VPRO

Er zijn 74 berichten getagd als VPRO.

De Europese “geldscheppers” van 80 miljard

Vroeger, lang voor de industriële revolutie lag de macht geheel in handen van koningen en priesters. Het volk werd dom gehouden door ze alleen toegang te geven tot religieuze en filosofische literatuur. Dit terwijl de meeste mensen niet eens konden lezen of schrijven.

Waar zit tegenwoordig de macht? Follow the money?

Gisteravond zag ik de uitzending van VPRO Tegenlicht over Geldscheppers. Over hoe de Europese Centrale Bank elke maand 80 miljard euro (!!!!) via een stimuleringsprogramma het bedrijfsleven in pompt. Geld dat niet naar de Europese inwoners gaat. Niet in de zorg gestopt wordt. Niet aan het milieu besteed wordt.  Nee, door bedrijfsobligaties te kopen van grote kredietwaardige bedrijven die gevestigd zijn in de Eurozone wordt elke maand die 80 miljard euro besteed! En de kans bestaat dat het in de toekomst beschouwd gaat worden als weggegooid geld dat de schuldenlast alleen maar heeft doen toenemen!

Wat hoofdeconoom bij ABN Amro, , in de uitzending zegt is klare taal:

Als iemand tegen mij had gezegd: “Wat gebeurt er met een centrale bankier die dit beleid gaat voeren?” Dan had ik waarschijnlijk gezegd: “Zo’n centrale bankier die verliest zijn baan en die wordt opgesloten, hetzij gevangenis, hetzij in een gesloten inrichting.”

Maarten Schinkel, economisch journalist van het NRC rekent in Tegenlicht uit dat als je die 80 miljard analyseert via de rekensom ‘254.000 euro per koopwoning’ je alle inwoners van een stad zoals Amsterdam gratis een koopwoning cadeau kunt doen. En wel iedere maand!

Hallo, bent u daar nog? Inderdaad ja, what the fuck!?

Een experiment voor 80 miljard euro per maand!

Verplicht kijkvoer: Geldscheppers – VPRO Tegenlicht

P.S. Mijn tweet van gisteravond tijdens uitzending werd meegenomen in het twitterverslag.

Omslagfoto – Mario Draghi, voorzitter van de Europese Centrale Bank – onder CC BY-SA: World Economic Forum

Engelstalige podcasts en het verlies van Nederlandsheid

Hoewel de absolute aantallen podcastluisteraars in Nederland lager liggen, lijken ook de Nederlandse iTunes-ranglijsten van de afgelopen week Stein’s indruk te bevestigen. Serial en nog drie andere Amerikaanse podcasts staan in de top tien, en slechts één podcast van een Nederlandstalig radioprogramma staat genoteerd: Met het oog op morgen.
— VPRO Dorst – Podcast Mania

Toen ik vorig jaar van de NTR groen licht kreeg voor het uitzenden van mijn radiodocumentaire Oostende Healing zat ik met 1 ding in mijn maag: een belangrijke rol in mijn documentaire was weggelegd voor de brit Mike Butcher. Hoe moest ik dat oplossen? Robert Soomer, hoofdredacteur van Radio6, nam mijn zorgen weg: “geen probleem, van onze luisteraars kun je verwachten dat ze Engels prima verstaan”.

Het iTunes-ranglijstje zoals de heer Stein in bovenstaande quote aanhaalt, bevestigt dit. De Nederlandse luisteraar heeft geen enkel probleem met Engels. En luistert dus vooral naar Engelstalige podcasts. Net zo goed als de meeste popliedjes ook in het Engels zijn. Zonder ondertiteling zingen we uit volle borst mee. Zelfs mijn dochter van 12 die vanavond naar Katy Perry gaat. En natuurlijk begrijpt ze die teksten niet helemaal, hoewel het Engels op haar leeftijd er al zeker vrij goed inzit, maar die ontdekkingsreis in een onbekende taal neemt met de dag toe. En die wordt juist door muziek en internet gestimuleerd.

We schuiven steeds meer richting de Engelstaligen op. Het is een logisch gevolg van de globalisering, van een wereld die door moderne media slechts 1 muisklik van elkaar verwijderd is. Een wereld die zonder taalproblemen nu eenmaal beter en breder kan communiceren.

Zonder misverstanden in taal kunnen er misschien wel oorlogen worden voorkomen. Voelen we ineens die eenheid die ons bindt omdat we niet langer een communicatieprobleem kunnen aanvoeren als argument om elkaar vooral niet te willen begrijpen. Wat nu als de hele wereld elkaar tenminste kan verstaan en begrijpen? Hoe mooi de techniek ook is, is dat niet de ware innovatieslag die we aan het maken zijn?

Maar misschien komen we er wel helemaal niet uit. Blijft het een jarenlange strijd tussen Chinees, Engels, Spaans, Frans en misschien ook wel Esperanto.

De meest logische vervanger van ons Nederlands lijkt mij de Engelse taal. Wat zal dit voor onze Nederlandse identiteit betekenen? De Nachtwacht noemen we allang The Night Watch. En Wooden Shoes is een bekender begrip dan klompen. Echt boeien doet dat niet. Als je mekaar maar verstaat, toch?

We kunnen wel vast blijven houden aan het Nederlands, maar we schuiven gewoon met z’n allen een bepaalde kant op.

Die boer op klompen, het is een leuk beeld maar we zijn het allang niet meer.

“Hee, het lijkt hier wel net New York!”

 

rotterdam-skyscrapers

(de foto’s maakte ik vandaag in Rotterdam aan de Maas)

Sam Dillemans

Gisteravond bracht David Van Reybrouck, de laatste Zomergasten-gast, de kunstenaar Sam Dillemans voor het voetlicht. We zagen in een documentaire hoe Sam aarzelde om de kwast op het canvas te zetten. Het blanco canvas beangstigde hem.

Terwijl Sam op een boxbal zijn krachten kapot sloeg begon hij te ranten over zijn grote helden. Dat niemand ooit kwaad mocht spreken van Michelangelo. De meesten van ons zouden nog niet eens in staat zijn om een stijger te beklimmen in de Sixtijnse Kapel.

Veel mensen raden het af om jezelf te vergelijken met anderen. Maar misschien is het juist heel goed omdat het je realistisch een plek geeft in de wereld en een belangrijke drive kan zijn om beter te willen worden. Als er geen norm is dan is alles goed en is er geen onderscheid meer. Dan is alles vlak, dan is alles grijs. Moet een kunstenaar zich niet juist willen onderscheiden?

Om boven jezelf te kunnen uitstijgen moet je eerst de waarheid recht in de ogen durven kijken. Jezelf vergelijken met al die anderen, 1 voor 1. Want een ander gaat dat niet voor je doen. Noem het zelfkennis.

Een goeie leader voor het goeie gezicht

Gisteren luisterde ik naar een kort interview met Jeroen Kuitenbrouwer op Radio 1. Jeroen staat bekend om zijn fantastische leaders die hij voor de NPO heeft gemaakt. Als je ze hoort herken je ze direct. En dat is dus de bedoeling. Een leader moet een duidelijk gezicht geven aan een programma of merk.

Het nieuwe tv-seizoen staat voor de deur en dat betekent veel nieuwe programma’s op de buis. Als iets een televisieprogramma smoel geeft, dan is het wel de leader. De begintune speelt daarin een hele belangrijke rol. Deze moet herkenbaar zijn en opvallen.

Zelf maak ik ook leaders. Voor VPRO 3voor12 bijvoorbeeld:

Of voor Seats2Meet:

Voor Nu.nl:

Voor Haagse Kunstgrepen in diverse varianten:

Zomergast Reinbert de Leeuw: muziek staat centraal

Het is zondagavond 10 augustus 2014 en Reinbert de Leeuw is Zomergast. Hij heeft zich één ding voorgenomen: de avond zal in het teken moeten staan van de dienstbaarheid van musicus en dirigent. Het werk verrichten zij in dienst van de muziek. Niets anders. En het ego van de musicus moet worden afgezworen.

Allerlei fragmenten worden opgevoerd om zijn betoog kracht bij te zetten worden. Zoals het fragment met de waanzinnige pianist Svjatoslav Richter.

We zien het hier, Richter is slechts een doorgeefluik van de muziek. Hij is weinig tevreden over zijn eigen spel. We krijgen een kort stukje uit een documentaire te zien waarin hij over zichzelf zegt: ‘Ik mag mezelf niet’. Dit streven naar totale perfectie is voer voor menig psycholoog. Toch legt Reinbert haarfijn uit dat dit heel normaal is. De muziek die Richter in zijn hoofd hoort is klaarblijkelijk nog perfecter dan hij in staat is om uit te voeren.

Het was een prachtige avond, gisteravond. Niet alleen heeft Reinbert een mooi college gegeven over de zuiverheid van muziekcomposities en haar uitvoeringen, ook heeft hij de niet alledaagse makers ervan op een voetstuk gezet, want naast Richter verschenen onder meer ook Igor Stravinsky, John Cage, Arnold Schönberg, Claude Vivier, Olivier Messiaen, Louis Andriessen en Misha Mengelberg ten tonele.

Wat ik wel miste was een gesprek over elektronische instrumenten en het gebruik van de computer als dienstbare uitvoerder zonder ego. Hecht Wilfried de Jong, gesprekspartner van Reinbert, zelf misschien teveel waarde aan de musicus? Zijn verhalen over zijn jazzhelden zijn vaak zwaar geromantiseerd. In jazzmuziek is de uitvoering belangrijker dan de compositie want deze vormt slechts een kapstok voor de improvisaties. Toch mistte ik daar vragen over. Reinbert had een bijzonder verhaal, maar het ging niet over de improvisatie. Het ging niet over het neutrale karakter van elektronische muziekinstrumenten. En het ging niet over de computer. Ik had dat allemaal ook nog graag willen weten van Reinbert. Maar ja, zo’n avondje duurt eigenlijk veels te kort…

Reinbert en Wilfried bedankt!

(omslagfoto onder CC BY: MITO SettembreMusica

Lancering Woord.nl

Zo, Woord.nl is vanmiddag gelanceerd in Beeld en Geluid. Het ziet er niet alleen goed uit het is ook nog eens lekker gevuld met een paar duizend audiodocumentaires, interviews, hoorspelen, reisverslagen en andere auditieve zaken.

woordnl_logo
De hele radiocollectie van Beeld en Geluid, die inmiddels grotendeels gedigitaliseerd is, zal worden aangeboden op Woord.nl zo werd tijdens de lancering verteld. Met als enige ja-maar: zolang het copyright het toelaat en de content binnen het stramien van Woord.nl valt. Met het blik, nee gehoor op de toekomst is er dankzij Woord.nl een nieuwe regeling gekomen. Deze verplicht de maker gebruik te maken van een Creative Commons licentie voor het werk zodat de productie zonder copyrightgedoe (joehoe BUMA!) op Woord.nl en andere online media kan worden aangeboden. Deze regeling heet Open Woorden en wordt tussen de audiomaker en het Mediafonds tot stand gebracht. Dus zonder tussenkomst van een Publieke Omroep.

Het is de combinatie van het gigantische radioarchief, de regelmatige aanvulling met nieuwe radioproducties en producties die via de Open Woorden regeling tot stand zijn gekomen, wat Woord.nl tot een unieke website maakt voor audiomakers en luisteraars. De site is een webapp die in alle browsers van alle apparaten te gebruiken is. Hipster proof.