Hou mij ten goede. Ik ben er een meester in. Al zeg ik het zelve. Problemen in het geluid fixen, I 💚 it! Het terugdringen van piekfrequenties vanwege een rottige akoestiek? Draai ik mijn hand niet voor om 😊 Ik pas de juiste toonregeling toe, doe er een beetje compressie op en de stemmen vloeien als room uit de speakers.
Ik voel een vraag opkomen: vanwaar al die gladstrijkerij? Verstaanbaarheid van een stem is belangrijk maar dat neemt niet weg dat je alles glad moet strijken.
Eigenlijk is het gladstrijken onbegrensd, je kunt jezelf er totaal in verliezen. Maar zoals de Engelstaligen zeggen: je kunt een drol niet polijsten. Het opwerpen van een grens is dus belangrijk. Zo’n grens is bijvoorbeeld de verstaanbaarheid. Als iets goed verstaanbaar is dan neem je eventuele bijgeluiden graag voor lief. De Balans Der Gladstrijkerij moet dus zeker niet doorslaan richting perfectie. Dan kun je maar beter een robot laten spreken. Waar geen reet aan is. Pardon my Dutch.
De keerzijde van gladstrijkerij kan zijn dat het de ziel eruit sloopt. Imperfectie is immers wat ons menselijk maakt. Kortom, wat we zoeken is menselijkheid, dankzij imperfectie.
Pas dus op met het verhullen van de imperfectie, maar kies liever voor het tegenovergestelde. Plaats de imperfectie op een voetstuk als teken van menselijkheid. Want zolang het verstaanbaar is, is er namelijk helemaal niets aan de hand.
Geef een reactie