lofi

Er zijn 9 berichten getagd als lofi.

the Art of LOFI

Mijn vriendin vraagt het me soms, waarom ik mijn muziek al snel een beetje spooky laat klinken.

Ik weet het niet.

Wat ik wel weet is dat ik soms ook gewoon cleane dingen maak. Omdat het zo loopt. Omdat de klant het wil. Stand van de maan. Het voedsel dat ik tot me neem. Whatevah.

Okee, ik hou van LOFI. Uit te spreken als HIFI, maar dan anders. WIFI spreek je ook op die manier uit, hoewel vrijwel niemand dat doet.

Dat is een cleane track. Erg digitaal.

Maar ik hou inderdaad zeer van rare warme, gruizige en vage klanken. Misschien omdat ik graag met de computer werk maar tegelijkertijd de perfectie ervan een groot nadeel vind. Een computer kan een perfecte cirkel tekenen. En elke letter A ziet er op het scherm telkens precies hetzelfde uit.

Dat vraagt om een offset. En het gekke is: dat is precies mijn karakter. Als de anderen zus doen, dan doe ik zo.

Is het een Hasselblad?

the inspector cluzo

Ik ontving een paar dagen geleden een bijzondere Flickr-mail.

Ik heb eens wat bij uw foto’s zitten neuzen en ik vroeg me af met watvoor fototoestel u schiet. Is het een Hasselblad?

Een Hasselblad? Verre van dat, ik schiet met een 5 megapixel mobiele telefoon foto’s. Moet zeggen dat ik er erg van hou. Kleine vreemde vervormingen, lichtgevoeligheid et cetera. Vaste lezers weten het: ik hou van lofi.

Daar maakt u dan hele fraaie plaatjes mee!!

Echt heel mooi.

De persoon in kwestie maakt zelf ook mooie foto’s. En heeft er dus verstand van.

Opnieuw een bewijs dat het niet om de spullen draait. Die zijn slechts een kleine schakel in het geheel. Het gaat erom wat je met die spullen doet.

Anton Corbijn schiet hele ruiserige en nooit super scherpe plaatjes (hij schiet nooit met statief) om maar iets te noemen. Ik hou daar erg van. Kortom: het draait om de imperfectie. Daar zit leven in. Een Perzisch tapijt met een weeffout. Of zoals het Chinese Wabi Sabi.

Foto: Marco Raaphorst / Licentie: Creative Commons BY

KlankBeeld Raaphorst: My Old Tapedeck

wow and flutter

Waar ik geluidstechnisch altijd naar op zoek ben, is een organisch geluid. Ik hou niet van ijle en strakke tonen. Oude instrumenten, oude analoge spullen, klinken in mijn oren het mooist.

Daarom vandaag een demotrack en de patch die te gebruiken is in de muzieksoftware van Propellerhead, Reason. Deze patch levert de wow & flutter effecten die bekend zijn van bandrecorders. Je kunt hem heel subtiel afstellen, maar ook extremer. Bovendien heb er nog wat extra simulatie effecten bij gedaan, om de indruk te wekken dat we naar een oude analoge bandopname luisteren. Ook heb ik een galmveer reverb toegevoegd voor een extra analoog sausje. En een skin/backdrop natuurlijk, omdat het oog ook wel wat wilt :-)

De demotrack bestaat uit hele simpele geluiden die dankzij mijn Wow & Flutter Combinator patch veel levendiger gaan klinken.

Deze patch voor Reason werkt natuurlijk het beste met melodieinstrumenten of over een totale mix, want daarbij zal de wow & flutter, het verspringen van de muziek in toonhoogte, duidelijk te horen zijn.

Er treden nog wat bijgeluiden op, op zich niet zo heel erg wanneer we een analoog geluid willen reproduceren, maar ik ga nog onderzoeken hoe ik die kan voorkomen want ze staan eigenlijk los van het typische bandrecorder geluid.

Patch for Reason 4: Wow & Flutter – Reason Combinator (zip, 34 kb)

Gerelateerde links:

P.S. Als sound designer heb ik voor Reason 3 en 4 honderden geluiden ontwikkeld die meegeleverd worden met dit pakket.

Oneffenheden in muziek en foto’s

Ik stam nog uit het analoge tijdperk. Zo weet ik hoe het was om op tape op te nemen. Analoge tape, de voorganger van digitale tape die inmiddels ook zowat helemaal verdwenen is.

En geloof me: het was af en toe een drama. Tape bleek namelijk erg onstabiel, 1 dropout en het hele zaakje liep uit de pas. Zo synchroniseerden wij vroeger onze opgenomen drums-, bas- en gitaarpartijen, met een sequencer die de synthesizer-partijen voor haar rekening nam. Zo konden we gedurende de hele productie allerlei synth-geluiden tot het laatste moment nog aanpassen, iets wat met de analoge opnames lastiger was. Maar ja, het werd een drama wanneer er een dropout op de tape zat. Dan wandelde de hele mikmak lekker uit-sync en moest de technicus opnieuw een syncronisatie-spoor opnemen. Het betekende een half uur pauze voor de band terwijl de studio-klok doortikte…
Lees verder →