Gisteravond aan tafel in het tv-programma Pauw zat een Isa Hoes met haar zoon Merlijn Kamerling die na 3 tussenjaren en 4 maanden New York nog altijd niet wist wat ‘ie wilde worden. Moeder Isa wist er zich geen raad mee. Merlijn blowde zich gek. Stond om 3 uur ’s middags pas eens op en wist vervolgens dan niet wat ‘ie moest gaan doen behalve met de scooter naar de coffeeshop te rijden.
Freek de Jonge zat ook aan tafel. Volgens Freek ontbrak het Merlijn aan 3 dingen:
vertrouwen
discipline
concentratie
Als het je aan puntje 1, vertrouwen, ontbreekt dan kun je puntjes 2 en 3 wel op je buik schrijven.
Ik kan erover meepraten. Vertrouwen krijgen in jezelf kan heel lastig zijn. Misschien krijg je zelden of nooit een compliment van je ouders wanneer je iets goed doet. Voel je je minderwaardig. Denk je dat jouw familie hooguit is weggelegd voor de grijze middelmaat. Is er niets om trots op te zijn.
De vraag aan Merlijn is dus: ben jij trots op jezelf? En wat nou als het antwoord op die vraag nee is? Wie gaat Merlijn dan dat zelfvertrouwen geven?
Maarten van Rossem gaf gisteravond in een uitzending van Jinek een zeer terechte sneer naar de eindredacteur van Nieuwsuur, Joost Oranje. Joost zou in een interview met een krant hebben gezegd: “Ik geloof best dat die Van Rossem nog even deskundig is als hij altijd was, maar we kunnen geen deskundige in de studio hebben die jurylid is bij De Slimste Mens, daar kunnen we niet aan beginnen.”
Hier het fragment:
Wat een walgelijke kortzichtigheid! Alsof een mens alleen maar in één ding goed mag zijn. Je mag niet èn amusement maken èn een expert op een bepaald gebied zijn?
Het is dat neerkijken op veelzijdige mensen dat ik haat. Het oude gezever van “schoenmaker, blijf bij je leest!” Sommige mensen hebben meerdere talenten. Deal with it!
Gisteravond stond de uitzending van het tv-programma Pauw geheel in het teken van EO 50 jaar. Met ondermeer oudgediende Bert Dorenbos die het hele uur aan tafel mocht blijven zitten terwijl de rest een stoelendans deed. Waarschijnlijk vanwege zijn extremistische uitspraken want dat doet het altijd zo leuk op tv.
Bert riep dat homofilie nog altijd “een probleem is dat gemaakt wordt”. Als homo wordt je niet geboren volgens Bert, maar je wordt het gemaakt. Kijk even naar de eerste paar minuten waarin deze griezel zijn extremisme predikt:
Bert Dorenbos is anti-homo maar betuigt wel de grootst mogelijke liefde voor god. Een man dus, want god kan nooit een zij zijn, zo oordelen de gelovigen. En Bert gelooft in Hem. Pure mannenliefde dus. Prima hoor, maar dat terzijde.
Het is mede door dit soort extreme geloofsgekken dat ik de kerk op mijn 13e de rug heb toegekeerd. Een slag mensen die veel normale zaken als een zonde beschouwt. Als je een ijsje op zondag koopt, of als je als vrouw een broek draagt, of nog erger: je BH uittrekt op het strand. Het is en wordt soms nog steeds, afgekeurd. Mag niet van god.
Bert is zeker geen uitzondering binnen de EO want neem bijvoorbeeld Henk Binnendijk. Hij ging regelmatig op televisie helemaal los met zijn godsdienstwaanzin. Zaken waarvoor geen enkel wetenschappelijk bewijs te vinden was, zaken die je als zuiver bovennatuurlijk moest bestempelen. Henk bracht het allemaal met grotere onzekerheid op tv want als er iemand zijn eigen woorden betwijfelde dan was het Henk zelf wel. Toen Herman Brood zei “ik weet dat ik diep van binnen deug” gaf Henk toe dat hij dat van zichzelf niet zeker wist. Maar toch stapte Henk nooit op de rem en bleef doorgaan met het prediken van zijn eigen onzekerheid op televisie.
Herman sloeg de spijker op de kop. Het probleem van gelovigen is dat ze nooit en te nimmer een beroep doen op hun geweten, ze handelen slechts naar wat de bijbel hun voorschrijft. Of beter: de interpretatie van de bijbel. Het boek staat vol metaforen die je op allerlei manieren kunt interpreteren. Daarom slachten christenen mekaar al eeuwen af door een gebrek aan moraal besef en slechte interpretatie van de bijbel. Als ze het even niet weten grijpen ze naar de bijbel. Terwijl ze de rest van de literatuur allemaal afkeuren. In mijn jeugd kwam ik soms bij lui over de vloer die vanwege het geloof geen televisie hadden, een apparaat van de duivel. Tja, daar krijg je oorlogen van. Die lui zullen nooit hun eigen moraal onderzoeken, nooit en te nimmer, maar alles en iedereen afkeuren en bestempelen als kwaad, des duivels, een zonde, boetedoening et cetera.
Daarom ook die afkeur van jezelf! Jezelf als zondaar zien. Vaak heb ik Henk Binnendijk zien janken op tv. Wat keurde die man zichzelf af. Hij zag zichzelf als verre van perfect. Maar wel tv blijven maken als leidend voorwerp. Een geestelijke kwelling, duidelijk zichtbaar. Een patient, niet fris in het hoofd. “Man, ga toch leven!”, dacht ik regelmatig. Kon ‘ie niet vanwege schuldbesef. Henk voelde zich een grote zondaar.
Het is een schande waar ik voor een deel ook door beschadig ben, hoewel ik op mijn 13e echt 100% voelde dat ik de benen moest nemen uit die kerk. Een geweten had ik wel! Dat voelde ik diep van binnen en weigerde ik uit te schakelen.
Als je naar de EO kijkt van nu, dan is dat behoorlijk veranderd. Maar vergis je niet hoor want nog maar een paar geleden was het Arie Boomsma die zijn afgetrainde borstkas zonder t-shirtje op het blad l’Homo toonde en daarvoor ontslagen werd bij de EO. Zijn kinderen zien hem zo niet anders, dat is de borstkas van pappa, maar EO-ers zien er gelijk acties van de duivel in.
En maar afkeuren. Voor je het weet ben je niet normaal, heb je een ziekte en heb je het allemaal aan jezelf te danken. Had je god maar in je hart moeten sluiten, jij zondaar.
Iets niet doen omdat god je ervoor zal straffen, dat is leven vol angst. Vandaar dat de mensen in de kerk, tenminste zeker in de Gereformeerde kerk waar ik vandaan kom, weinig opgewektheid uitstralen. Het is van een grote soberheid omdat je het leven hier op aarde niet teveel mag vieren. Dat komt later pas na de dood, in het hiernamaals. Maar janken dat die Christenen doen als er weer iemand dood is gegaan! Ze zouden blij moeten zijn als er weer iemand tot god geroepen is, maar nee hoor, bij de dood slaat de twijfel massaal toe.
Vanuit dat schuldgevoel zie ik de meeste Christenen handelen. Ze doen het niet omdat ze het diep van binnen voelen, nee ze doen het omdat het zo moet. Omdat de bijbel het hen voorschrijft, de dominee het gezegd heeft, of nog erger, omdat die gestoorde gek van een Bert Dorenbos het ze vertelde. Een man die abortus beschouwt als moord. Het is de veroordelende toon van mensen die zelf voor god willen spelen, die een bijbel misbruiken om anderen hun wil op te leggen.
En dat al 50 jaar lang dus. Voor Christenen en de EO heb ik slechts 1 wens: ontwikkel moreel besef en wijs de bijbel af. Zie dat boek slechts als een metaforisch fantasieboek. Want dat is het. Engelen bestaan niet. En je kunt ook niet over water lopen, de zee splitsen, of meer van die ongein. Elke kleuter snapt dat. Kom op zeg, het is 2017!
P.S. Ik heb nooit begrepen waarvoor het geslacht van god zou dienen. God plant zich niet voor en god gaat niet naar het toilet…
Lucky Fonz III vertelde gisteren in het tv-programma Pauw hoe hij ooit aan Armand had gevraagd: “Vind je het niet jammer dat je maar 1 hit gehad hebt?”
Waarop Armand met een glimlach had geantwoord: “Natuurlijk niet! De meeste mensen hebben helemáál geen hit.”
Op het eind van het programma boden Lucky en zijn muzikale collega van The Kik, Dave von Raven, joints aan de tafelgasten aan. Pauw inhaleerde een paar keer diep. Er werd gelachen. En een afgetrainde Dolf Jansen riep uit: “dit moet dan mijn eerste keer zijn!”
Terroristen met hun kalashnikovs knijsen humor en vermaak niet. Dan snap ik wel dat je zelfmoord pleegt door jezelf op te blazen.
Armand ging lachend in rook op. Wat ‘ie nalaat is zeker niet te min.
Hoewel het fenomeen film sinds 1880 bestaat vond de rus Vsevolod Illarionovich Pudovkin pas in 1920 er toepassingen voor uit die we vandaag de dag nog gebruiken. Zo’n 40 jaar later dus, zoals het zo vaak gaat met de uitvinding van nieuwe technologie. Het duurt jaren voordat er echt een nieuwe toepassing, een format, ontstaat.
Pudovkin vond de editing uit, door in de films te gaan knippen met een schaar en delen aan elkaar vast te plakken. Ook vond hij uit dat een camera vanuit een ander standpunt kon filmen om zo een blik vanaf een andere kant op de zaak te werpen.
Let wel: dit alles gebeurde ten tijden van de stomme film. Dus zonder geluid moest de film een verhaal vertellen. Geen sprekende hoofden, geen voice-overs, niets van dat alles.
De regels van Pudovkin gebruikt elke filmmaker tot op de dag van vandaag.
Met televisie verliep dat proces ongeveer hetzelfde. Volgens de overlevering werd op 26 januari 1926 in een laboratorium in London een eerste exemplaar van een werkende televisie getoond. Een van de dingen die de televisie ons toonde is hoe een radiomaker het nieuws voorleest. In plaats van het nieuws alleen maar te kunnen horen zagen we nu de radiomaker achter een buro met zijn grote microfoon zitten.
Tot op de dag van vandaag presenteren we het nieuws op die manier. We filmen een presentator die het nieuws opleest. Net zoals De Wereld Draait Door een groep mensen rond de tafel filmt die praten. Net zoals Pauw en Witteman dat doen. Het is exact gelijk aan het maken van radio maar dan met een camera erbij. En we doen het dus al bijna 100 jaar zo. Tijd voor iets anders, of niet?
Formats worden uitgevonden en blijven dan lange tijd in trek. Zo zal menig fotograaf dit door Vermeer bedachte format gebruiken voor het maken van een portretfoto:
Iemand kijkt ogenschijnlijk achteloos achterom.
Natuurlijk kreeg de televisie ook vernieuwende elementen. Met name Nederland heeft altijd een bijzondere rol gespeeld op dat gebied door het introduceren van vernieuwende cameravoering en editing binnen de wereld van de documentaire. Het over de schouder meekijken met de interviewer, dat werd in ons land uitgevonden. Of wat te denken van Frans Bromet die als 1e camjo zelf vanachter de camera vragen stelde? Iets dan men ooit als heel raar beschouwde, want het horen van een stem van iemand die je niet ziet, dat kan toch niet?
De opkomst van de film en televisie, ik ben er te jong voor. Wat ik wel heb meegemaakt is de opkomst van internet. Waar we nu middenin zitten. Waar we zitten te wachten op dat vernieuwende format. Want dat gaat er komen, ooit. We nemen nu lange video’s op, uploaden ze naar YouTube en verwachten dat de kijker op play drukt en achterover leunt. Alsof het televisie is. Net zoals Netflix televisie naar het internet brengt. Leuk, maar totaal niet vernieuwend. Waarom is de video nog niet interactief? Waarom kan video ook niet tekst zijn? Waarom loopt een video alleen maar vooruit in de tijd en kunnen we niet een parallel verhaal ingaan? Waarom is beeld en geluid niet gescheiden? Waarom leuken we video op met een stukje muziek op de achtergrond?
Kijk naar alle nieuwssites. Wat zij doen is een digitale krant maken. Met dezelfde rubrieken als een krant, nieuws, sport, amusement, opinie. En als je wilt reageren dan kan dat via de ingezonden digitale brief onderaan een bericht als reactie. Het enige verschil is dat het ene op papier bestaat en het andere online, verder zijn er geen verschillen.
Internet is een jong medium. Je zou kunnen zeggen dat het pas een jaar of 15 bestaat. En wellicht hebben we nog 15 jaar nodig om er echt nieuwe formats voor te verzinnen. Daar heb ik ideeën over. Maar da’s iets voor een andere keer.
Het is een geweldige tijd om nu te leven. Omdat we de echte innovatie van internet op ons leven gaan meemaken. En daar zitten we ZO dichtbij, ik voel het …
Hilversum ligt ook deze zomer weer compleet stil. Alles gaat in de herhaling want daar is immers geen redactie voor nodig. Met ingang van deze week tot 2 september houdt de Wereld Draait Door een zomerstop. Een vakantie van 3 maanden!
Wat denkt Hilversum? Dat de mensen tijdens de zomer geen tv kijken? En dat er geen hond naar de website van Uitzending Gemist kijkt en je die uitzendingen op tv dus moet gaan herhalen?
Mijn idee
Online is er een overvloed aan geweldige videos te vinden die een wat groter publiek kan gebruiken. Ik zit dan niet gelijk te denken aan UploadTV want dat programma kon mij niet boeien.
Natuurlijk moet er qua rechten het een en ander geregeld worden (er zijn genoeg rechtenstudenten die dat leuk vinden!) maar ik durf te wedden dat er met die moderne makers heel simpel en veel goedkoper iets te onderhandelen valt. Sterker nog: die staan te springen om een ander publiek te bereiken. Wij kunnen dat heel simpel crowdsourcen, Hilversum!
Er zijn er ook bij die een eigen show kunnen maken. Live. In plaats van via een Google Hangout, of een UX Stream. Die nieuwe generatie heeft zelf goeie spullen. Er hoeven geen camera’s gehuurd te worden of wat dan ook. Ook de editing kan men zelf. Vrije Creative Commons muziek eronder? Geen enkel probleem! De Nieuwe Makers hebben ook verstand van presentatie, van aankleding, van het voeren van discussies. En qua onderwerpskeuze kan het zulke interessante dingen opleveren. Er zijn genoeg zaken die je op televisie nooit ziet maar waar wij het online wel elke dag over hebben. Ook dat mag best eens aan dat andere publiek (lees: de tv-kijkers) getoond worden.
Ik ben nog van de generatie die de introductie van Nederland 3 heeft meegemaakt. Daarvoor had je de keuze uit 2 televisie zenders. Hele gezinnen keken dus de hele avond naar Nederland 1 of Nederland 2. En om van zender te switchen moest er iemand van de bank opstaan om het zender-knopje om te zetten.
Maar bij de introductie van commerciële televisie ging het ineens hard. Commerciële televisie inderdaad, daarvoor hadden we dus alleen niet-commerciële televisie. En door meer zenders kocht vrijwel iedereen een televisie met afstandsbediening waardoor het zappen een Van Dale woordje werd. Juist tijdens de reclameblokken van commerciële televisie werd er gezapt.
Vandaag de dag vraag ik me af waarom wij thuis nog een televisie-abonnement hebben. We kijken bijna nooit televisie zonder de laptop op schoot. En vaak kijk ik bijvoorbeeld een documentaire op Vimeo met een hoofdtelefoon op en mijn vriendin een Uitzending Gemist. Dan gaat natuurlijk de televisie uit.
Qua aandachtsspanne is de verveling alleen maar toegenomen. We zappen en klikken sneller weg dan ooit tevoren. De keuze is simpelweg veel groter en we zijn wellicht veel onrustigere consumenten geworden. Zeg eens zelf: hoe snel klik jij weg? Kijk jij ook naar hoe lang een video nog duurt? Misschien klik jij wel nooit op video’s omdat ze gewoonweg te tijdrovend zijn? Of lees je nooit een lange blogpost? Alles wat teveel tijd kost, wordt al snel weggeklikt. Maar waarom? Je klikt weg en gaat naar de volgende site, om ook daar weer voor even iets snel te lezen om weer door te klikken naar een andere site. Waarom doe je dat toch? Om een grote hoeveelheid diversiteit op te pikken? Om niets te willen missen?
Gisteren zag ik deze foto. En opnieuw viel me op dat er strepen (‘banding’) in de foto te zien zijn die in werkelijkheid niet voorkomen. Wat heen er weer getweet over de kwestie leverde het volgende op:
@Raaphorst ik vraag me af of JPG uberhaupt dat soort color ranges wel trekt…
Ik vind die ‘banding’ verschijnselen echt niet te pruimen. Bij video treedt precies hetzelfde effect op. We kopen ons dus gek aan hele dure DLSR camera’s met een super hoge resolutie waar onze schermen slechts een fractie van kan weergeven.
In onze woonkamer staat nog gewoon een CRT-televisie, door mijn vriendin aangeduid als bolletjesteevee. Dat blijft het beste beeld geven. En binnenkort bestel ik een Mac Book Pro met Retina-scherm. Ik ben benieuwd!
