Vergeef niet te snel

Hoe lastig is het om een ander te vergeven? Hoe vergeef je mensen de verkeerde dingen die ze gedaan hebben? Haemin Sunim, een ZEN-leermeester en schrijver pleit er voor dat we dat vooral niet te snel doen.

“We proberen te vergeven om onszelf van het verleden te bevrijden, niet omwille van degene die ons aanvalt. We praten de verkeerde dingen die de ander heeft gedaan dus niet goed.”

Is vergeving niet juist heel compassievol?
“Jawel, maar niet als je het te snel doet. Een van de redenen waarom het zo moeilijk is om te vergeven, is dat ons hart niet naar onze geest luistert. Zelfs al besluit je met je volle verstand dat je iemand wilt vergeven, toch blijft je hart vaak koppig gesloten. Bij vergeving draait het erom die kloof tussen hart en hoofd te dichten. Je moet jezelf gunnen om je hart te openen. Want we proberen te vergeven om onszelf van het verleden te bevrijden, niet omwille van degene die ons aanvalt. We praten de verkeerde dingen die de ander heeft gedaan dus niet goed. Het gaat erom de knoop van onze eigen emoties die ons weerhoudt om een vervuld leven te leiden te ontwarren. Daarvoor moet je in die negatieve emoties duiken, en dat kost tijd. Vergeef daarom niet te snel.”
Hoe werkt dat, in je negatieve emoties duiken?
“Sommige mensen proberen negatieve gevoelens, zoals woede en haat, niet te veel aandacht te geven. Maar juist deze emoties vormen de verbinding tussen het besluit van de geest en het hart. Voel hoe deze emoties zich fysiek uiten als je aan de te vergeven situatie denkt. Misschien is het stijfheid in je nek en een sneller kloppend hart. Laat dat er allemaal zijn. Wanneer je dat doet, gebeurt er iets onverwachts. Het innerlijke landschap van onze emoties wordt zichtbaar. Langzaam kun je dieper in je emotie zakken. Misschien zit er onder je woede eigenlijk angst, en daaronder verdriet.
“Als je met compassie naar je eigen emotionele wonden kijkt, zal je hart – wonderlijk genoeg – langzaam smelten. Vanuit deze begripvolle blik kun je vervolgens naar de ander kijken. Je zal inzien dat hij ook ongelukkig was en wellicht zelfs begrijpen waar zijn pijn vandaan kwam. Dan vindt vergeving plaats waar je werkelijk iets aan hebt. Hoofd en hart komen op zo’n moment even samen, en zo dicht je langzaam de kloof tussen beide.”
Is het u al gelukt de kloof tussen hoofd en hart te dichten?
“Nee, daar ben ik denk ik nog de rest van mijn leven zoet mee. Maar dat is niet erg.” Lachend: “Dat is het hele punt: ik ben nu eenmaal niet perfect.”
Haemin Sunim in een interview met Trouw

Choose your battles wisely

Ik zat laatst te peinzen. Dat de andere kant van verdedigen negeren is. Als je het gevoel hebt je te “moeten” verdedigen kun je dat maar beter negeren. Je hoeft jezelf namelijk vrijwel nooit te verdedigen.

Waarom? Omdat er geen enkel gevaar dreigt.

“Choose your battles wisely”, zei een vriend een poos geleden over de telefoon. Spijker op de kop. Maar wat ben ik daar slecht in. En wat heb ik daar vaak last van.

Het begint en eindigt eigenlijk bij de vraag: dreigt er gevaar? Zo niet dan valt er niets te verdedigen, dan kun je het simpelweg negeren. Veel mensen leggen hun problemen bij een ander neer, bewust of onbewust. Die ander kan daar compleet van in de stress raken. Maar dreigt er echt gevaar?

Paniek en stress hebben vaak een onrealistische oorzaak. Er is compleet niets aan de hand maar de persoon in kwestie maakt er een te grote zaak van, trekt het zichzelf teveel aan en schiet in de verdediging. Sommigen worden er zelfs agressief van. Wie bij alles gevaar voelt trekt als het ware de problemen naar zich toe. Vaak gaat dit ook nog eens gepaard met zelfmedelijden. Het is zo’n beetje het meest meewarige dat een mens zichzelf kan aandoen.

De vraag of er gevaar dreigt kunt je zelfs toepassen op je financiën, je woning, je werk of whatever. De vraag “blijft het wel zo?” lijkt reëel maar is het niet. Niets blijft, alles is vergankelijk. Maar als je jezelf gaat inbeelden dat het al zover is ben je de gekte nabij.

Ik zag zondag een uitzending op tv van Bram Vermeulen in de Sahara. Iemand uit Malie vertelde dat ‘ie het opvallend vond dat wij westerlingen zo met de toekomst bezig zijn terwijl zij in Malie in het hier en nu leven.

Er is alleen maar het hier en nu. Maar ga je erbuiten dan zul je de vraag “zal er ooit gevaar dreigen?” altijd met een volmondig ja kunnen beantwoorden. Wij westerlingen beelden ons teveel in omdat we de wonderschone werkelijkheid niet aankunnen. En dat is precies het werkelijke gevaar dat er dreigt.

Herinnert u zich Will Powers nog?

Will Powers was de parodienaam waaronder onder andere Sting, Carly Simon, Steve Winwood en Todd Rundgren in 1983 opereerden. Samen maakten ze 1 album en 3 singles. Het was een parodie op de bloeiende zelfhulpbusiness uit die tijd. Gemixt door vriend Todd Rundgren.

“build the listener’s inner self and encourage personal growth through the thought that anything is possible”

(bron)