Stichting Offline070 die ik ooit met Karin Ramaker heb moeten oprichten omdat we in 2009 een subsidie ontvingen van Gemeente Den Haag voor de organisatie van ons Blog-Art festival, is sindsdien slapend.
Om een subsidie te mogen ontvangen moet je een stichting oprichten. Wat je honderden euro’s aan notariskosten kost plus de maandelijkse kosten voor het openen van een extra rekeningnummer. Niet handig, maar dit terzijde.
Die stichting moest vanwege die subsidie omzetaangifte doen. Als je dat vervolgens wilt opheffen omdat er niets valt aan te geven, je maakt kenbaar aan de Belastingdienst dat je niet langer omzetbelasting hoeft te betalen, dan krijg je daarvan geen bevestiging. Ik heb dat inmiddels al tweemaal gedaan. In een tussenliggende periode hebben we namelijk de omzetbelastingplicht weer in werking moeten stellen toen we een poos geleden opnieuw een subsidieaanvraag deden voor een project. Dat werd niet gehonoreerd waardoor we ons opnieuw hebben moeten uitschrijven voor omzetaangifte bij de Belastingdienst. En het nieuwe rekeningnummer weer hebben moeten opheffen. Even maakte de Stichting dus weer verlies ivm die gemaakte kosten. Tja, handiger kunnen we het niet maken in Nederland, niet waar?
Maar goeds, de Belastingdienst stuurt dus GEEN bevestiging van het stopzetten van de omzetaangifte. Sterker nog: er gaat misschien wel een jaar overheen voordat het stopzetten van de omzetaangifte door de Belastingdienst is verwerkt (waarom dat zo enorm lang duurt, schiet mij maar lek). Wat je WEL moet doen is de omzetaangifte netjes blijven doorgeven via de website van de belastingdienst net zolang tot je merkt dat er geen aangifte meer voor je klaar staat. Waarbij je dan dus de vage conclusie moet trekken dat het is komen te vervallen en niet om een tijdelijke storing van het systeem gaat.
Het is een heel vreemde en onbetrouwbare routine van de Belastingdienst. En nu met het nieuwe systeem/website van de Belastingdienst dat met DigiD werkt is het helemaal tricky geworden want de omzetaangifte krijg ik niet te zien wanneer ik met DigiD inlog. Wel voor mijn Melodiefabriek maar niet voor mijn stichting! En let wel, als ik ook maar 1 keer vergeet de omzetaangifte door te geven voor deze stichting waar sinds 2009 geen enkele euro in omgaat (sterker nog: af en toe dus keihard verlies maakt vanwege stompzinnige bankkosten), dan krijg ik een boete van duizenden euro’s.
De Belastingdienst stuurt normaliter voor alles brieven, waar ik veelal geen enkel behoefte aan heb, maar in dit geval zou een brief wel nut hebben. Dit betreft immers communicatie, het stopzetten van omzetaangifte lijkt mij wel een “dingetje”, niet waar? Waarom de Belastingdienst de klant niet op de hoogte stelt wanneer de omzetaangifte komt te vervallen, het is mij een raadsel. En dat dit heel veel gedonder geeft voor vele ondernemers, dat moge duidelijk zijn.
Leest de Belastingdienst mee? Ik ben in te huren als consultant om deze procedure glashelder te maken. Deal?
Ik kreeg gisteren via LinkedIn felicitaties voor het feit dat ik al 7 jaar voorzitter ben van Stichting Offline070. Nou…. daar ben ik he-le-maal niet blij mee. Laat staan trots op! Het is een stichting die ik namelijk he-le-maal nooit gewild heb!
Toen ik 7 jaar geleden in Den Haag, in Theater aan het Spui het Blog-Art festival met Karin organiseerde en we daarvoor subsidie ontvingen, werden we door de gemeente verplicht een stichting (Offline070) op te richten. Heel vreemd want zowel Karin als ik hebben een eenmanszaak. En ook vreemd omdat diezelfde overheid altijd roept dat creatievelingen vooral als ondernemers moeten handelen. Nou ja, dat deden we dus al! Maar diezelfde overheid verplichtte ons dus maar mooi zo’n softe er-gaat-geen-flikker-geld-in-om stichting te beginnen! Begrijp jij het nog? Wij ook niet!
Notarisje blij en wij 647,50 euro armer. Een stichting die we slechts 1 maal gebruikt hebben. Inderdaad ja, cultuur is een dure “hobby”.
Financieel zijn we goed bezig geweest, al zeg ik het zelf. Hoewel de meeste organisatoren eindigen met torenhoge schulden en het mega laat uitbetalen van de artiesten hebben wij dat allemaal super netjes afgehandeld. Dat creativiteit en financiën niet samengaan is gewoon gelul van een dronken aardbei.
Gedoe met belastingen…
Voor de stichting hadden we een zakelijk rekeningnummer nodig. Daarvoor betaalden we per kwartaal 35 euri alleen omdat pokkeding in stand te houden. Leuk toch zo’n bank?… NOT! Totdat we erachter kwamen dat een stichting ook zonder rekening kan, en zeker de onze waar geen duppie meer in omging. Kortom: opheffen die handel!
En ook kregen we gedonder met de Belastingdienst. 2 maal. De laatste keer was vanwege het feit dat ik 1 maal (vorig jaar in 2015) vergeten was de omzetaangifte voor de stichting te doen. Elke 3 maanden vulde ik op het online formulier netjes in dat ik niets had aan te geven. Nihil. En ook al doe je dat sinds 2010 op die manier, als je het één keer vergeet dan krijg je een aanslag van duizenden euro’s! Waar ze zo’n berekening vandaan halen, dat weet niemand en komt ook nooit iemand te weten, maar het gebeurt wel. Goeie lessen anti-stress zijn dat geweest, dat wel. Maar wat een gedoe en dat allemaal vanwege die domme stichting die wij never ever ooit gewild hebben!
Niet 1 maar 2 wethouders
Een festival hebben we nooit meer georganiseerd. Ook al bleek achteraf Blog-Art een groot succes te zijn, Gemeente Den Haag had naar ons toe altijd een wantrouwende houding aangenomen. Maar als je met je kop in alle kranten staat en het NOS Journaal op je eigen festival komt filmen dan weten de 2 wethouders toch maar mooi niet hoe snel ze bij je festival aanwezig moeten zijn. Ik hoor het de directeur van Theater aan het Spui nog zeggen: “nee er komen NOOIT 2 wethouders spreken”. Dus wel! Dezelfde directeur stuurde ons een email nadat we hem hadden laten weten dat VPRO De Avonden een interview met ons wilde:
hoe doen jullie dat…… te gek.
zitten jullie in de wereld draait door?
7 jaar later hebben we die lege Stichting Offline070 nog steeds. Het organiseren van een festival, dat kun je ons wel toevertrouwen. Maar er een enorme buzz omheen generen is eigenlijk nog wel het leukste. En het is iets dat ik, we, uhm soms wel missen…
Maar ons ermee feliciteren? Laat lekker zitten joh!
Mijn eigen bedrijf, mijn toko, mijn Melodiefabriek, mijn soulful company for super sonic stuff bestaat vandaag 12 jaar!
Mijn muziek en geluiden reizen de hele wereld over.
Ik verkoop geluiden via mijn webshop aan klanten wereldwijd.
Sinds een paar maanden kan ik mijzelf labelen als soundartist/geluidskunstenaar omdat mijn muziek voor de expositie Momentum maanden lang in het San Jose Museum of Art te beluisteren was.
Ok, de titel is wat gechargeerd. Mijn eigen klanten, bijvoorbeeld mijn muzikale-opdrachtgevers, zijn zeker vaak gezellige Nederlanders. Maar opvallend is toch dat ik via mijn webshop melodiefabriek.com/shop/ geen enkele Nederlandse klant heb gehad over het afgelopen kwartaal. Nul, nada!
Het bevestigt voor mij opnieuw dat ik me met name op de internationale markt zal moeten richten. Voor mijn huidige Nederlandse muziek/geluid-klanten zal dit geen probleem zijn, muziek en geluid is immers een universele taal. En de Engelse taal is in dat wereldje allang dé taal die gesproken en geschreven wordt.
Ik moet zeggen dat ik sinds de start van mijn eigen onderneming Melodiefabriek (April 2003) internationaal handel met landen als Duitsland, Hongarije, Zweden, Amerika en Verenigd Koninkrijk. Dankzij mijn webshop zijn daar nu ook landen als Frankrijk, Italië en Portugal bijgekomen. En dat voelt te gek.
Mijn muziek en geluiden gaan de hele wereld over. Meer dan 50.000 internationale downloads op één album heb ik op mijn naam weten te zetten. En mijn muziek wordt regelmatig in internationale videoproducties gebruikt. Mijn werk is zelfs in buitenlandse musea te horen.
De impact van dit alles op marcoraaphorst.nl is natuurlijk groot. Maar hoe precies, daar ga ik over nadenken…
Per 1 januari 2015 moeten alle webshops die geautomatiseerde online diensten of software aan Europese particuliere klanten verkopen een BTW-tarief hanteren dat in het land van de consument geldt. Zo betaalt een klant uit Duitsland dus 19% en een klant uit Finland 24%, ongeacht in welk land de webshop zich bevindt (hamvraag: kent internet landen?). Niet alleen levert dat een enorm complexe boekhouding op, maar er zijn nog meer punten van kritiek. Het heeft tot gevolg dat vele webshops, met name in Amerika, niet langer aan Europese klanten leveren. En sommige professionele webshops zijn gestopt met het leveren aan particulieren.
De nieuwe eisen van de EU voor webshops
BTW-tarief rekenen dat in het land van de consument geldt
fraude bestrijden door na te gaan waar de klant zich bevindt via tenminste een match van 2 onafhankelijke kenmerken (bv factuuradres dat overeenstemt met IP-adres)
de BTW afdragen aan de belastingdiensten van de betreffende landen
WTF!!!
BTW-tarief rekenen dat in het land van de consument geldt
Binnen de EU gelden 28 verschillende tarieven die nu vanaf 1 januari 2015 ook doorberekend moeten worden aan klanten die afkomstig zijn uit Europa. Dit geldt dus niet voor klanten buiten Europa!
Het is dus prettiger leveren aan klanten in landen zoals Amerika want daarvoor hoef je geen BTW in rekening te brengen. En aangezien Amerikaanse webshops nu voor Europese klanten BTW moeten heffen, terwijl ze dat voor hun eigen burgers niet hoeven te doen, hebben veel webshops besloten Europese klanten uit te sluiten. Ook in mijn vakgebied, soundware (samples en patches), zijn veel webshops ermee opgehouden nog langer te leveren aan Europese klanten. En sommige bedrijven hebben besloten alleen nog maar aan bedrijven en professionals te leveren omdat daarvoor binnen Europe nog altijd de 0% BTW-regeling geldt.
Niet alleen de Europese webshops worden hierdoor getroffen maar alle webshops. En Europese klanten krijgen het te verduren. Per saldo zal dat een flinke inkomstenderving tot gevolg hebben voor heel Europa.
Fraude bestrijden
De ambtenaren die deze regels hebben verzonnen, vonden het ook leuk om fraudebestrijding geheel bij de verkopende partij neer te leggen. Elke koper van een webshop moet geïdentificeerd worden, bijvoorbeeld aan de hand van IP-adres en bankgegevens.
Je zou je kunnen afvragen: vindt de consument dit eigenlijk wel leuk, dat opgeven van deze privacy-gegevens bij het aanschaffen van een product? Achter zijn of haar rug om moet nu elke webshop heel sneaky de persoon proberen te identificeren aan de hand van bankgegevens en het IP-adres en dergelijke.
Nu kunnen toeristen in Nederland anoniem producten kopen, behalve als dat online gebeurt. Online en offline zijn zo lijnrecht tegenover elkaar komen te staan. Deze nieuwe BTW-regels zullen tot gevolg hebben dat de consumenten liever offline dan online kopen, zo vermoed ik.
BTW afdragen aan de belastingdiensten uit de betreffende landen
Het afdragen van BTW aan de belastingdiensten uit de betreffende landen is natuurlijk een living hell voor de meeste eenpitters met een webshop. Het is al een hele klus om een webshop te voorzien van een stuk intelligente software die tijdens het bestelproces weet te achterhalen in welke land de klant zich bevindt, de juiste BTW berekent en het via Credit Card en PayPal veilig afrekent met de klant. Maar om vervolgens deze BTW naar alle Europese landen over te maken, dat is compleet ondoenlijk!
Je kunt je registeren voor de BTW-MOSS regeling bij onze Belastingdienst. Je kunt dan de BTW overmaken naar de Nederlandse Belastingdienst en zij maken het weer over naar het betreffende land. Via via via via via. Het mag wat kosten zo’n belastingsysteempje… maar waar is in godsnaam de ondernemersgeest die op de kosten van dit alles let? Of zijn we bezig de arbeidsvoorziening van de Belastingdienst in stand te houden? Daar lijkt het wel op.
En let wel, menig webshop heeft ook te maken met lastige koersverschillen. Een webshop zoals die van mij hanteert een andere munteenheid dan de EURO. In mijn geval de DOLLAR want de meeste van mijn klanten wensen daarmee te betalen. Maar hierdoor zit ik ook met wisselkoersen en hele complexe berekeningen nadat een klant wat bij mij besteld heeft. En daar komt deze EU-BTW nog bovenop (die dus ook berekend is in DOLLARS maar ik weer moet omkoersen nadat ik het geld op mijn rekening heb staan naar EURO’S).
Suggestie voor oplossing: belastingvrije drempel voor kleine ondernemingen
De meeste Europese landen hanteren een belastingvrije drempel voor kleine ondernemingen. Van de 28 Europese landen doen alleen Nederland, Spanje en Zweden hier niet aan mee (zie VAT limits – by country – PDF). Dit zorgt voor oneerlijke concurrentie omdat collega’s van mij in bijvoorbeeld Frankrijk (belastingvrij tot aan €90.300) een belastingvrije webshop kunnen runnen terwijl ik dat vanuit Nederland niet kan. Het staat haaks op de eenheid die Europa zegt na te streven maar in werkelijkheid een totale farce blijkt te zijn. Ondernemers worden in Europa ongelijkwaardig behandeld.
Conclusie
Deze regels zijn niet te doen voor een ondernemer zoals ik. Natuurlijk begrijp ik dat Amazon en Apple in staat zijn om dit proces tot in de details te automatiseren, voor mij geldt dat niet. De Belastingdienst heeft daar de tools niet voor en ze zelf laten bouwen is voor mij onbetaalbaar. Een investering die ik simpelweg niet terug kan verdienen. En grote kans ook dat de EU volgend jaar weer wat nieuws verzint om kleine ondernemers aan banden te leggen.
Eenpitters worden nu op eenzelfde manier behandeld als het grootste en machtigste concern ter hele wereld, Apple. Maar ondernemers zoals ik die al 12 jaar hun plek op de internationale markt aan het veroveren zijn worden niet serieus genomen. Nee, sterker nog: wij worden ontmoedigd! En velen van ons geven op omdat wij niet zoals Apple en Starbucks een regeling met de Belastingdienst kunnen treffen. Het is meten met 2 maten hier in Europa en onze Belastingdienst doet er vrolijk aan mee.
Het herstel van de economie, waar zoveel politici handenwrijvend naar smachten, we kunnen het vergeten. De sloop van Europa is allang begonnen.
… en die Amerikanen maar lachen.
Aanvulling 1: Jurist Arnoud Engelfriet schreef de heldere blogpost ‘Hoe rampzalig zijn de nieuwe btw-regels voor online ondernemers?’. En schroom niet te googlen op dit onderwerp. Half internet staat bol van de zoutloze kritiek op deze krankzinnige regels van een stel Europese ambtenaren op witte sokken.
De nieuwe BTW-regels leiden tot administratieve lasten, waar sommige kleine ondernemers niet aan kunnen voldoen. De administratieve chaos wordt zelfs zo groot, dat online-verkopers gedwongen zijn hun bedrijf op te geven. Vaak weten online-verkopers ook helemaal niet waar hun klant vandaan komt.
Aanvulling 3: Thuiswinkel.org en Ecommerce Europe hebben drie aanbevelingen om administratieve lasten te verlichten en verkoop aan Europese consumenten te vereenvoudigen:
De Europese BTW-regels moeten zoveel mogelijk worden geharmoniseerd. De werkelijke oorzaak van de problemen ligt namelijk in de uiteenlopende tarieven die in de EU gelden (Luxemburg 15% tot Denemarken 25%).
Het midden- en kleinbedrijf en de export zou moeten profiteren van een vrijstelling van BTW-verplichtingen tot €100.000 per land van bestemming. Zij hoeven dan niet te investeren in ingewikkelde en dure administraties.
Er moet één (Europees) loket komen waar (web)winkels al hun BTW-verplichtingen kunnen afwikkelen. Nu hebben vaak kleine webwinkels weinig kennis over BTW en zou informatie of beter: ontzorgen enorm helpen.
Aanvulling 4:
Commission to review digital services taxation after complaints about its effects on small businesses.
PageRank is een indicatiecijfer waarmee Google het belang van sites ordent. Een hogere PageRank zal ervoor zorgen dat de site hoog in de zoekresultaten van Google getoond wordt.
PageRank werd ontwikkeld door de oprichters van Google en vernoemd naar een van die twee oprichters, Larry Page. Al in 1998 trouwens toen zij nog actief waren op Stanford University. Stanford University heeft het octrooi op PageRank en de naam PageRank is een handelsmerk van Google. (voor meer informatie over PageRank, zie PageRank – Wikipedia)
Mijn eigen marcoraaphorst.nl site krijgt van Google een PageRank van 5 (februari 2015). Dat is vergeleken met vele andere sites erg goed. Veel bloggers mogen blij zijn met een PageRank van 3. Veel van die super populaire modeblogs zitten dan ook op een 3. Maar Misslipgloss.nl zit op een 4, evenals Viva.nl.
Marketingfacts.nl heeft net als ik een 5. Geenstijl.nl ook. Frankwatching.com ook. Mijn blog is dus van even groot belang als deze sites. Daar ben ik als eenpitter behoorlijke trots op.
Ik ga nog even door met rugnummers noteren. Radio6 heeft, hoe kan het ook anders, een 6. Radio1 een 7, net als VPRO.nl en NTR.nl. En onze Belastingdienst.nl ook. Volkskrant.nl heeft een 8. Net als nrc.nl.
Wie er in Nederland op een 9 zitten, ik heb het niet kunnen achterhalen. De hoogste score die ik tegenkwam was, internationaal, Twitter met een 10. Zelfs Google.com, YouTube.com en Facebook.com scoren met een 9 net even lager. De situatie is internationaal overigens vergelijkbaar met die in Nederland.
Ruim een jaar terug ontstond er bij mij een plannetje nadat ik een van de directeuren van een van de grootste organisaties van Nederland had geïnterviewd. Naar aanleiding van dat plannetje werd ik uitgenodigd voor een gesprek op afdeling Corporate Communicatie van deze organisatie. Het plannetje was inmiddels uitgemond tot een concreet plan. Ik had er zelfs al een begroting voor gemaakt en ingediend. De documentairemaker in mij leefde er helemaal van op.
De directeur had tijdens het interview verteld dat de organisatie in 2014 stapsgewijs de fysieke post wilde gaan afschaffen. Het gaat hier om nogal een grote organisatie die letterlijk miljoenen poststukken per jaar verstuurt. Ik vond (en vind) dat we met die overgang van papier naar digitaal iets moesten gaan doen. Het zou een uitgelezen kans zijn om het gehele Nederlandse publiek op een grootse manier afscheid te laten nemen van het papier en de enveloppen van de onderneming. Daarom verzon ik een groot plan vol verrassende verhalen (lees, hippe term: storytelling!) over de oude tijd van de fysieke post en de nieuwe digitale tijd. Aan de hand van 12 verhalen, elke maand 1, zou het grote publiek kunnen gaan wennen aan de overgang Van Papier Naar Digitaal. En ik had al een lijstje met leuke mensen, waaronder Jules Deelder. Ik zag het helemaal voor me!
Een afspraak bij de heren op beleidsniveau van afdeling Corporate Communicatie werd gemaakt.
Door een medewerker van de organisatie werd ik bij de receptie opgehaald en maakte ik een korte wandeltocht door het Utrechtse pand. In elke kamer zat een groepje mensen te vergaderen. Het lulde heel wat af daar bij die organisatie, zo oogde het. Een organisatie die trouwens geheel van onze belastingcenten betaald wordt.
Samen met 2 man en 1 vrouw nam ik plaats aan de vergadertafel onder een systeemplafond in een kamer met de bekende minimalistische kantoor look-and-feel. Er zal vast over nagedacht zijn. Dat het rust geeft tijdens vergaderingen of zo.
De vrouw, die op een andere afdeling van de organisatie werkt, kende ik van een vorig klusje, met overigens een rare afloop. Dat zou dit klusje ook krijgen.
Nadat ik een tapje koffie uit de machine had gekregen, begon ik direct opgewonden mijn idee uiteen te zetten. De man die het dichtst bij mij zat had geen koffie. Hij dronk uit een felgekleurde kinderbeker. Het was waarschijnlijk een soort yoghurtdrank want hij had zichtbaar moeite met drinken. Ondertussen mompelde hij iets van “sshhmm, ja, sshhmm uhuh” mijn kant op ter bevestiging dat hij niet met volledige aandacht voor de kinderbeker bezig was maar toch echt ook naar mijn verhaal luisterde. Ondertussen praatte ik door alsof ik niets gezien had. Vervolgens zag en hoorde ik hoe de man hoorbaar de bodem van de kinderbeker aan het bereiken was. De man had de kinderbeker rechtop gezet met het hoofd naar achteren om er zo het laatste restje yoghurt uit te krijgen. Vervolgens maakte ‘ie met 1 vinger het bovenste randje van de kinderbeker schoon. En verdween de vinger in de mond van de man.
Hij voelde zich er helemaal thuis, daar onder dat systeemplafond.
Het verhaal van de directeur werd tijdens het gesprek weerlegd. Het was helemaal niet zeker of dat de fysieke post zou worden afgeschaft, laat staan al in 2014. Inmiddels is het nieuwe jaar 2015 aangebroken en ontvang ik nog steeds fysieke post van deze organisatie. Men vergadert er vast en zeker nog over.
Met mij werd afgesproken dat ik van de heren een reactie op mijn plan zou krijgen. Ik moest wel even geduld hebben want er moest nog over vergaderd worden.
Ik heb niets meer van de heren vernomen. Zelfs niet na een poging van de vrouw. In een email aan de heren sloot ze af met de mededeling:
Binnen de EU gelden 28 verschillende tarieven die nu vanaf 1 januari 2015 ook doorberekend moeten worden aan klanten die afkomstig zijn uit Europa. Dit geldt dus niet voor klanten buiten Europa!