Ik heb het gevoel dat er een nieuwe tijd is aangebroken. Wat ik met EHPO probeerde te doen is klaar. Bloggen ga ik vast wel weer doen, op een ander moment, op een andere manier, over andere onderwerpen. Muziek en marketing zullen altijd voorbij komen, maar de glasheldere insteek die EHPO heeft en al 5 jaar bovenaan deze pagina prijkt, laat ik los. Eerst met vakantie en in het najaar ergens anders opnieuw beginnen. Of niet. Ik zie wel.
Aldus Niels Aalberts voor de laatste keer op zijn blog Eerste Hulp Bij Plaatopnamen.
Niels won, net als ik, ooit een Dutch Bloggie voor de titel Het Beste Muziekblog van Nederland. Terecht, want hij blogde zich de tandjes, had verstand van zaken en jarenlange ervaring als A&R manager van PIAS, zat bovenop het muzikale nieuws en had een uitgesproken mening. Met EHPO richtte hij zich met name op het muziekmanagement en de promotionele zaken rondom muziek. Hoewel Niels ook regelmatig zijn muzikale voorkeuren onder woorden bracht. 5 jaar lang deed hij dat, dag in, dag uit.
Ooit verzorgde ik samen met Niels en Andrew Dubber een muziekconsult in de Academie voor Popcultuur, Leeuwarden. Hij was toen, juni 2009, druk bezig met het management en de marketing van Kyteman. Dat ging hem vrij goed af want Kyteman is inmiddels een gevestigde naam in de Nederlandse Muziek geworden.
Tussen mij en Niels zijn er wat overeenkomsten. Naast het winnen van een Dutch Bloggie. Zo denken wij hetzelfde over het gratis weggeven van muziek als methode voor aandacht. En wij vinden het illegaal verklaren van muziekdownloads grote onzin. Niels begon op een gegeven moment, jaren geleden, met Perfect Albums een soort best-of van een bepaalde artiest of muziekstijl via een zipje online te verspreiden. Inmiddels is er een speciale website voor Perfects.nl met legale streaminglinks naar Deezer en Spotify.
Dat het nu voor Niels klaar is dat snap ik. Want wat levert zo’n blog nu eigenlijk op? De oude directeur van de BUMA stak vorig jaar een oprotpremie van 7 ton zo zijn broekzak in en zijn opvolger pakt 3 ton per jaar uit de jaarlijkse verzamelbak met geld die uitgekeerd moet worden aan muziekcomponisten. Tenminste, van wat er overblijft na die gigantische overhead. Componisten verdienen volgens een rapport uit 2009 ( inmiddels zal het vast nog slechter gesteld zijn) gemiddeld 12.000 euro per jaar waarvan ruim de helft in 2008 zelfs niet meer dan 6.000 euro per jaar bleek te verdienen. Niels zijn blog was gratis, had waarschijnlijk behoorlijke bezoekersaantallen maar leverde in concreto natuurlijk geen enkele euro op. De verdiensten zijn dan waarschijnlijk alleen in afgeleiden uit te drukken. En hoewel dat wellicht niet een directe reden is om te stoppen, net zo goed als muzikanten vanwege de poen ook niet zo snel zullen stoppen, het maakt het wel een heel stuk lastiger om dat gepassioneerd en gemotiveerd te kunnen blijven doen.
Muzikanten moeten geholpen worden. Zij verdienen onze aandacht en zij verdienen hulp en advies daarbij. Met muziek je brood verdienen is en blijft lastig. Misschien wel lastiger dan ooit tevoren. En dat geldt niet alleen voor die “perfecte zangers” van The Voice die ff snel een overnight succes wensen maar ook voor de Echte Muzikanten. Mensen die met bloed, zweet en tranen jarenlang stad en land afreizen om hun ding te doen. Omdat er iets moet. Zelfs als ze er bijna niets mee verdienen. En bij Niels werkte dat volgens mij net zo. Ik zal het hem van de week vragen. Maar voor nu: bedankt Niels!
Wordt vervolgd.
Gisteren maakte Spotify bekend dat artiesten voortaan hun muziek zelf kunnen uploaden, dus zonder verplicht gebruik te moeten maken van een label of aggregator (zoals bv CD Baby, Distrokid etc.). Een geweldige stap, die eigenlijk wel te voorspelen viel. Iets wat bij YouTube, Flickr, SoundCloud, Facebook, Twitter allang kan moet toch op een gegeven moment ook voor Spotify gaan gelden? Uploaden zonder tussen middelmen leek mij altijd al een must voor Spotify. Het was een kwestie van tijd, zo bleek.
