Vroeger bestond er zoiets als De Demo. Dat was een versie van een song die je op een 4-sporen cassetterecorder opnam. Om het vervolgens in de studio allemaal nog eens dunnetjes over te doen.

Soms pakte dat goed uit, maar vaak ook niet. De demo klonk dan misschien niet zo gelikt als een studio-opname maar de demo had wel een unieke energie die niet te reproduceren bleek.

Het overkwam Bruce Springsteen met zijn Nebraska album. De demo opgenomen met een 4-sporen cassetterecorder was in de studio niet te overtreffen. Guided By Voices heeft menig album op die manier gemaakt, overigens zonder te overwegen in een studio de boel gelikt op te nemen, men wist van te voren dat de 4-sporen opname afdoende zou zijn. Roman Candle van Elliott Smith kwam ook op die manier tot stand.

The Beatles hadden natuurlijk ook niets meer nodig dan een 4-sporen recorder. Bovendien leunt popmuziek en rock ‘n’ roll sterk op iets dat de Japanners Wabi-sabi noemen: de schoonheid van imperfectie. Een esthetische keuze die wat mij betreft dus naadloos aansluit op popmuziek, blues, rock ‘n’ roll, rock, hiphop en zo verder. Vervorming is een belangrijk ingredient van muziek die niet gladjes moet klinken.

R. Stevie Moore ging nog een stap primitiever door te pingpongen met 2 cassettedecks. Hij is de man aan wie het stempel DIY kleeft.

 I’m sick of people even talking about demos — all of my work is demos. So what’s wrong with demos? They’re recordings. It doesn’t mean they need to be perfected with sheen, polish and reverb. I’ve gone through the whole thing of trying to remake some of my home recordings, and there was something lacking. They soundedamazing, but they were forced and they weren’t inspired. It always takes away. There are some things that are improved, but there are more things that are lacking. I am the king of demos and think people prefer them. If you are a music fan, you don’t worry about it.

R. Stevie Moore in Tape Op Magazine

Wie maakt er vandaag de dag nog demo’s? Ik vermoed een flink aantal. Er zijn genoeg muzikanten die thuis wat met Garageband rommelen om het vervolgens toch allemaal in een studio compleet anders te gaan doen. Toch is het raar want juist dankzij de computertechniek is het kinderspel om juist die demo te verfijnen. Je hoeft nooit overnieuw te beginnen, je gaat gewoon verder met wat je al hebt.

Je klinkt nergens zo ontspannen als thuis. Iets dat John Lennon al in de jaren 60 was opgevallen. Hij vond zijn demo-opnames thuis veel lekkerder klinken dat de studio-opnames. Wat erin resulteerde dat hij besloot om in de controlekamer te gaan zingen ipv in die grote holle studioruimte.

Een van mijn favoriete bands is de Latin Playboys. Een band die 2 albums opnam op basis van cassetteopnames die in de studio voorzien werden van overdubs. Met name door de aanvullende ambient geluiden en het doorbreken van aloude songstructuren klinken de albums zeer vernieuwend en maken ze juist een tegengestelde beweging dan veel andere albums uit dezelfde periode (jaren 90), in plaats van de boel glad te strijken doen Latin Playboys met hun 2 album precies het tegenovergestelde: grossieren in een organisch Wabi-sabi geluid. Of noem het een eerbetoon aan De Demo.

Het is ook wat ik met mijn Thuisreis doen. Ik neem ‘m in mijn uppie hier thuis op, dus 100% DIY en volgens de Wabi-sabi esthetiek.