Zo word je echt goed

Je bent meestal niet gelijk ergens goed in. Je kunt het wel worden. Volgens velen is talent daarin essentieel. Ik denk van niet.

Van te voren zeggen dat je iets niet kunt zonder het echt te hebben geprobeerd wordt puur ingegeven door angst. Je kunt iets niet weten tenzij je het probeert. En dat proberen kan best een tijd duren. Trek er maar gerust een mensenleven voor uit.

a-muzikaal

Een tijd geleden hoorde ik een bekend muzikant vertellen over hoe hij vroeger de ene noot niet van de ander kon onderscheiden. Hij was volslagen a-muzikaal! Toch werd hij gegrepen door de liefde voor muziek en wilde hij persé gitaar leren spelen. Dit kostte hem dan ook de grootst mogelijke moeite. Maar wie had ooit kunnen bedenken dat deze Robert Fripp ooit ondermeer op de albums Heroes en Scary Monsters van David Bowie te horen zou zijn?

Er is de wil om echt goed te worden. En die wil, dat is alles, dat is jouw drive, jouw inner mountain flame. De rest, het doet er geen reet toe. En de mening van anderen? Wat denk je zelf?

Radiomaken

Ira Glass is de producer en stem van het zeer succesvolle radioprogramma This American Life. In al zijn interviews en lezingen praat Ira over Het Gat, de kloof die zit tussen de mensen die je bewondert en wie je zelf bent.

Ira werd al vrij jong gegrepen door het fenomeen radio en wilde dat ook gaan maken. Al snel kreeg hij de gelegenheid om dat te gaan doen. Maar daar waar hij andere starters in het vak al snel echt goed zag worden, bleef hij worstelen. Maar hij gaf niet op, hij wist wat hij wilde. Hij werd gedreven door smaak en een kritische houding. Hij wist wat hij zocht.

Natuurlijk is het angst. Om te zeggen dat je het niet kunt. Hoeveel angsten moet een mens zien te overwinnen in het leven? Het is niet anders tenzij je zwicht voor die angsten. Wat velen doen. Zij geven op.

Quintus

Ik had een vriend die helaas te jong is overleden. Samen hebben we diverse bands gehad. En ik weet nog goed dat we op een avond in muziekcafé De Pater in Den Haag speelden. We hadden de gitaren omgedaan en Quintus fluisterde in mijn oor: “kijk, die mensen staan allemaal voor het podium naar ons te kijken, maar wij staan òp het podium.”

Daarna ging het steeds beter. En soms ook niet. Soms speelde ik zo slecht dat ik er de brui aan wilde geven. Soms voelde de kloof tussen mij en het publiek te groot. Ook al speelde ik in een uitverkocht Paradiso, of Tuitjenhorn. De plek waar het gebeurt maakt namelijk geen reet uit. Je speelt voor 1 ding en dat is de muziek. Het applaus en de aandacht, allemaal leuk en aardig maar dat is niet het ding. Het ding is de muziek. En dus geef je niet op omdat die muziek in je zit, omdat je het in je donder voelt. En omdat je er bezeten van bent en het eruit moet!

Als je een doorzetter bent dan ben je in mijn ogen een winnaar. Da’s pas echt goed.

Passie is een holle marketingterm geworden

In mijn Twitter timeline zie ik regelmatig workshops voorbij komen die je beloven te helpen bij het ontdekken van je passie. Hartstikke leuk hoor, je passie ontdekken, maar belangrijker nog is leren omgaan met je passie.

Zo blogde Peter de Kock gisteren.

Passie is een holle marketingterm geworden. Zonder passie ben je geen blij mens, zo luidt de boodschap. En als je jouw passie ook daadwerkelijk mag uitvoeren dan ben je een nog blijer mens. Inderdaad ja, mag uitvoeren, want niets moet natuurlijk tegenwoordig.

Ik kan je wel vertellen: met passie alleen kom je er niet. En ik spreek uit ervaring. Toen ik een jaar of 13 was knetterde ik van passie voor de gitaar. Helaas ging het ook gepaard met grote frustratie. In het begin haatte ik dat instrument regelmatig want iedereen speelde beter dan ik. Toch hield ik vol omdat ik ergens wist dat als die anderen het konden, ik het ook zou moeten kunnen. En dus knokte ik jarenlang door. Om vervolgens telkens op mijn bek te gaan en geconfronteerd te worden met mijn achterstand. Gelukkig geloofde ik niet (en nog steeds niet) in het woordje talent en bleef ik maar doorgaan, net zolang tot mijn gitaarleraar Ferry Robers veren in mijn kont begon te steken. Anderen legden het bijltje erbij neer maar ik niet!

Al die workshops en trainingen die vandaag de dag over passie worden gegeven, ze vertellen niet het hele verhaal. Passie is hooguit de aanjager van de liefde die je voor iets voelt. Maar alleen met passie kom je er niet. Zeker als passie een beroep moet doen op creativiteit, of op een bepaalde behendigheid. Je zult jezelf tijd moeten geven, geduld moeten hebben om dat goed te ontwikkelen. Een kwestie van aan de slag gaan en blijven doorgaan, jarenlang. Vergeet woorden als inspiratie en talent, ook dat zijn holle termen waar je niets mee kunt. Als je iets graag wil zul je het tijd moeten geven en geduld moeten hebben. De meeste mensen geven al weer vrij snel op onder het motto van ‘ik heb er het talent niet voor’ of ‘ik heb te weinig inspiratie de laatste tijd’. En misschien voelen zij zelfs wel meer passie dan jij. Toch maakt dat geen ene moer uit, want het punt is: de volhouder wint. Altijd.

Placebo-effecten bij Het Uitgestelde Doen

Samen met mijn vriendin organiseer ik blog-art, een creatief evenement voor en door bloggers, in Theater aan het Spui, Den Haag.

Mijn vriendin en ik wilden blog-art graag organiseren. Dus besloten we het te gaan doen (doen!). We hadden een soort globaal idee hoe het eruit zou zien. Vervolgens gingen we op zoek naar een geschikte ruimte. Mensen bellen. Sommige mensen bleken niet hulpvaardig. Dat schiet niet op. Totdat je op een dag in Theater aan het Spui staat, elkaar aankijkt en beiden denkt: “dit is de plek!” En een week of twee later wordt het na een gesprek met Cees Debets, de directeur, ook echt De Plek.

Een aantal mensen vroegen ons: “denk je dat daar behoefte aan is?”. Sommigen zelfs direct: “dat moet je maar eens onderzoeken!”.

Wat nu onderzoeken? Ik geloof geen bal van onderzoeken. Kijken of ergens behoefte aan is? Het is een kwestie van ergens in geloven en het ook echt gaan doen. Natuurlijk, als uit een onderzoek blijkt dat het publiek er positief tegenover staat ga je misschien met een positiever gevoel aan de slag, maar naar mijn idee is dat een placebo-methode. Niemand kan van te voren inschatten of iets zin heeft. Of iets nut heeft. Of er behoefte aan is. Je moet er zelf in geloven en dan komt het er. Hoe dan ook. Desnoods door heel hard te werken en heel lang vol te houden. Bovendien blijkt dat het tegendeel ook altijd waar te zijn.

Als je weet waar je voor gaat, je niet door ‘ja-maar’-meningen laat afleiden, het tijd geeft en weet vol te houden, slaag je altijd!