Lucky Fonz III vertelde gisteren in het tv-programma Pauw hoe hij ooit aan Armand had gevraagd: “Vind je het niet jammer dat je maar 1 hit gehad hebt?”
Waarop Armand met een glimlach had geantwoord: “Natuurlijk niet! De meeste mensen hebben helemáál geen hit.”
Op het eind van het programma boden Lucky en zijn muzikale collega van The Kik, Dave von Raven, joints aan de tafelgasten aan. Pauw inhaleerde een paar keer diep. Er werd gelachen. En een afgetrainde Dolf Jansen riep uit: “dit moet dan mijn eerste keer zijn!”
Terroristen met hun kalashnikovs knijsen humor en vermaak niet. Dan snap ik wel dat je zelfmoord pleegt door jezelf op te blazen.
Armand ging lachend in rook op. Wat ‘ie nalaat is zeker niet te min.
Hoewel het fenomeen film sinds 1880 bestaat vond de rus Vsevolod Illarionovich Pudovkin pas in 1920 er toepassingen voor uit die we vandaag de dag nog gebruiken. Zo’n 40 jaar later dus, zoals het zo vaak gaat met de uitvinding van nieuwe technologie. Het duurt jaren voordat er echt een nieuwe toepassing, een format, ontstaat.
Pudovkin vond de editing uit, door in de films te gaan knippen met een schaar en delen aan elkaar vast te plakken. Ook vond hij uit dat een camera vanuit een ander standpunt kon filmen om zo een blik vanaf een andere kant op de zaak te werpen.
Let wel: dit alles gebeurde ten tijden van de stomme film. Dus zonder geluid moest de film een verhaal vertellen. Geen sprekende hoofden, geen voice-overs, niets van dat alles.
De regels van Pudovkin gebruikt elke filmmaker tot op de dag van vandaag.
Met televisie verliep dat proces ongeveer hetzelfde. Volgens de overlevering werd op 26 januari 1926 in een laboratorium in London een eerste exemplaar van een werkende televisie getoond. Een van de dingen die de televisie ons toonde is hoe een radiomaker het nieuws voorleest. In plaats van het nieuws alleen maar te kunnen horen zagen we nu de radiomaker achter een buro met zijn grote microfoon zitten.
Tot op de dag van vandaag presenteren we het nieuws op die manier. We filmen een presentator die het nieuws opleest. Net zoals De Wereld Draait Door een groep mensen rond de tafel filmt die praten. Net zoals Pauw en Witteman dat doen. Het is exact gelijk aan het maken van radio maar dan met een camera erbij. En we doen het dus al bijna 100 jaar zo. Tijd voor iets anders, of niet?
Formats worden uitgevonden en blijven dan lange tijd in trek. Zo zal menig fotograaf dit door Vermeer bedachte format gebruiken voor het maken van een portretfoto:
Iemand kijkt ogenschijnlijk achteloos achterom.
Natuurlijk kreeg de televisie ook vernieuwende elementen. Met name Nederland heeft altijd een bijzondere rol gespeeld op dat gebied door het introduceren van vernieuwende cameravoering en editing binnen de wereld van de documentaire. Het over de schouder meekijken met de interviewer, dat werd in ons land uitgevonden. Of wat te denken van Frans Bromet die als 1e camjo zelf vanachter de camera vragen stelde? Iets dan men ooit als heel raar beschouwde, want het horen van een stem van iemand die je niet ziet, dat kan toch niet?
De opkomst van de film en televisie, ik ben er te jong voor. Wat ik wel heb meegemaakt is de opkomst van internet. Waar we nu middenin zitten. Waar we zitten te wachten op dat vernieuwende format. Want dat gaat er komen, ooit. We nemen nu lange video’s op, uploaden ze naar YouTube en verwachten dat de kijker op play drukt en achterover leunt. Alsof het televisie is. Net zoals Netflix televisie naar het internet brengt. Leuk, maar totaal niet vernieuwend. Waarom is de video nog niet interactief? Waarom kan video ook niet tekst zijn? Waarom loopt een video alleen maar vooruit in de tijd en kunnen we niet een parallel verhaal ingaan? Waarom is beeld en geluid niet gescheiden? Waarom leuken we video op met een stukje muziek op de achtergrond?
Kijk naar alle nieuwssites. Wat zij doen is een digitale krant maken. Met dezelfde rubrieken als een krant, nieuws, sport, amusement, opinie. En als je wilt reageren dan kan dat via de ingezonden digitale brief onderaan een bericht als reactie. Het enige verschil is dat het ene op papier bestaat en het andere online, verder zijn er geen verschillen.
Internet is een jong medium. Je zou kunnen zeggen dat het pas een jaar of 15 bestaat. En wellicht hebben we nog 15 jaar nodig om er echt nieuwe formats voor te verzinnen. Daar heb ik ideeën over. Maar da’s iets voor een andere keer.
Het is een geweldige tijd om nu te leven. Omdat we de echte innovatie van internet op ons leven gaan meemaken. En daar zitten we ZO dichtbij, ik voel het …
Hilversum ligt ook deze zomer weer compleet stil. Alles gaat in de herhaling want daar is immers geen redactie voor nodig. Met ingang van deze week tot 2 september houdt de Wereld Draait Door een zomerstop. Een vakantie van 3 maanden!
Wat denkt Hilversum? Dat de mensen tijdens de zomer geen tv kijken? En dat er geen hond naar de website van Uitzending Gemist kijkt en je die uitzendingen op tv dus moet gaan herhalen?
Mijn idee
Online is er een overvloed aan geweldige videos te vinden die een wat groter publiek kan gebruiken. Ik zit dan niet gelijk te denken aan UploadTV want dat programma kon mij niet boeien.
Natuurlijk moet er qua rechten het een en ander geregeld worden (er zijn genoeg rechtenstudenten die dat leuk vinden!) maar ik durf te wedden dat er met die moderne makers heel simpel en veel goedkoper iets te onderhandelen valt. Sterker nog: die staan te springen om een ander publiek te bereiken. Wij kunnen dat heel simpel crowdsourcen, Hilversum!
Er zijn er ook bij die een eigen show kunnen maken. Live. In plaats van via een Google Hangout, of een UX Stream. Die nieuwe generatie heeft zelf goeie spullen. Er hoeven geen camera’s gehuurd te worden of wat dan ook. Ook de editing kan men zelf. Vrije Creative Commons muziek eronder? Geen enkel probleem! De Nieuwe Makers hebben ook verstand van presentatie, van aankleding, van het voeren van discussies. En qua onderwerpskeuze kan het zulke interessante dingen opleveren. Er zijn genoeg zaken die je op televisie nooit ziet maar waar wij het online wel elke dag over hebben. Ook dat mag best eens aan dat andere publiek (lees: de tv-kijkers) getoond worden.
Ik ben nog van de generatie die de introductie van Nederland 3 heeft meegemaakt. Daarvoor had je de keuze uit 2 televisie zenders. Hele gezinnen keken dus de hele avond naar Nederland 1 of Nederland 2. En om van zender te switchen moest er iemand van de bank opstaan om het zender-knopje om te zetten.
Maar bij de introductie van commerciële televisie ging het ineens hard. Commerciële televisie inderdaad, daarvoor hadden we dus alleen niet-commerciële televisie. En door meer zenders kocht vrijwel iedereen een televisie met afstandsbediening waardoor het zappen een Van Dale woordje werd. Juist tijdens de reclameblokken van commerciële televisie werd er gezapt.
Vandaag de dag vraag ik me af waarom wij thuis nog een televisie-abonnement hebben. We kijken bijna nooit televisie zonder de laptop op schoot. En vaak kijk ik bijvoorbeeld een documentaire op Vimeo met een hoofdtelefoon op en mijn vriendin een Uitzending Gemist. Dan gaat natuurlijk de televisie uit.
Qua aandachtsspanne is de verveling alleen maar toegenomen. We zappen en klikken sneller weg dan ooit tevoren. De keuze is simpelweg veel groter en we zijn wellicht veel onrustigere consumenten geworden. Zeg eens zelf: hoe snel klik jij weg? Kijk jij ook naar hoe lang een video nog duurt? Misschien klik jij wel nooit op video’s omdat ze gewoonweg te tijdrovend zijn? Of lees je nooit een lange blogpost? Alles wat teveel tijd kost, wordt al snel weggeklikt. Maar waarom? Je klikt weg en gaat naar de volgende site, om ook daar weer voor even iets snel te lezen om weer door te klikken naar een andere site. Waarom doe je dat toch? Om een grote hoeveelheid diversiteit op te pikken? Om niets te willen missen?
Gisteren zag ik deze foto. En opnieuw viel me op dat er strepen (‘banding’) in de foto te zien zijn die in werkelijkheid niet voorkomen. Wat heen er weer getweet over de kwestie leverde het volgende op:
@Raaphorst ik vraag me af of JPG uberhaupt dat soort color ranges wel trekt…
Ik vind die ‘banding’ verschijnselen echt niet te pruimen. Bij video treedt precies hetzelfde effect op. We kopen ons dus gek aan hele dure DLSR camera’s met een super hoge resolutie waar onze schermen slechts een fractie van kan weergeven.
In onze woonkamer staat nog gewoon een CRT-televisie, door mijn vriendin aangeduid als bolletjesteevee. Dat blijft het beste beeld geven. En binnenkort bestel ik een Mac Book Pro met Retina-scherm. Ik ben benieuwd!
Als je iemand op de radio een verhaal hoort vertellen en die persoon vertelt bijvoorbeeld over Afrika dan gaan je in gedachten mee naar dat land. Jouw hersens maken die beelden aan. En misschien kloppen ze totaal niet met de werkelijkheid.
Zou je zo iemand op televisie zien dan zit je naar een persoon te kijken die over Afrika vertelt en het enige beeld dat je erbij hebt is van de persoon zelf die dat verhaal zit te vertellen. Je gaat niet in gedachten mee naar Afrika en blijft kijken naar de persoon. Televisie maakt de persoon belangrijk maar prikkelt de fantasie helemaal niet. Sterker nog: het verhaal zal je snel vergeten maar hoe de persoon eruit ziet zal je onthouden.
