Sinds de uitvinding van de atoombom vind ik niet elke technologische uitvinding bij voorbaat goed. Ook de moderne hulpmiddelen om snel muziek te maken kunnen mij eigenlijk niet bekoren. Muzieksoftware waar ik ooit heel tevreden over was glijdt af naar het zielloze idee dat muziekmaken veel efficiënter, sneller en makkelijker kan.
Efficiency is de vijand van creativiteit.
Creativiteit is het proces van moeilijk doen, pielen, prutsen, twijfelen, dingen weggooien, balen en maar doorgaan tot het af is.
Ik heb laatst ChatGPT geprobeerd in te zetten voor een songtekst van mijzelf die half af was. Maar het leverde geen bevredigde resultaten op. Ook het experiment van de podcast De Machine om op basis van drie regels die Spinvis had aangeleverd ChatGPT een songtekst te laten hallucineren leverde een draak van een tekst op.
John Warner blogde:
It is, at its core, a bullshitter. You give it a prompt and it responds with a bunch of words that may or may not be responsive and accurate to the prompt, but which will be written in fluent English syntax.
bron
De cut-up-techniek van William Burroughs levert speelsere resultaten op.
Ook Nick Cave vindt het helemaal niets:
What makes a great song great is not its close resemblance to a recognizable work. Writing a good song is not mimicry, or replication, or pastiche, it is the opposite. It is an act of self-murder that destroys all one has strived to produce in the past. It is those dangerous, heart-stopping departures that catapult the artist beyond the limits of what he or she recognises as their known self. This is part of the authentic creative struggle that precedes the invention of a unique lyric of actual value; it is the breathless confrontation with one’s vulnerability, one’s perilousness, one’s smallness, pitted against a sense of sudden shocking discovery; it is the redemptive artistic act that stirs the heart of the listener, where the listener recognizes in the inner workings of the song their own blood, their own struggle, their own suffering. This is what we humble humans can offer, that AI can only mimic, the transcendent journey of the artist that forever grapples with his or her own shortcomings. This is where human genius resides, deeply embedded within, yet reaching beyond, those limitations.
bron
Ik ben het met de Caveman eens, het is die struggle wat interessant werk oplevert. Als het gemakkelijk zou zijn dan zou het geen creatief werk zijn. Dan zou ik niet mijn eigen liedjes verzinnen. Dan zou ik geen gitaar spelen. Dan zou ik niet zingen zonder Auto-Tune.
Maar als ik het wat meer nuanceer (nuanceren is soms ook de vijand van creativiteit) dan zie ik ook wel de kracht van die tools in. AI kan een hulpmiddel zijn zoals pak ‘m beet een rijmwoordenboek dat ook is. Maar AI als hulpmiddel waarmee de mens interacteert is totaal iets anders dan AI ter vervanging van de mens.
AI kan sneller muziek genereren dan ik of Spinvis dat kunnen. Helemaal automatisch kan het muziek naar Spotify in allerlei varianten uploaden. De varianten die de hoogste luistercijfers krijgen voeden de AI-software weer zodat het steeds beter in de gaten krijgt wat het publiek wil horen. Er komt geen menselijke handeling aan te pas, het systeem kan als een bot (lees: robot computerprogramma dat zich voordoet als mens) op die manier muziek populair maken. Op een soortgelijke manier hoe bots nu fakenews verspreiden. En dat is dus zeer zorgwekkend.
Het is een beetje een toekomstvisie wat ik hierboven beschrijf, maar ik voorspel dat die toekomst dichterbij is dan we nu denken.
Flow Machine, developed by Sony, is an AI system, that works by first analyzing a database of songs, and then following a particular musical style to create similar compositions.
bron
AI kan ook eenvoudig muziek in de stijl van een bekende artiest genereren. Meer van hetzelfde met kleine variaties. Zodoende is AI in staat om sneller dan de mens “kunst” te creëren. Sneller, goedkoper dus, waar het de bedrijven achter AI dus om te doen is.
Die techniek loopt nog wel achter vergeleken met wat bv DALL-E 2 met grafische afbeeldingen kan doen. Inmiddels is daar een eerste class action-zaak over gestart door artiesten die zich bedreigt voelen door deze AI-software die doodeenvoudig in de stijl van deze levende artiesten iets kan creëeren. Het stelt elke boerenlul met omgekeerde vlag in staat om welke artiest dan ook te kopiëren middels slechts het drukken van een paar maal op de refresh-knop om zodoende nieuwe werken te generen. Is het een vorm van plagiaat of beschouwen we het als een nieuw werk?
Namens drie artiesten begint nu een groep Amerikaanse juristen een zogenoemde class action-zaak tegen drie makers van dergelijke AI-software: Stability AI, DeviantArt en Midjourney. Ze roepen andere schrijvers en kunstenaars op zich aan te sluiten, in de hoop dat bij de rechter een schaderegeling kan worden afgedwongen voor alle gedupeerden.
bron
Art Builds On The Past, roepen we altijd. Dat geldt voor elke kunstenaar en voor AI ook. Elke kunstenaar bouwt voort op het werk van zijn voorgangers. En dat is eigenlijk precies wat AI ook doet. Maar dat dit dus grote gevolgen heeft voor het auteursrecht, dat moge duidelijk zijn want op dit moment geldt copyright namelijk alleen voor ‘human authorship’.
Geef een reactie