Marco Raaphorst

Slapen en in de kroeg zitten

Even nog ter aanvulling op mijn Masterclass Lummelen.

Slapen is ook een goeie vorm van niets doen.

Lummelen is zonder plan iets niet doen. Maar helemaal niets doen lukt je niet, door je neus ademen bijvoorbeeld. En je moet drinken. Dus in de kroeg zitten kun je ook beschouwen als een vorm van lummelen.

Een beetje lummelaar herken je aan de woorden: “is het alweer zo laat?”. Vervolgens maakt ‘ie z’n fiets los en ouwehoert nog een kwartier na met wat mensen op straat. In principe hoeft de lummelaar niet weg. Hij is namelijk altijd al waar ‘ie zijn wil. Hier, nu, op dit moment.

Ontvang mijn blogposts per e-mail

Je kunt de frequentie hiervan zelf instellen.

Reacties

3 reacties op “Slapen en in de kroeg zitten”

  1. karin r. avatar
    karin r.

    als er iets is wat ik heel goed kan, dan is het wel slapen. uitslapen wel te verstaan. dat kan jij dan weer niet. maar dat snap ik wel, jij lummelt overdag. ;-)

    Beantwoorden
  2. Raaphorst avatar
    Raaphorst

    @karin: ja, da’s wel vreemd inderdaad. Als ik wakker ben heb ik zin om op te staan. Komt ook omdat ik uitgerust ben, zou ik dat niet zijn dan blijf ik liggen :)

    Beantwoorden
  3. Niek avatar
    Niek

    Lummelen is nodig voor de mens van vandaag maar kunnen wij dat nog wel? Marco Raaphorst brengt mij op het idee hoe je dat kunt doen door jezelf in een onverplaatsbare situatie te manoeuvreren. Koop ouderwets een retourtje bij de NS en zorg dat je de trein mist als je terug wilt. Dat overkwam hem tijdens een bezoek aan het instituut waar hij regelmatig over geluid doceert. Hij was verplicht te wachten op de volgende trein en had geen haast. En het drukke baasje verandert opeens in een lyrisch kijker naar alles wat hij om hem heen ziet. Als geluidsspecialist heeft hij altijd zijn digitale recorder bij zich zodat hij meteen iets op kan nemen wat hij interessant vindt. Hij zet zijn recorder aan en vertelt: ‘In de verte zwemt een eend in het rimpelloze water en voor mij uit zie ik het koffiehuis waar ik zonet een broodje at maar te lang bleef zitten want ik miste mijn trein naar Den Haag. Voor de rest is het een landelijke rust hier. Hoor jij het ook?’ en ik luister mee naar het geluid om te horen wat hij ook hoort: helemaal niets. Hij voert je mee naar een situatie die op een hoorspel lijkt maar aan gebrek aan regie in het betere lummelen uitmondt. En er daalt een ongekende rust over mij heen, een soort trans. Maar ondertussen als ik dit schrijf, bedenk ik mij wel dat hij mij aan het werken zet om dit neer te zetten … Dus Marco, mij lukt het niet om mijn gedachten stil te zetten en helemaal niets te doen of te denken, terwijl ik weet dat het lummelen ook goed voor mij is.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.