Het Nederlandse Creative Commons Global Network in wording

Gisteren in Amsterdam in het Spring House was ik aanwezig bij de tweede bijeenkomst over de nieuwe organisatiestructuur die Creative Commons wereldwijd aan het uitrollen is. Ik ben vanaf het begin bij CC Nederland betrokken geweest als professioneel maker omdat ik zeer geloof in de flexibele licenties die Creative Commons biedt. Ze bieden een verruiming op het te rigide eeuwenoude ‘alle rechten voorbehouden’ copyright dat in veel gevallen niet langer voldoet vandaag de dag.

Hoewel ik door de jaren heen betrokken was bij de organisatie Creative Commons ik maakte er nooit onderdeel van uit. Die eer bleef voorbehouden aan Kennisland, het IViR en Waag Society. Zij waren 12 jaar lang de officiële partners en hadden het alleenrecht op het voeren van de naam Creative Commons.

Creative Commons zet nu wereldwijd een innovatieve stap en brengt een moderne nieuwe manier van samenwerken tot stand. Zodoende zal voor Nederland het Nederlandse Creative Commons Global Network worden opgericht met leden en partners. Waarmee ikzelf lid kan worden en middels mijn bedrijf Melodiefabriek me als partner kan gaan aanmelden.

De bijeenkomst van gisteren bestond uit een groep geïnteresseerde mensen, waaronder makers en vertegenwoordigers van archieven zoals Beeld en Geluid en het Netwerk Oorlogsbronnen, Wikipedia en het IViR.

Ik ben ervan overtuigd dat dankzij deze nieuwe netwerkvorm een nieuwe manier van samenwerken zal ontstaan die het mogelijk maakt om het sterke merk Creative Commons nog meer op de kaart te zetten en de missie in de praktijk te brengen.

BUMA kan muziek in podcasts beter stimuleren

UPDATE: lees in ieder geval ook mijn blogpost ‘Wat je altijd al had willen weten: muziekgebruik in podcasts op SoundCloud’.

Sommige podcasters gebruiken muziek om de stilte te doorbreken, als een muzikaal behangetje. Punt is: dat gaat niet zomaar. De wet rondom copyright beschouwt een podcast namelijk als een Recording (zie deze recente blog).

Dure regeling Buma/Stemra

In Nederland ligt de situatie wat anders. Het Nederlandse Buma/Stemra dat de rechten van componisten, tekstdichters en muziekuitgevers beheert, heeft een regeling voor podcasting (zie PDF-link). Het komt erop neer dat als je niet meer dan 6500 euro per jaar met je podcast verdient en deze niet meer dan 13.000 keer wordt gedownload (ook per jaar!) je verplicht bent 130 euro aan de BUMA te betalen. Kom je hier boven dan wil Buma/Stemra 10% van je inkomsten hebben en vraagt daar nog bovenop 1 eurocent per download (of meer).

De Man Met De Microfoon haalt minstens 20.000 downloads per episode. In zijn geval zou dat resulteren in minimaal 200 euro per episode + 10% van zijn inkomsten als aanvullende kosten. Dat gaat hij natuurlijk nooit doen.

Vragen voor Buma/Stemra

Behalve dat de Buma/Stemra zich dus mis lijkt te rekenen (duidelijk geen slimme balans tussen vraag en aanbod!) zijn er nog een paar andere vragen die daarbij stel:

Podcasters kunnen helaas (nog) niet over goeie statistieken beschikken. Er zijn wel wat tools beschikbaar maar zuivere statistieke zijn niet mogelijk. Zo levert Apple nog geen statistische gegevens over de luisteraars die via iTunes of de Podcasts app downloaden. Apple is dit wel van plan, maar tot nu toe kan geen enkele podcaster over deze gegevens beschikken. Men tast in het duister. En let wel: Apple iTunes/Podcasts is de meeste gebruikte podcast app. Kortom: hoe kan Buma/Stemra nu verwachten dat deze podcasters cijfers verstrekken als deze gegevens voor geen enkele podcaster beschikbaar zijn? Hoe kun je een podcaster op basis van vage cijfers er op afrekenen? Lees voor meer informatie over de statistieken die Apple voornemens is op termijn wel te gaan leveren dit artikel. Daarin de mooie quote: “It’s kinda fun to experiment in the dark. But we eventually need some light to see what we’re doing.” Alle podcasters tasten nu nog in het duister als het gaat om luistercijfers, zoveel is duidelijk.
Hoe gaat Buma/Stemra die inkomsten verdelen? Willen ze weten welke muziek je in je podcast precies draait? Moet je daar een lijstje van maken? Of gaan ze het geld, net als wat ze via de horeca verdienen, verdelen over de artiesten die bekend zijn van radio en tv? Want juist daarvan hebben ze wel de kijk- en luistercijfers. Gebruik je muziek van Spinvis in jouw podcast dan wil je natuurlijk niet dat die poen zo de zak van Jantje Smit terechtkomt…
In Amerika werkt het systeem niet op deze manier. Dus wat gebeurt er op het moment dat je bv Amerikaanse muziek in je Nederlandse podcast draait? Heeft de Buma/Stemra hier afspraken over gemaakt met haar dochterorganisties in het buitenland? En als dat zo is waarom stellen die dochterorganisaties dan niet dezelfde voorwaarden in eigen land?

Dankzij podcasting is er een nieuwe markt bijgekomen. Maar Buma/Stemra ziet die kansen misschien wel maar pakt het slecht aan want de huidige regeling is precies wat de podcasters juist niet willen. En dus draaien die podcasters de muziek van de bij Buma/Stemra aangesloten auteurs juist niet omdat het simpelweg veel teveel geld kost.

In Amerika gebeurt hetzelfde

Hetzelfde zie je in Amerika gebeuren. Veel van de grote podcasts in de States doen een beroep op het inhuren van componisten voor muziek en het maken van leadertunes omdat de copyrightregels roet in het eten gooien. De wat kleinere podcasts gebruiken de muziek van onafhankelijke artiesten (zonder label en niet aangesloten bij auteursorganisities). In beide gevallen worden de “gevestigde” artiesten en labels, noem het maar gerust de mainstream, vermeden.

Al ruim 15 jaar discussier ik over dit soort rechtenkwesties online aangezien ik zelf ook muzikant ben . Ik bekijk het vanuit het standpunt van moderne makers anno nu. Het internet en de digitale techniek dwingt ons namelijk om anders na te denken over copyright in het kader van het hergebruiken van content. De bestaande organisaties zoals Buma/Stemra zijn naar mijn mening vaak te log en onvoldoende creatief in het bedenken van goede oplossingen.

538 verklaarde “‘de oorlog’ aan muziekrechtenorganisatie Buma Stemra” en haalde de populaire dance-podcasts ‘538 Dance Department’ en ‘Powermix’ van alle websites aangezien zij ook die 1 eurocent per download niet willen betalen.

Vooralsnog lijkt Buma/Stemra de boot te hebben gemist. Podcasters gebruiken over het algemeen geen muziek van de bij Buma/Stemra aangesloten artiesten. Een gemiste kans!

Online, mijn 2e natuur

Ooit tikte ik mijn eigen bloggeschiedenis uit. Het loopt parallel aan mijn liefde voor een wereld die met de uitvinding van de hyperlink in 1 klap met elkaar verbonden werd als 1 geheel. De uitvinding van het Wereld Wijde Web zorgde voor een geglobaliseerde anarchie waarbij een ieder evenveel macht kreeg. De oerknal! Tering! We kozen een domeintje en begonnen gewoon! Als een soort digitale punk. Het lijkt simpel maar het tikken van een zinvol blogje is helemaal niet zo eenvoudig, zo bleek. De meeste bloggers hebben het inmiddels opgegeven. Zij retweeten en facebooken de content van bloggers. Iemand moet het doen :)

Sinds 2000 blog ik. En rete trots dat ik daar op ben! Het is nog altijd die liefde die ik er in 2000 in zag: fokking hell, iedereen kan publiceren! Die DIY mentaliteit gewoon op je eigen domeintje (fuck jou Zuckerberg met je Facebook!) is gewoonweg fantastisch. Nog altijd. Losgeslagen vrij.

Maar ik ken ze natuurlijk ook, zij die dat gevoel missen. Medewerkers van organisaties voor wie internet een kwestie van moeten is, waar het werk vaak onder gezucht en gesteun uitgevoerd wordt. Organisaties waar de vlag uitgaat als het nieuws in de krant staat maar waar de effecten online nauwelijks worden meegenomen. Het zit niet in hun natuur. Ze voelen het intuïtief totaal niet aan. Laat staan dat ze er opgewonden van raken. Ze zien het internet als een onechte virtuele wereld.

Voor mij is het internet hét belangrijkste medium. Beter dan radio, beter dan tv, beter dan een krant, beter dan een magazine.

Ik deed het allemaal gewoon erbij, grotendeels onbewust omdat ik muziek en sounddesign als mijn hoofdtaak beschouw. Dat het internet, het bloggen, mijn webshop, de discussiefora, daarbij van enorm belang zijn, dat moge duidelijk zijn, maar het is ondersteunend voor mijn hoofdtaken. Het heeft me dan ook diverse malen verrast wanneer ik werd ingehuurd door organisaties vanwege die expertise. Het was immers niet mijn core business. En het waren niet de minsten die mij vroegen. Zo heb ik jarenlang voor de VPRO grote blogs opgezet en doorontwikkeld (weblogs.vpro.nl, pooljaar.nl, radio6.nl, weblogs,hollanddoc.nl). En ook ben ik door de overheid diverse malen ingehuurd voor grote projecten rondom communities, storytelling en heb ik een jaar lang bij De Verkeersonderneming in Rotterdam het community managent verzorgd.

Ik doe er niet langer moeilijk over. Het is een kunde, een expertise die heeft kunnen ontstaan vanuit pure interesse. En mijn liefde voor het medium spreekt boekdelen.

De strategie der ZZP-er

Stel jezelf de volgende 4 vragen:

Hoe zou je jouw dienst of product willen omschrijven?
Voor wie doe je dit?
Hoe kun je hun bereiken?
Wat verwacht je van hen?

Zo, nu kun je gericht aan de slag gaan!

Kunstenaar versus Zakenman

Kan de Kunstenaar ook een goeie Zakenman zijn? Een Kunstenaar die met zijn werk veel geld verdient maakt hem nog niet direct een groot Zakenman. Veel musici verdienen soms in een bepaalde periode veel geld, om in een andere periode weer straatarm te zijn. Veel beroemde fotografen moeten modefotografie erbij doen om de kost te kunnen verdienen. Hun echte werk hangt in musea. Hoewel je kunt betwisten of dat wat er in musea hangt altijd wel zo goed is. Tegenwoordig vind je de beste kunst vaak gewoon op straat en op internet. Los van de poen, recht uit het hart van de kunstenaar.

Bob Lefsetz ging er helemaal op los vanmorgen. De vlammende blogpost die hij schreef ga ik dus niet overdoen. Even een korte quote en daarna de link naar zijn post daar moet je het maar mee doen. Niets meer aan toe te voegen.

A businessman plays by the rules, an artist breaks them.

A businessman puts money first, an artist sees money as a byproduct.

A businessman has a plan, an artist flies by the seat of his pants.

A businessman is looking to sell out, an artist is looking to continue, forever.

A businessman is all about domination, an artist does not believe in competition.

An artist believes in inspiration, a businessman believes in calculation.

A businessman is a team player, an artist is an individual, a party of one.

Art, Not Business →

Weet wie je klanten zijn

Hoewel het begrip klant simpel en eenduidig is, blijkt de praktijk vaak complex. Vandaar dit blogje. Ik ben ondernemer (op het moment van schrijven al ruim 10 jaar) en heb klanten. Alleen dankzij hen kan ik bestaan.

Een klant is de afnemer van een goed of dienst van een leverancier. In principe is het zo dat hier betaling tegenover staat. Voor veel organisaties zijn klanten een belangrijke bron om – direct of indirect – inkomsten te verwerven. Het woord ‘klant’ is ontstaan vanuit de betekenis: geïnteresseerde.
bron: Wikipedia

In bovenstaande uitleg kan ik mij helemaal vinden. Direct aan de persoon wordt het product of dienst geleverd. De persoon koopt de producten of diensten bij jou op locatie of je brengt ze naar hem of haar toe. De persoon in deze kan natuurlijk ook een bedrijf of organisatie zijn.

Kortom: je weet wie jouw klanten zijn.

Stel nu dat je een iPhone-app via de iTunes Store verkoopt. Zijn de afnemers van die app ook jouw klanten? Nee! Apple levert de app bij deze klanten af. En de contactgegevens van de klanten levert Apple niet aan jou maar slaat zij voor eigen gebruik op. Kortom: dit zijn niet jouw klanten maar die van Apple.

Het lijkt mij vrij essentieel dat je van een klant de contactgegevens hebt. Met name het email-adres is heel belangrijk.

Heden ten dage kun je prima via een eigen online shop producten en diensten verkopen. Of via een webservice die als shop fungeert. De klantgegevens moeten echter wel voor jou zijn wil je kunnen spreken van jouw klanten.

Storytelling voor bedrijven, het lijkt zo simpel maar is het niet

Bedrijven hebben steeds meer moeite met het werven van klanten op de traditionele manier via promotie/advertenties. Advertenties schieten steeds vaker hun doel voorbij. In plaats dat mensen positief reageren op de wervende boodschap roepen advertenties vaak een tegenovergesteld gevoel op. Vaak nemen bedrijven in hun advertenties het publiek niet serieus en zetten stereotiepen en oubollige humor in.

Via storytelling denken veel bedrijven hierin een oplossing te kunnen vinden. Waar het op neer komt is dat rondom een bedrijf en/of product of dienst een verhaal gemaakt wordt dat zo sterk is dat het beklijft en doorverteld zal worden. Dit principe is natuurlijk zo oud als de weg naar Rome; het vertellen van verhalen. Je zou kunnen zeggen dat slechte marketeers hier afbreuk aan dachten te kunnen doen, door het publiek simpelweg voor de gek te houden, maar dat blijkt maar voor even te werken. Nu niet meer. Er zijn genoeg razendknap gemaakte advertenties. Zeer creatief. Het zijn soms kleine verhalen op zich die via een enkel beeld en een quote verteld worden. George Lois was er een meester in.

Lees verder →