De luie generatie?

Zelfs in de Groene Amsterdammer – misschien moet ik wel zeggen: juist – wordt er laatdunkend over internet gedaan en social media in het bijzonder. Ik las dat tijdschrift altijd graag maar heb toch besloten het nooit meer te kopen. Het staat haaks op mijn gevoel dat ik bij internet heb.

De Groene is geen uitzondering want ook op tv en in de kranten wordt vaak aandacht gegeven aan ‘de luiheidsfactor van sociale media’. Men zou eenvoudig op like klikken zonder verder iets te doen. Activisme zou niets meer voorstellen want men gaat immers niet meer de straat op, zo is het beeld dat er geschetst wordt. En de rol van internet, met social media in het bijzonder, zou daarin miniem zijn.

Ik ben Malle Pietje niet! Er is nog nooit zoveel gedemonstreerd als de afgelopen jaren. En dat is allemaal geïnitieerd en georganiseerd dankzij internet. De Arabische Lente bijvoorbeeld, het Nederlandse culturele verzet en #occupytogether.

En ja, de meeste mensen blijven op hun luie reet zitten. Die doen geen klote omdat ‘het toch geen zin heeft’. Ik hoop dat die mensen geen kinderen hebben want als je zo’n laconieke levensvisie hebt ben je een plant. En planten kunnen geen kinderen opvoeden.

Gelukkig zijn er massa’s mensen niet lui. En komen zij juist in actie. Dat is al jaren aan de gang online. Met als gevolg dat het de muziekindustrie omver blies, het de journalistiek een schop gaf en nu de machthebbers, de politiek en de banken voor een blok zet. Zij, de elite, zou drommels goed moeten beseffen dat die houding jegens internet haar kapot zal maken. Omdat ze zuiver op macht en exclusiviteit uit is.

Internet kent geen macht. Op internet geldt 1 regel: communicatie. Binnen een netwerk communiceren de nodes, zijn zij in dialoog. De link als teken van verbondenheid, als teken van communicatie. De gevestigde orde wil niet linken naar ons, linken naar het volk. De gevestigde orde wil niet communiceren. De gevestigde orde wil slechts haar boodschap zenden. Een boodschap die wij allang niet meer horen, een boodschap die we eerder zouden willen disliken.

Wij mensen van het internet werken samen. De 99%. Zij niet. Zij zijn de 1% die erbuiten valt. Door een foutje in de geschiedenis. Door het miskennen van internet. Door het miskennen van mens en democratie.

Het voelt goed om te pionieren: twitterend vanaf het asfalt

Zoals je weet heb ik samen met Rick Noordhuizen in opdracht van BEREIK! een snelwegcommunity opgezet rond de A13: A13.nu. En donders nog aan toe, het werkt!

On-the-fly – al doende leert men – stuitten we op een paar dingen:

de weggebruiker vraagt om aandacht vanaf de snelweg via Twitter
de weggebruiker checkt in op de A13 via FourSquare
de weggebruiker maakt foto’s vanaf de snelweg
de weggebruiker is de beste filemelder
de weggebruiker is dankzij Twitter en FourSquare niet langer anoniem
de weggebruiker is zich bewust van medeweggebruikers op Twitter
de overheid weet zich (nog steeds) geen raad met al deze user generated content
social media = user generated content
Twitter is nu, live / een weblog is voor de documentatie, de verslaglegging, de verdieping

Conclusie? Een snelweg is een community. Net zo goed als een stad dat is. Of een flat. Of een voetbalvereniging. De A13 dus ook. Dagelijks asfaltballet waarin tijd, de weggebruikers samen, het weer en allerlei andere factoren een grote rol spelen.

En een snelweg heeft nieuws. Elke dag weer. Omdat het over mensen gaat, mensen die de weg nodig hebben om iets te bereiken, anders waren ze wel thuisgebleven. En nu dankzij Twitter komen die verhalen er echt uit. Zit men storytelling te Twitteren. Vanaf het asfalt.

Want wat is het eerste dat je doet als je een botsing hebt gehad met je auto? Even ervan uitgaan dat je geen letsel hebt opgelopen: juistum, je pakt je mobiel, maakt een foto van je auto en zet hem op Twitter. Een kwestie van seconden. Doen wij allemaal. Een teken van leven live vanaf de snelweg. Dat is A13.nu, het blog en op Twitter.

Het voelt goed om te pionieren.

Snelwegcommunities, onthou dat woord!

(asfalt achtergrond van: kadox-stock)

Sociaal gedrag

Sociale media (Engels Social media) is een verzamelbegrip voor online platformen waar de gebruikers, zonder of met minimale tussenkomst van een professionele redactie, de inhoud verzorgen. Tevens is er sprake van interactie en dialoog tussen de gebruikers onderling. Kaplan en Haenlein definieren sociale media als “een groep internetapplicaties die gebruikmaken van de ideologie en de technologie van Web 2.0 en de creatieve uitwisseling van User Generated Content”.[1][2] Onder de noemer sociale media worden onder andere weblogs, fora, sociale netwerken als Hyves, Facebook en LinkedIn en diensten als Twitter geschaard.

Via deze media delen mensen verhalen, kennis en ervaringen. Dit doen zij door zelf berichten te publiceren of door gebruik te maken van ingebouwde reactiemogelijkheden. Denk hierbij aan weblogs, waar lezers reacties kunnen achterlaten via een reactieformulier of middels trackbacks.

Zie Sociale media – Wikipedia.

Een weblog is de meest onafhankelijke en vrije vorm van Social Media. Menig blogger stelt namelijk niet van die weerzinwekkende gebruikersvoorwaarden op waar vrijwel alle grote Social Media platforms, vanaf Facebook en verder, zich wel schuldig aan maken.

Social Media is daarmee een hol begrip. En het wekt de suggestie dat email, telefoon, radio, chatboxen en ga zo maar door, asociale media zijn. Of op zijn minst minder sociale media zouden zijn.

Klopt niet. Bovendien hebben we het over gedrag. Menselijk gedrag. En alleen dat kan bepalen of iets sociaal of asociaal te noemen is. En Media, meervoud van medium, een hulpmiddel in de communicatie, is dus altijd ongekleurd.

Een microfoon is een prachtig apparaat om een gesprek mee vast te leggen. Of om iemand mee op zijn kop te slaan. En om bij dat laatste te blijven, heeft de microfoon dan schuld? En wat te denken van een slechte microfoon? Eentje die ruist en de stemmen wat vervormt? Noemen we dat dan een asociale microfoon?

Sociaal gedrag kunnen afschuiven op de middelen die we ervoor gebruiken… gekker moet het toch niet worden?

Community-bouwer

Een klein plannetje starten, dat kunnen veel mensen. Een klein plannetje groter maken wordt al snel lastig. Laat staan groot groeien en het nog jaren volhouden ook.

Het is me met Haags Bakkie, Open Koffie en Hofstijl dik gelukt. En niet dat ik die successen geheel aan mezelf heb te danken, zeker niet, want juist anderen raakten enthousiast van mijn plannen en deden mee. Maar het is niet altijd makkelijk geweest. Bijvoorbeeld bij Hofstijl was het vaak een komen en gaan qua bloggers en moest ik telkens nieuwe bloggers zien te vinden. Dat kost echt heel veel tijd en mentale energie.

Het is een van de dingen die ik 5 jaar geleden niet kon zien aankomen, maar inmiddels kan ik het echt op mijn CV noteren: ik ben een hele goeie community-bouwer. En ik word hiervoor inmiddels ook door derden ingehuurd om sociale media optimaal in te zetten om zo het community-gevoel te maximaliseren.

Slechts 15% van de internetgebruikers is ‘sociaal’

All the world’s a stage

Ongeveer 7 miljard mensen leven er op aarde (wiki). Ongeveer 2 miljard mensen daarvan gebruiken internet (cijfers 2010). En ruim 300 miljoen gebruikers, zo’n 15% van de internetgebruikers wereldwijd, maken gebruik van sociale media (cijfers 2010). Deze cijfers zijn wel sterk stijgende, zo groeide het gebruik tussen 2009 en 2010 met 70 miljoen.

Samen naar muziek luisteren. Samen in de bioscoop zitten. Samen een discussie hebben. Veel mensen vinden dat leuk.

Je ziet dat nu ook op blogs, op Twitter, op Flickr, op Vimeo, op Facebook. Gedeelde ervaringen online. Heel erg live, heel erg nu.

Het is vele malen krachtiger dan tv, radio, kranten. Deze media kunnen alleen maar zenden. Inmiddels zetten ook zij, natuurlijk, de sociale media in.

Het leven lijkt een gedeelde ervaring geworden. Jij en de rest van de wereld. Nu.

Onder de 7 miljard mensen op aarde bevinden zich ook mensen die helemaal geen internet (kunnen) gebruiken. Zoals baby’s. Sommige landen zijn door technische infrastructuur en armoede beperkt. Het is echter de verwachting dat in de toekomst meer mensen gebruik kunnen en zullen gaan maken van internet. En met name het gebruik van sociale media zal volgens verwachting sterk toenemen komende jaren. En daarmee zal de gedeelde ervaring wereldwijd binnen een paar jaar de overhand krijgen.

Toch zijn er zat bedrijven en vrienden van mij die niets van sociale media moeten hebben. Die weigeren er aan mee te doen en delen hun ervaringen niet online. Nog niet, of misschien wel nooit niet. Maar ooit zullen zij dan de grote uitzondering op de massa zijn. Of wellicht dat ze wanneer sociale media in de fase van volwassenheid zit, ontkennen dat ze er ooit anders over dachten. Zoals het zo vaak gaat met vernieuwing, of het nu om muziek gaat (herinneren we ons de opkomst van de rock ’n roll, de punk, of de house nog?), de popart van Andy Warhol of het eerste vliegtuig, de conservatieve mens wijst altijd zaken af die afwijken van de norm.

Iedereen weet dat als een subcultuur groter groeit het de naam mainstream krijgt. Een kwestie van tijd. En dan is het hippe er wel vanaf. Dan is het gewoon. Maar zover is het niet. Gelukkig maar. Want dat betekent: werk aan de winkel!

In de Schaduw van de Eenzaamheid

Mocht je de uitzending van gisteren gemist hebben – Uitzending 3: Meedoen of hopeloos achterblijven? Over de invloed van Twitter, Facebook en Hyves – bekijk hem nu hier:

Ik denk dat er heel wat eenzame mensen gisteravond de tv hebben aangezet om zich niet zo alleen te voelen. Het zijn ook juist die mensen die genieten van hun online contacten op Twitter, Facebook en Hyves. Sommige van die mensen liggen misschien zelfs ziek in bed en krijgen vrijwel geen bezoek. Ga die mensen niet vertellen dat ze die media niet zouden moeten gebruiken.

Ieder mens is bang voor eenzaamheid. Maar het is een kromme gedachte moderne media te verwijten dat ze oppervlakkigheid en eenzaamheid in de hand werken. Een gedachte die de kerken eeuwen geleden ook gebruikten om het volk te vertellen dat ze maar niet moeten lezen. De echte reden was: zo hou je het volk dom, want de kennis blijft in handen van slechts een paar priesters.

En dan dat kromme gezwets over intimiteit dat in het eerste deel van de uitzending het gesprek was. Alsof intimiteit iets is dat je alleen met je partner zou mogen delen! Psychiater Dirk knikte ook heftig van ‘yes’ toen het over dat onderwerp ging. Nou Dirk, intimiteit hoeft niet over sex te gaan maar is veel breder dan dat. En dat kan namelijk ook digitaal, via de computer. Iemand steunen, iemand die zich alleen voelt. Het is werkelijk een schande dat dit soort experts, en ook dat oude vrouwtje, intimiteit willen voorbehouden.

Boeken volgeschreven met intieme verhalen geven mensen juist hoop. Door over kwesties te lezen, intieme verhalen van mensen die misschien net zoals jij zich ‘anders voelen’ krijgt de lezer weer hoop, en kracht. Ook Twitter kan daarbij helpen. Het is niet raar wat je denkt, wat je doet. Onze globale kennis neemt hierdoor met de seconde toe. Twitter geeft duiding aan de levens van mensen wereldwijd. Een permanente documentaire van het leven. Een eerbetoon aan het leven. Zo’n medium afkraken is simpelweg ondeskundig.

Ruim 50 jaar geleden schreven psychiaters wereldwijd hele boeken vol, het zou slecht zijn om je kinderen teveel lief te hebben. Kusjes geven en knuffelen met je eigen kinderen zou kwalijke gevolgen hebben. Hedendaagse psychiaters beweren dat het een verslaving is als je te sociaal op sociale media bent. Tja …