen gewoon lekker bezig. Ze laten zich niet afleiden en onderdrukken de neiging om elke poep en scheet met anderen te willen delen.

Ik ben een beetje zo. Ik heb de neiging om elke poep en scheet online te kieperen. Daarom waaier ik ook zo uit, zijn de onderwerpen op mijn blog breed. Maar waarom zou ik me niet wat meer inhouden? Werken aan de dingen die er voor mij echt toe doen, niet meegaan in de waan van de dag. Mijn eigen waan van de dag.

Stilletjes aan ’t werk zijn, is pure schoonheid. En dan pas weer van je laten horen als iets af is, als je echt iets te presenteren hebt. Je aanschouwt de waan totdat het echt zover is en je met een warm hart kunt zeggen: “maar NU wil ik even je aandacht!”

Het geklooi bij de overheid met computers

Ik wil mijn zorgen uitspreken over het geklooi bij de overheid met computers. Vanwege het niet updaten van Windows lag de Rotterdamse Haven van de week totaal aan het infuus, bleek dat 14 van de 25 ziekenhuizen nog op Windows XP draaien en stond de gehele centrale server (lees: we doen er gewoon 1, handig als die dan uitvalt… ) van de nationale politie in standje idle.

Je moest eens weten hoe vaak ik bij de overheid voor een enorm hoog uurtarief op een aftandse pc heb lopen te klootviolen. Of dat ik een presentatie moest geven op Internet Explorer 6 en dat ik dan riep: “gasten, deze browsert is meer dan 10 jaar oud! En jullie doen daar gewoon jullie bankzaken op?”

Ja dus, dat deden ze dus gewoon.

Totdat die ransomware dus als een magneet op die harde schijf terechtkomt.

“Hè, hoe ken dat nou?”

Kan het nog erger? Het kan altijd erger maar ik hoop dat de grens nu wel bereikt is. Elk ziekenhuis, bedrijf of overheidsinstantie die zijn computers niet update is een regelrecht GEVAAR voor de samenleving. En een enorme sukkel dus!

UPDATE: via Volkskrant 8 juli 2017:

Dat APM het met de digitale beveiliging niet zo nauw neemt, blijkt uit interne documenten ingezien door de Volkskrant. Hierin staat dat het tot ver in 2015 ontbrak aan de juiste maatregelen. Het Terminal Operating System heeft dan nog geen antivirussoftware terwijl dat een simpele investering is. Kwalijker is dat niet alle verbindingen met andere bedrijven, zoals met het moederbedrijf Maersk, achter een firewall staan. Nog kwalijker is dat er niet wordt gekeken of iemand zonder bevoegdheden toegang heeft tot de twee belangrijkste operationele systemen van APM. Alsof onbevoegdheden zonder controle door de verkeerstoren op Schiphol mogen lopen.

Volgens betrokkenen zijn in 2016 nog expliciete waarschuwingen gedaan aan het management van APM over de zwakke beveiliging van het Terminal Operating System. Maar de leiding van de terminals wilde geen verbeteringen. Het zou namelijk betekenen dat de terminals tijdelijk stil zouden liggen door een upgrade van het netwerk. ‘Men zag de noodzaak niet. Op de terminals is te weinig ict-kennis’, aldus een bron.

‘APM had waarschijnlijk twee dingen niet op orde: monitoring en het scheiden van netwerken. Ze hebben al die tijd niet door gehad dat er iets mis was. En toen de aanvallers eenmaal het virus loslieten, werd niet alleen het boekhoudsysteem getroffen, maar ook hun andere systemen.’

APM heeft sinds donderdagmiddag niet gereageerd op meerdere telefonische verzoeken om een reactie.

Online, mijn 2e natuur

Ooit tikte ik mijn eigen bloggeschiedenis uit. Het loopt parallel aan mijn liefde voor een wereld die met de uitvinding van de hyperlink in 1 klap met elkaar verbonden werd als 1 geheel. De uitvinding van het Wereld Wijde Web zorgde voor een geglobaliseerde anarchie waarbij een ieder evenveel macht kreeg. De oerknal! Tering! We kozen een domeintje en begonnen gewoon! Als een soort digitale punk. Het lijkt simpel maar het tikken van een zinvol blogje is helemaal niet zo eenvoudig, zo bleek. De meeste bloggers hebben het inmiddels opgegeven. Zij retweeten en facebooken de content van bloggers. Iemand moet het doen :)

Sinds 2000 blog ik. En rete trots dat ik daar op ben! Het is nog altijd die liefde die ik er in 2000 in zag: fokking hell, iedereen kan publiceren! Die DIY mentaliteit gewoon op je eigen domeintje (fuck jou Zuckerberg met je Facebook!) is gewoonweg fantastisch. Nog altijd. Losgeslagen vrij.

Maar ik ken ze natuurlijk ook, zij die dat gevoel missen. Medewerkers van organisaties voor wie internet een kwestie van moeten is, waar het werk vaak onder gezucht en gesteun uitgevoerd wordt. Organisaties waar de vlag uitgaat als het nieuws in de krant staat maar waar de effecten online nauwelijks worden meegenomen. Het zit niet in hun natuur. Ze voelen het intuïtief totaal niet aan. Laat staan dat ze er opgewonden van raken. Ze zien het internet als een onechte virtuele wereld.

Voor mij is het internet hét belangrijkste medium. Beter dan radio, beter dan tv, beter dan een krant, beter dan een magazine.

Ik deed het allemaal gewoon erbij, grotendeels onbewust omdat ik muziek en sounddesign als mijn hoofdtaak beschouw. Dat het internet, het bloggen, mijn webshop, de discussiefora, daarbij van enorm belang zijn, dat moge duidelijk zijn, maar het is ondersteunend voor mijn hoofdtaken. Het heeft me dan ook diverse malen verrast wanneer ik werd ingehuurd door organisaties vanwege die expertise. Het was immers niet mijn core business. En het waren niet de minsten die mij vroegen. Zo heb ik jarenlang voor de VPRO grote blogs opgezet en doorontwikkeld (weblogs.vpro.nl, pooljaar.nl, radio6.nl, weblogs,hollanddoc.nl). En ook ben ik door de overheid diverse malen ingehuurd voor grote projecten rondom communities, storytelling en heb ik een jaar lang bij De Verkeersonderneming in Rotterdam het community managent verzorgd.

Ik doe er niet langer moeilijk over. Het is een kunde, een expertise die heeft kunnen ontstaan vanuit pure interesse. En mijn liefde voor het medium spreekt boekdelen.

Zijn computers eigenlijk wel intelligent?

Een week geleden was ik aanwezig op Border Sessions in Den Haag. Een zeer interessant festival dat onze toekomst vanuit technologisch standpunt benadert. De voertaal is Engels en de aanwezigen zijn voorlopers of nieuwsgierigen op het gebied van technologische innovatie.

Tja, waarom schrijf ik hier nog in het Nederlands? Mmm, ok, dit terzijde.

Hoewel taal een kloof veroorzaakt, technologie doet zeker niet minder. Wie houdt het nog bij? In iedereen geval de aanwezigen van Border Sessions. En eigenlijk is dat heel erg belangrijk. Ik geloof namelijk in:

dat de juiste techniek de mens dient en ons leven aangenamer maakt
dat de verkeerde techniek gevaarlijk is voor de mens

De uitvinding van de fiets valt niet te ontkennen als Super Handig. Maar dat onze overheden en bedrijven super slordig omgaan met onze privacy-gegevens is een Groot Gevaar. Van die dingen dus.

Kortom: nummer 1 willen we en nummer 2 zullen we met alle macht bestrijden!

Lees verder →

Verhoudingen online: Nederland is HUGE!

Nominet heeft een paar maanden terug een wereldkaart gemaakt van alle geregistreerde first level domeinen, dus de .nl, de .de, de .uk en zo verder. Het levert een kaart op die laat zien dat wij Nederlanders een zeer grote speler zijn online. De UK is een kleine factor 2 groter. En Duitsland is bijna 3 keer zo groot. Maar wereldwijd staan we op nummer 5 en binnen Europe op 3. Veel groter dan Frankrijk, Italië en Spanje. En dan te bedenken dat onze Nederlandse taal een vrij kleine taal is die in een beperkt aantal landen gesproken wordt!

Lees verder →

Todd Rundgren voorspelde het wereldwijde web al in 1978!

Je hebt misschien wel het video-interview van Jeremy Paxman met David Bowie uit 1999 gezien waarin Bowie de kracht van het internet naadloos blijkt aan te voelen.

Bowie pionierde als een van de eerste artiesten met een online website en zette de mogelijkheden van het web op een slimme en innovatie manier in. Maar wie hem nog heel wat jaren voor was, is Todd Rundgren. Hij is de ware muzikale wizard van het computertijdperk.

Lees verder →

Volgevreten websites

Everything we do to make it harder to create a website or edit a web page, and harder to learn to code by viewing source, promotes that consumerist vision of the web.

Pretending that one needs a team of professionals to put simple articles online will become a self-fulfilling prophecy. Overcomplicating the web means lifting up the ladder that used to make it possible for people to teach themselves and surprise everyone with unexpected new ideas.

Dit is een quote uit een van de beste META-stukken over het web van de afgelopen jaren: The Website Obesity Crisis. Iedereen met een beetje kennis van HTML en CSS is in staat om online te publiceren. Zo is het web ooit verzonnen en zo moet het blijven. 100% DIY. Je hebt er geen evil derde partijen voor nodig, je kunt het ALLEMAAL zelf doen. Er is niemand die je tegenhoudt. Een domeintje, een hostingpakketje, ftp, html, css en de wereld ligt aan je voeten.