Medium

Er zijn 5 berichten getagd als Medium.

Chasing Clicks – metriek moet een strategie ondersteunen maar geen strategie op zich zijn

New York Times R&D baas Matt Boggie publiceerde op Medium.com een stuk over de onzinnigheid om je teveel te laten leiden door de metriek van de aantallen. Als voorbeeld geeft hij het megasucces van Seinfeld dat in het begin mocht rekenen op een totaal gebrek aan populariteit. Veel tijd was nodig om het grote publiek bekend te maken met een serie die compleet afweek van de norm (*). Matt betoogt dat we niet in staat zijn om de boel goed te meten, en zeker niet op korte termijn. Hij pleit daarom voor een simpele focus, die zo oud is als de weg naar Rome.

Whether a story is spread through print, websites, mobile applications, or watch-sized glances, it is the quality of the story and the clarity with which it’s told that reaches hearts and changes minds.

Ik ben het grondig met hem eens.

Chasing Clicks →

* FUCK de norm!

De hernieuwde term multimedia

Wat een webpagina zo speciaal maakt is dat het alle vormen van media kan presenteren zoals daar zijn tekst, beeld en geluid. Dat is een behoorlijk verschil ten opzichte van vroeger want toen las je de krant vanaf papier, luisterde je met een radio naar de radio en keek je televisie met een televisie. Tegenwoordig kun je alles op een computer met een webbrowser doen. En met computer bedoel ik dan natuurlijk ook de smartphone en de tablet. En zelfs de Playstation zoveel.

Wat je nog relatief weinig ziet is een mix van al die vormen van media samen op 1 webpagina. Tuurlijk, op een blog zie je regelmatig een video van YouTube ingesloten of audio van SoundCloud maar vrijwel nooit is het een wezenlijk onderdeel van de tekst, van het grotere verhaal.

Zelden worden de verschillende vormen van media op een webpagina gebruikt om samen een verhaal te vertellen. Maar je ziet het wel steeds vaker met name dankzij het populair wordende toverwoord Storytelling. Het was de webpagina Snow Fall van The New York Times die een specifieke vorm van Storytelling, een vorm waarin alle vormen van media samenkomen, populair maakte en wat zelfs een begrip werd: Snowfalling is de verzamelnaam die internationaal wordt gebruikt. Deze Snow Fall moet worden gezien als een omvangrijk en super succesvol project want in dezelfde maand van 2012 stond de teller van het aantal views al op 3,5 miljoen.

Deze manier van presenteren en verhalen vertellen heeft onmiskenbaar de toekomst voor wat betreft de Long Read, het lange verhaal. Een vorm die ik zie samenvallen met begrippen als de webdoc en de interactieve documentaire. Je ziet hem ook steeds vaker terugkomen als hernieuwde vorm van het aloude Achtergrond Artikel. Het is een vorm van storytelling waarin zowel journalistieke elementen zoals interviews en reportages als de documentaire als vorm aan bod kunnen komen, tesamen.

Door deze nieuwe vorm is de grens tussen tekst, audio en video aan het vervagen. Hoewel veel journalisten nog vaak alleen tekst doen, net zo goed als documentairemakers de keuze tussen video en audio maken, ik zie dat die scheidslijn aan het vervangen is. Zou de keuze niet moeten zijn: wat kan ik met tekst, wat kan ik met video, wat kan ik met audio? En wat als ik ze samenbreng? En voeg daar ook zeker Google Maps ook aan toe want Crisis mapping wordt al geruime tijd gebruikt als vorm van live reporting/documenteren. Waarbij het publiek ook een steeds grotere rol gaat vervullen. We zien nu vaak dat de tweets opgenomen worden in deze verhalen, vaak inclusief foto’s of soms korte video’s.

Een documentaire of een reportage leent zich prima voor het inzetten van alle typen media, maar vaak kiest de documentairemaker juist voor het een of het ander. De meeste documentairemakers hebben een specialisatie, of men doet audio, of men doet video. Tekst leent zich vaak minder voor een documentaire omdat tekst een objectief beschrijvend medium is terwijl kenmerkend aan een documentaire is dat personen op een natuurlijk manier geregistreerd worden, zonder zaken in scene te zetten en zonder deze scenes vorm te geven. En een scene vormgeven is natuurlijk bij uitstek iets dat de schrijvende journalist doet.

Dankzij webtechnologie kunnen beelden geanimeerd worden en kan zelfs tekst bewegend in beeld gebracht worden. Zoals je goed kunt zien in de korte video over de het maakproces van de multimediaproductie ‘NSA files: decoded’ van The Guardian.

Duidelijk mag zijn dat de grens tussen tekst en video aan het vervagen is. Van de hedendaagse journalist en documentairemaker moeten we verwachten dat hij of zij op de hoogte is van de mogelijkheden die het web biedt, wil deze maker een verhaal kunnen vertellen heden ten dage. En dat vertellen staat vandaag de dag gelijk aan presenteren. Content presenteer je op het web omdat alleen het web al die vormen samen kan brengen en kan presenteren als eenheid van tekst, geluid en beeld. Ik geloof dat we de term multimedia pas nu eer gaan aandoen. Omdat de techniek ons die mogelijkheden biedt. We zijn er klaar voor. Eigenlijk al sinds december 2012.

7 dingen die muzikanten van startups kunnen leren

lean-startup

Ed Rex plaatste een week of twee terug een interessant stuk op Medium: The Lean Musician / ‘7 Things Musicians Can Learn From Startups’. Een stuk waarin hij een vergelijking trekt tussen het ontwikkelen van een stuk muziek en het ontwikkelen van een product. Volgens hem ligt er een nieuwe manier van werken in het verschiet voor moderne muzikanten.

What I’d suggest is that it needs to adopt whole new ways of working — new approaches to the way music is actually created — that will mean musicians can produce better music, faster.

Hij komt met 7 stappen:

  1. Stel de luisteraar voorop – “There can be a tendency to think the opposite is true in music: the artist’s job is to find their true expression, and if the listener doesn’t get it, the fault is with the listener. But this just isn’t how music works, and it never has been. In the past, music was usually written for a specific patron, congregation or audience, and if composers didn’t write music those people liked, they’d find themselves out of work.” – Kortom: als je wilt dat je muziek beluisterd wordt dan zul je rekening moeten houden met het publiek.
  2. Maak korte werkbare tracks – “A composer might spend years on a piece, working in complete solitude until the last note is in place. What if, at the premiere, no one likes it? Shouldn’t that have been found out sooner?” – Kortom: leg de ruwe schetsen van je nieuwe muziek zo snel mogelijk voor aan een grote groep luisteraars om daar feedback op te krijgen.
  3. Edit en schrap dingen en leg ze steeds bij herhaling voor aan een grote groep mensen en wees niet bang om daarin radicale beslissingen te nemen – “To improve is to change; to be perfect is to change often.”, zei Winston Churchill ooit. Kortom: verander op basis van de feedback die je krijgt en blijf het veranderen totdat het goed is.
  4. Maak gebruik van A/B testen – “In music, there’s no A/B testing. Why not? There’s nothing stopping you putting out two early versions of a track — with a couple of different choruses, for example — and seeing which gets more likes and shares. You can then go with the version that people like more.” Kortom: maak alternatieve versies en laat het publiek kiezen.
  5. Niet stoppen bij de lancering – “There’s a prevalent feeling that, once written and recorded, a musical work is set in stone — to change it is to take a hammer and chisel to something sacred. But this is actually a relatively new idea. The composers of old chopped and changed their pieces well after the first performance — Handel, for example, continually revised his operas, adding new arias and rejigging roles to accommodate the various singers who happened to be available for each performance. And jazz tunes, with their emphasis on improvisation, are reinvented every time they’re played.” – Kortom: verander net als elke blogger, of Twitter, of Facebook dat met hun websites doen ook dingen aan jouw muziek als je denkt dat het beter bij de tijdgeest aansluit.
  6. Wees efficiënt in je werkwijze – “I’ve been in recordings where people stroll in two hours late, argue over mixing levels for half the day, and take a cigarette break every thirty minutes. (…) The greatest musicians of the past operated more like startups do today. Bach wrote over 1,100 pieces of music during his lifetime. Handel composed the Messiah in 24 days, started Samson a week later, and completed the latter in a month.” – Kortom: dankzij de handigheden van software kan muziek heden ten dage heel snel ontwikkeld worden. Werk dus hard en je zult meer tijd overhouden om te kunnen lummelen, zodat je je creatief weer kunt opladen.
  7. Forceer in korte tijdseenheden specifieke doelen te halen – “Instead of sitting down at the piano whenever the mood takes me and seeing what I come up with, I’ve been setting myself specific goals to achieve in a set amount of time. Finish the chorus by the end of the weekend, that sort of thing.” – Kortom: door korte tijdseenheden en concrete doelen te bepalen voorkom je dat je teveel tijd in details gaat stoppen en het grotere geheel niet meer overziet.

Het komt vaak voor dat ik op deze manier met opdrachtgevers samenwerk. Al jaren. Dan stuur ik de opdrachtgever bijvoorbeeld een checklist met vragen over hoe de muziek moet klinken, welke instrumenten er wel of niet in moeten en meer van dat soort vragen. Toch voel ik mij bij deze opdrachten vaak creatief wat teveel gestuurd, het voelt als te weinig vrij. Maar misschien is het puur een idee dat ik in mijn kop heb zitten. Op bovenstaande 7 punten valt wat mij betreft namelijk niets af te dingen. We leven immers in moderne tijden. FF een export maken vanuit mijn DAW-software is zo gedaan. FF uploaden naar SoundCloud ook. En voor je het weet heb je er feedback op en kun je het gaan fine-tunen.

Het kwartje is inmiddels bij mij wel gevallen en ingedaald. Conclusie: we moeten dankbaar gebruik maken van het netwerk dat internet ons biedt, niet alleen voor de distributie maar zeker ook voor de ontwikkeling van muziek. En het publiek zit klaar om ons te helpen. We leven in een mooie tijd, of niet?

(featured image onder CC BY: Betsy Weber)

What the f#ck happened?

fuckyeah

Met Nalden had ik niet zoveel gemeen. Hij schreef over zaken die mij nauwelijks interesseerden. En ik noteer dat in de verleden tijd omdat Nalden vorige maand de blogpijp aan Maarten heeft gegeven. Nalden.net is niet meer.

Diezelfde Nalden schrijft nu op het prachtige platform Medium:

Most blogs turned into ‘web-magazines’ spamming readers with a stream of (sponsored) content. When is the last time you found a site with interesting content and a pleasant user experience? And what the f#ck happened to the blogroll? People don’t show their sources anymore, but prefer to keep visitors within their own domain.

Een kort citaat uit een jubelstuk vol mooie citaten en melancholische woorden over het fenomeen bloggen. En wat Nalden verder op Medium schrijft bevalt me ook. Zal het aan het medium liggen? Is het medium toch stiekem de boodschap?