De artiest Drake werd onlangs aangeklaagd omdat hij in zijn track Pound Cake/Paris Morton Music 2 een stuk van de track Jimmy Smith Rap van Jimmy Smith als gesampl gebruikt.

Hier het orgineel van Jimmy Smith Rap:

De track van Drake begint met de sample waar een paar woorden in gewijzigd zijn:

De rechten voor deze sample konden niet voor het uitbrengen van de track gecleared worden omdat de rechthebbenden van Jimmy Smith’s copyright verklaard hebben dat Jimmy daar nooit toestemming voor zou hebben gegeven omdat hij Hip Hop haatte. Vandaar zijn statement “Jazz is the only real music that’s gonna last, all that other bullshit is here today and gone tomorrow. But jazz was, is and always will be.”

Opvallend dus dat juist dat statement door Drake gebruikt wordt in een kleine verandering:

“Only real music’s gonna last, all that other bullshit is here today and gone tomorrow.”

Maar het verhaal wordt nog fraaier want nu heeft de rechter William H. Pauley III heeft onlangs de uitspraak gedaan:

There can be no reasonable dispute that the key phrase in Smith’s song “is an unequivocal statement on the primacy of jazz over all other forms of popular music,” and that Drake’s use, by contrast, “transforms Jimmy Smith’s brazen dismissal of all non-jazz music into a statement that ‘real music,’ with no qualifiers, is ‘the only thing that’s gonna last.'”

(…)

“This is precisely the type of use that ‘adds something new, with a further purpose or different character, altering the first [work] with new expression, meaning or message,” writes the judge.

De “rechthebbenden” vroegen 300.0000 dollar voor het zonder toestemming citeren van Jimmy Smith. Naar dat geld kunnen ze nu fluiten vanwege die opvallende uitspraak van de rechter. Deze rechter ziet dit werk als een creatieve herbewerking die “sharply different” is ten opzichte van het orgineel.

Ook verklaarde de rechter:

Drake used Smith’s work as “raw material” for his creative objective.

Het is een enorm opvallende uitspraak die wellicht nieuwe visie op copyright inluidt. Dat zou tijd worden! Al jaren beschouw ik copyright vanuit eenzelfde visie als deze rechter. Het hergebruiken van samples moet toegestaan zijn. Muziek bouwt namelijk altijd voort op wat er al was. Dus als ik een sample van Hendrix of The Beatles gebruik en er totaal iets anders mee maak dan moet dat mogen. Dat heet namelijk creativiteit en zo werkten Hendrix en The Beatles ook. Ook zij hergebruikten andermans muziek.

300.000 dollar voor het gebruik van zo’n sample durven vragen is gewoon ziekelijk. Dan hou je niet van muziek, dan geef je alleen maar om geld.

Wat een overwinning voor alle creatieven wereldwijd!

(omslag foto werd gemaakt door Amber onder CC BY-SA)