Whitney Mercurio, de hoofdredacteur van het New Yorkse Reserved Magazine stuurde mij van de week een paar waanzinnige complimenten via de mail. Ook stuurde zij een screenshot van haar conversatie met designer Marc Atlan die zich afvroeg van wie die ‘beautiful and haunting music on the opening page of reserved magazine’ is.
Van mij dus!
I have stumbled upon your music and downloaded Free Bassel, which is one of the most hauntingly beautiful songs I have ever heard.
(…)
I can not stop listening to this song. It’s so incredibly beautiful!!! More more more!!!!! It’s eerie, melancholy, depressing, beautiful, old, slightly off in some way. I can’t put my finger on it! I don’t really need to! I love it. The scratchy sound… It’s almost 1960′s era. Everything is perfect!!! Thank you for writing it!
Op de website van Reserved Magazine is die track van mij, Free Bassel, te horen terwijl je door de content bladert.
Het is te gek dat mijn muziek zo gewaardeerd wordt wereldwijd. Dankzij internet zijn er geen grenzen meer. Dankzij internet is een aanraking op afstand mogelijk.
Het sneeuwt in New York. En in Maryland, Pennsylvania, West-Virginia hebben de mensen geen internet, geen licht, geen CV die verwarmt kan worden, geen stroom. Wij kunnen ons er niets bij voorstellen simpelweg omdat we het niet kennen.
De maker van de foto Rachel So (creative commons BY-SA) laat ons weten:
A freak snowstorm – and a very wet one at that – making a premature appearance in New York City even before Halloween.
I used to live in New York City, spending four winters here. Three of them were snowless. So this is a very nasty surprise for me, especially now that I am visiting from balmy California for the first time in years.
At least I got some great photo opportunities out of this! This is only the third ever October snowstorm in New York City since the 1860s, and the first ever recorded snowfall of one inch in Central Park in October. Also as this snowstorm is so early, temperatures are not that cold yet, translating to bigger, wetter snowflakes.
Ga even zitten voor deze prachtige documentaire van bijna 40 minuten. Een paar New Yorkse straatpoëten krijgen het woord op een bed van hiphop. Als een groot eerbetoon aan het woord.
….In this documentary we tried to capture the essence of the poetry, as well as the poets who define the streets of New York. The film made its premiere at the International IDFA festival and has screened at various film festivals since.
Spitting Ink follows eight spoken word artists as they traverse the streets, perform in situ, and talk about their motivation to write.
It was a chance encounter with a poet that led us to the streets of NY with a 16mm camera, an old DAT recorder and short-end rolls of film. We thought it would be interesting to film poets on location and cut portraits out of it. We did it without plan or budget because we’re not serious filmmakers. Most of the footage was already shot 7 years ago, but without knowing what to do with it, the footage got shelved. Only later we edited the footage down to all the bits that interested us and from there a story line organically evolved.
Oh, daar gaan we weer, dacht ik nog gisteravond in Gesprekhof, de maandelijkse talkshow die in het Nutshuis gehouden wordt. Het onderwerp waarover gesproken werd: “de rol van lokale media in Den Haag”. Aan tafel zaten Coos Versteeg van Den Haag Centraal, Jeroen Mann van DenHaagDirect.nl en Sedat Bugdaci (Mediacentrum Den Haag).
En daar gingen we weer want met name Coos Versteeg mocht zijn achterhaalde en neerbuigende houding ten opzichte van nieuwe media tentoonspreiden. Hij vindt dat het vak journalistiek alleen uitgevoerd kan worden door een Echte Journalist. Als voorbeeld gaf hij het Koninginnendagdrama dat – natuurlijk – gefotografeerd was door een Echte Fotograaf. Daar kwam nogal protest op vanuit de zaal: “puur geluk!”.
Gelukkig kreeg ik de kans om Coos voor de voeten te werpen dat sinds 2001 de wereld heeft gesnapt dat niemand om burgerjournalistiek heen kan. Dat was ten tijden van 11 september in New York. De meeste videobeelden en foto’s werden immers gemaakt door het publiek. Kwamen terecht op websites en blogs van Amateurs en alle nieuwszenders maakten daar maar wat dankbaar gebruik van. Het was Het startsignaal internationaal voor weblogs. Blogger is er groot door geworden en werd later overgenomen door Google.
Ook in Nederland kreeg internet een boost. Door de Vuurwerkramp in Enschede van mei 2000. Coos heeft dat wellicht niet meegekregen. Alle kranten lagen in de weekenden op hun gat, want ja, het krantje kwam pas op maandag weer uit. De ramp vond helaas plaats op een zaterdag. En wat gebeurde er online? Je kunt beter vragen: wat gebeurde er niet online! Pas op maandag stond het oude nieuws in de krant. En hoe zat het ook alweer met de BCC en verslaglegging rond de Londense metro-aanslagen van 2005? Beluister mijn interview met Vicky Taylor die ik voor De Nieuwe Reporter maakte maar eens terug:
Als blogger kwam ik bij De Nieuwe Reporter terecht. Ja, Coos. En dat zonder de school van journalistiek gevolgd te hebben. Of misschien juist dankzij dat ik de school van journalistiek niet gevolgd heb. Want ik geloof namelijk in de kracht van internet. Al 15 jaar. Ik hou van internet. Met veel minder kosten en veel sneller kun je op internet publiceren wat je wilt. En ja Coos, er is veel rotzooi. Maar er is ook heel, heel, heel veel moois en waardevols te lezen, te luisteren en te bekijken.
Slaap zacht, Coos. Internet zal wel overwaaien, denk je ook niet?
